แรกรู้จักเอาใจนักดูแลดี พอพ้นปีกลับหน้าเป็นหลัง ไม่มีแม้ความรักจริงจัง แล้วหันหลังให้ใจระทม ตัวตนคนเราเปลี่ยนไม่ได้ ถามทำไมจะไม่ขื่นขม นำความร้าวเศร้าทุกข์ระบม เอามาถมหัวใจให้ร้าวราน สิ่งใดไม่เคยเห็นก็ได้เห็น สิ่งใดที่ซ่อนเร้นเผยเหมือนเปิดม่าน ต้องทำใจไม่ให้เจ็บให้ผันผ่าน แม้จะทรมาร...ก็ต้องไป...