การคิดถึงตนเองมากเกินไป....ไม่ดีแน่ พาให้แย่ไร้ผู้คนอยากคบหา คิดถึงแต่ตนเองตลอดเวลา ช่างไร้ค่าไร้งามความเป็นคน การคิดถึงตนเองนั้นธรรมดา ดุจทำไร่ไถนาย่อมหวังผล เพราะทุกผู้ล้วนแสวงหาประโยชน์ตน พร้อมดิ้นรนเพื่ออยู่รอดตลอดไป หากแต่การคิดถึงคนอื่นด้วย จะอำนวยผลดีที่ยิ่งใหญ่ เหตุความรักความอารีที่แบ่งไป สิ่งที่ได้กลับมานั้น...สันติธรรม สันติธรรม....งามงดหมดจดยิ่ง เป็นขวัญมิ่งคุ้มภัยไม่กรายกล้ำ เป็นความสุขความยินดีวิถีธรรม เลอค่าล้ำ....ค้ำจุนหนุนโลกเอย
อ.วรศิลป์ 24 ธ.ค. 2551 12:18 น. - ID 121660 
2825
2
0
24 ธันวาคม 2551 12:48 น. - comment id 928411
ใช่คะ อะไรที่มันมากเกินไปมันมักให้ผลร้ายเสมอๆ เลยค่ะ
24 ธันวาคม 2551 22:17 น. - comment id 928801
เขียนบทนี้ได้งามมากจริง ๆ ค่ะ แวะมาขอบคุณ ของขวัญ 52 นะคะ
26 ธันวาคม 2551 15:28 น. - comment id 929453
กลอนเพราะจำเลยค่ะ
27 ธันวาคม 2551 11:33 น. - comment id 929748
การคิดถึงตนเองมากเกินไป....ไม่ดีแน่ พาให้แย่ไร้ผู้คนอยากคบหา คิดถึงแต่ตนเองตลอดเวลา ช่างไร้ค่าไร้งามความเป็นคน เป็นข้อเตือนใจที่ดีมากเลยค่ะ เพราะมากๆเลยมิน่าเล่าถึงได้อยู่ที่หน้าแรก ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ ดีจังที่ได้เป็นสมาชิก ได้อ่านกลอนที่สร้างเสริมความสามารถจริงๆ สวัสดีปี่ใหม่ค่ะ ปล.บาทสุดท้ายโดนใจมากเลยค่ะ
2 มกราคม 2552 06:50 น. - comment id 931391
...เสียดายค่ะที่แวะมาอ่านช้า. ชอบเนื้อหาของบทกลอนมากๆค่ะ.... ใช่ค่ะ..คนเราย่อมนึกถึงตัวเองเป็นอันดับแรก แต่การไม่ลืมนึกถึงคนอื่นด้วย เป็นความน่ารักอย่างยิ่งค่ะ. ของคนเราอีกอย่างหนึ่งค่ะ.....มิตรจิต มิตรใจมอบให้กัน สังคมนั้นจะงดงาม...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
