ซุ้มเฟื่องฟ้าราตรีเป็นที่พัก ยามเหนื่อยหนักหนาวใจในหน้าที่ มีแสงจันทร์ปันนวลอวลราตรี ค่ำคืนนี้ปลอบใจฉันอย่าหวั่นกลัว แอบยิ้มเศร้าเหงาเหงาเฝ้าถามไถ่ อยากมีใครเคียงข้างคู่อยู่ยิ้มหัว ใช่โดดเดี่ยวเดียวดายแกร่งแข็งเกินตัว แล้วล้อมรั้วกำแพงกั้นกีดกันใจ เพราะทระนงตรงเชื่อมั่นขันศักดิ์ศรี ใจดวงนี้จึงกล้าหาญต้านหวั่นไหว อิสระรักยุติธรรม์นั้นเกินใคร เหมือนสวมใส่เสื้อเกราะทองเพื่อป้องกัน ทั้งทั้งที่ธาตุแท้แพ้ไหวอ่อน ใจสะท้อนต้อนรับประคับประคองขวัญ ยิ่งอยู่สูงยิ่งหนาวร้าวรำพัน อยากถอดมันหน้ากากซากเกียรติยศ.
19 ธันวาคม 2551 07:05 น. - comment id 925979
ถอดเลยจ้ะ อย่าแบกเลยนะ
19 ธันวาคม 2551 09:51 น. - comment id 926040
ใช่ค่ะหากทำได้นะ อยากเป็นตัวเองให้ได้มากกว่านี้ จังเลยค่ะ
19 ธันวาคม 2551 14:39 น. - comment id 926146
ถอดเลย
19 ธันวาคม 2551 19:42 น. - comment id 926211
ถอดใจ...ไม่ดีนา แบบว่า........เราต้องลองใช้ชีวิตแบบลุย ๆ ดูบ้างอะครับ....ชีวิตจะได้ไม่ซีเรียส