เกิดวันแรกก็ร้องไห้ไม่อยากเกิด ก่อกำเนิดกายสูงต่ำผิวดำขาว ประสบสุขทุกข์เข็ญเป็นเรื่องราว ช่างยืดยาวแก่งแย่งแข่งขันกัน
แก่อีกคราวสาวหนุ่มนี้มิมีเที่ยง ยากหลีกเลี่ยงหยุดยั้งทั้งเธอฉัน ขอให้หมั่นสร้างกุศลผลบุญกัน อย่าให้มันแก่กะโหลกแก่กะลา
เจ็บไข้นั้นมันมีมิหายห่าง คู่เคียงข้างจนกว่าจะละสังขาร์ ทั้งกายจิตบำรุงมุ่งพัฒนา หมั่นดูแลรักษากายาใจ
ตายจากแล้วลับหายไม่วายห่วง โอ้ว่าดวงวิญญาณนั้นไปไหน จะจุติ ณ สวรรค์ชั้นใดใด กำหนดไว้ภาวนาก่อนจะตาย
เกิด แก่ เจ็บ ตายนั้นมันเที่ยงแท้ ไม่เว้นแม้ผู้ใดร้ายเหลือหลาย จงมุ่งมั่นหมั่นทำดีก่อนวางวาย ทั้งหญิงชายเด็กผู้ใหญ่ให้สังวรณ์
เชิญฟังเพลงค่าของคน เคยสังเกตไหม วันแรกที่ทุกคนเกิดมาก็ร้องไห้แล้ว และไม่มีใครหัวเราะในวันแรกที่เกิด แสดงอาการสื่อให้ทราบว่าไม่อยากเกิด แต่พอเกิดมาแล้ว ก็ทำท่าไม่อยากตาย รู้ตัวว่าจะตายก็เป็นทุกข์ เป็นต้องร้องไห้ ไม่อยากตายอีก โอ ! มนุษย์เราเอ๋ย
ครูกระดาษทราย 14 ธ.ค. 2551 12:26 น. - ID 121321 
17202
28
0
14 ธันวาคม 2551 12:49 น. - comment id 924015
วันนี้น้องเราแต่งกลอนได้ไพเราะจริง ๆ เนื้อความ ก็ลึกซึ้ง ให้แง่คิดมากมาย คงเป็นเพราะสอบเค้าโครงผ่านแล้วเป็นแน่ ขอแสดงความดีใจด้วยนะ (ถึงแม้จะแก้ไขเล็กน้อย)
14 ธันวาคม 2551 12:51 น. - comment id 924016
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรมของชีวิตครับ ภาพประกอบแต่ละภาพ สุดยอดเลยนิ
14 ธันวาคม 2551 12:52 น. - comment id 924017
สาธุจ้า อนิจจังสังขาร์นั้นไม่เที่ยง เกิดมาเสี่ยงทุกข์ภัยในสงสาร มีเจ็บป่วยทุกข์ท้อทรมาน จนสิ้นกาลตายลับกลับแดนเดิม น้องครูกระดาษทรายวันนี้ แถลงถึงสัจกรรมเลยนะจ้ะ
14 ธันวาคม 2551 13:32 น. - comment id 924023
สาธุ อนุโมทนาด้วยครับ
14 ธันวาคม 2551 13:36 น. - comment id 924024
เกิดมามีทุกข์ร้อน ราวไฟ แก่เฒ่าก็เศร้าใจ จิตร้อน เจ็บปวดป่วยอันใด แสนหมื่น ตายจากแต่ดีสะท้อน เท่าฟ้าดินสลาย สวัสดีครับกลอนคุณครูเพราะดีและมีสาระดีครับ
14 ธันวาคม 2551 14:17 น. - comment id 924031
เมื่อมีเริ่มต้องมีจบมีพบพราก มีลำบากหลากสุขเกษมศานต์ มีรวยล้นจนยากที่พบพาน ต่างวายปราณด้วยกันทั้งนั้นเลย ครั้นครายังไม่วายชีวาวาต หมั่นทำบุญตักบาตรอย่านิ่งเฉย หมั่นทำดีมีศีลธรรมล้ำค่าเอย อย่าละเลยสร้างสรรค์กตัญญู แวะมาเยี่ยมให้กำลังใจน้องทรายค่ะสอบเสร็จหรือยังคะ อย่าเคร่งเคลียดเกินนะคะพี่เป็นห่วง
14 ธันวาคม 2551 14:55 น. - comment id 924039
สวัสดีค่ะ พี่อรุโณทัย พี่ฝนทอง สอบเสร็จแล้วค่ะ เมื่อวันศุกร์ก่อนเข้าสอบ มีแต่ความตึงเครียด แต่พอสอบแล้วก็เอ๋อๆ ตรงอาจารย์ถามสถิติ E1, E2 หนูพิมพ์สูตรผิด มีแก้ไม่มาก อีกที่คือบรรณานุกรมค่ะ วันนี้เลยมานั่งเขียนกลอนปลงอนิจจัง อิอิ ขอบคุณพี่ชายที่ส่งแรงใจให้เจ้าค่ะ พี่ชายเองก็เตรียมรับปริญญามหาบัณฑิตได้แล้ว ส่วนหนูต้องสอบประมวลวิชาอีก ยังไมใคยสอบเลย ค่ะ ติวกันบ้างก็ดีนะคะ มีอะไรจะบอกให้หนูดูเป็นพิเศษ แนะนำกันบ้างค่ะ รอรับที่เมล์ อยากผ่านจัง ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ...
14 ธันวาคม 2551 14:59 น. - comment id 924041
สวัสดีค่ะพี่กันนา วันนี้รู้สึกอะไร ๆ มันไม่แน่นอนเลย เมื่อวานเครียดเกือบตาย วันนี้โล่ง พรุ่งนี้ก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไรนะคะพี่สาว เพียงแต่ว่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นพอค่ะ ขอบคุณพี่สาวมาก และรักษาสุขภาพด้วยค่ะพี่ ดอกบัวสวยมาก หนูชอบดอกบัวมานะคะ...
14 ธันวาคม 2551 15:02 น. - comment id 924042
สวัสดีค่ะ คุณต้า ที่มาร่วมอนุโมทนาด้วย หายป่วยหรือยังคะ
ขอให้คุณพระคุ้มครองค่ะ...
14 ธันวาคม 2551 15:04 น. - comment id 924043
สวัสดีค่ะ น้องจุ้น วันนี้แต่งโคลงได้เยี่ยมทั้งคุณแม่และคุณลูก ขอบคุณค่ะที่เข้ามาร่วมอ่านกลอนของครู ขอให้คุณพระคุ้มครองหนู ให้เป็นเด็กดี มีสุขภาพที่ดีด้วยคะ...
14 ธันวาคม 2551 15:07 น. - comment id 924044
สวัสดีค่ะ พี่นรศิริ พี่สาวคนดี แต่งกลอนได้ไพเราะจริงๆ ขอบคุณค่ะ สอบเสร็จแล้วค่ะ ตอนนี้เลิกเครียดแล้ว จะสอบอีกครั้งก็เดือน กุมภาค่ะ นั่นก็ตัดสินว่า จะจบภายใน ๒ ปีหรือต่อไปอีก เครียดอีกรอบ ขอบคุณค่ะพี่สาวสำหรับกำลังใจและกลอนที่มีคุณค่า...
14 ธันวาคม 2551 16:48 น. - comment id 924052
แวะมาชมครับ ผมชื่นชมครับในบทกลอนและรูปภาพที่นำมาลงยิ้มได้กับในความทุกข์นี้ครับ..อาจจะเป็นเพราะในหลายปีมานี้ผมพบเจอเรื่องแบบนี้มาเยอะครับ(ผมหล่ะคนหนึ่งที่กลัวตายเพราะผมยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลยครับ) ผมขอรบกวนครูกระดาษทรายด้วยครับผมอยากนำรูปมาลงแล้วยังทำไม่เป็นผมจำได้ว่าคุณเคยให้คำแนะนำแต่ผมค้นหาคำแนะนำของคุณไม่เจอครับ..รบกวนหน่อยครับ..ขอบคุณล่วงหน้าครับ
14 ธันวาคม 2551 16:57 น. - comment id 924054
ยินดีและขอบคุณค่ะ คุณยิปซี 4 สำหรับครูกระดาษทรายแล้ว เกิด แก่ เจ็บ ตาย และทุกข์ สุข เป็นสัจธรรมค่ะ ที่เรามองเห็น แต่หลายคนมองข้าม หรือลืมระลึกในชั่วขณะ แต่สักวันหนึ่งก็จะหนีไม่พ้นกันทั้งนั้นค่ะ ยินดีแนะนำค่ะ ลองอ่านและทำตามดูนะคะ ๑.วิธีนำรูปใส่ในบล็อคกลอนนะคะ พี่เข้าไป เวปนี้ค่ะ http://imagehost.compgamer.com/index.php ๒. คลิกที่ Browse แล้วเลือกภาพที่พี่เก็บไว้ในไฟล์ ๓. พอเลือกภาพแล้วคลิก Open ที่ข้างล่างไฟล์ภาพ ๔. จากนั้นก็มาที่หน้าเวป http://imagehost.compgamer.com/index.php ๕. แล้วคลิก Upload Image จะพบ Code ในช่องสี่เหลี่ยมสามช่อง ๖. พี่ต้องเลือกช่องที่ ๓ แล้วคลิกเมาท์คลุม Copy มาวางไว้ที่หน้าเขียนกลอนใหม่ในเวป Thaipoem แล้วก็เขียนกลอนไปตามปกติค่ะ เมื่อ Post แล้วก็จะได้ภาพ พร้อมกลอนขึ้นมากค่ะ
14 ธันวาคม 2551 17:45 น. - comment id 924063
เข้ามาอ่านกลอนไพเราะและมีความหมาย ภาพประกอบก็ยอดเยี่ยมมากครับ...
14 ธันวาคม 2551 18:37 น. - comment id 924078
ภาพประกอบน่ารักจังเลยค่ะ คุณครูกระดาษทราย
14 ธันวาคม 2551 18:58 น. - comment id 924086
แก้วประเสริฐ.
14 ธันวาคม 2551 19:02 น. - comment id 924088
อ่านแล้วปลงค่ะ.. ชีวิตเราไม่รู้จะเป็นอย่างไร ตายเมื่อไร ได้แต่นึกไว้ว่าอย่าประมาทกับชีวิตคะ เมื่อมีชีวิตอยู่ก็ต้องทำสิ่งดีดีให้มากที่สุด..
14 ธันวาคม 2551 20:59 น. - comment id 924121
เราต้องเจอกับสิ่งนี้กันทุกคนครับ ครูกระดาษทราย.. สบายดีนะครับ
14 ธันวาคม 2551 21:29 น. - comment id 924135
กลอนดีมากๆเลยและขอบคุณคับที่บอกวิธีใส่รูปในกลอนมาด้วย จริงๆผมเองก็ไม่รู้คับ big thank
15 ธันวาคม 2551 00:56 น. - comment id 924184
เกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต..การไม่เกิด แก่ เจ็บ ตายก็เป็นเรื่องแปลก...เยี่ยมค่ะบทกลอน
15 ธันวาคม 2551 08:27 น. - comment id 924232
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ทุกท่าน ขอขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่านกลอนกัน อย่าลืมทานอาหารเช้าก่อนนะคะ ขอให้มีความสุขในการทำงานค่ะ บ่ายๆ จะแวะเข้ามาตอบนะคะ...
15 ธันวาคม 2551 09:39 น. - comment id 924252
สังขารนั้นไม่เที่ยง เป็นบทกลอนที่ดีจริงๆค่ะ
15 ธันวาคม 2551 11:46 น. - comment id 924269
ยินดีและขอบคุณค่ะคุณลิลิต ขอคุณพระคุ้มครอง ให้มีความสุยในชีวิตค่ะ
15 ธันวาคม 2551 11:48 น. - comment id 924270
ขอบคุณค่ะ คุณประทีปดาว ครูก็เพียงแค่อยากเห็นผู้อ่านเห็นสิ่งดีๆ ค่ะ
15 ธันวาคม 2551 11:50 น. - comment id 924272
ขอบพระคุณคุณครูแก้วประเสริฐค่ะ ขอให้คุณครูมีสุขภาพที่ดีนะคะ..
15 ธันวาคม 2551 11:52 น. - comment id 924273
ขอบคุณค่ะ คุณกิตติกานท์ แน่นอนเลยไม่มีอะไรอยู่ยั่งยืน นอกจากความดีค่ะ
15 ธันวาคม 2551 11:56 น. - comment id 924275
ขอบคุณค่ะ คุณกิ่งโศก ชีวิตเหมือนใบไม้ ยามสีเขียวสดใสก็ให้ออกซิเจนแก่โลก ยามใบแห้งเหี่ยวก็ตกลงสู่ดิน ยังคุณประโยชน์ จงหมั่นทำดีเพื่อสังคมในขณะมีชีวิตอยู่
15 ธันวาคม 2551 12:02 น. - comment id 924277
ขอบคุณค่ะ คุณวิทย์ ที่แวะมาอ่านกลอนกัน ขอสิ่งดีๆ จงประสบแด่คุณและครอบครัวค่ะ
15 ธันวาคม 2551 12:03 น. - comment id 924280
ขอบคุณค่ะ คุณสลักพิณ ขอให้คุณพระคุ้มครองให้มีสุขภาพดีค่ะ
15 ธันวาคม 2551 12:06 น. - comment id 924285
ขอบคุณคุณสายลมเดือนตุลาพัดผ่านมาเยี่ยมเยือน ขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุข มีสุขภาพดีนะคะ
15 ธันวาคม 2551 13:17 น. - comment id 924319
อบรมคร้าบบบบบ
15 ธันวาคม 2551 15:10 น. - comment id 924361
กลัวตายจังเลยค่ะ ยิ่งเวลาป่วย กลัวจัง
15 ธันวาคม 2551 16:05 น. - comment id 924388
โอ ...อามิตตาพุทธ มันคือสัจธรรม ที่มิอาจหลีกเลี่ยงจริงๆ
15 ธันวาคม 2551 17:05 น. - comment id 924431
คุณแมวคราวคะหนีอบรมหรือคะ อบรมแล้วได้ตีปิงปองหรือเปล่าคะ
15 ธันวาคม 2551 17:08 น. - comment id 924433
ขอบคุณ คุณเพียงพลิ้วค่ะ ที่แวะมาอ่านกลอน ไม่ต้องกลัวนะคะ มันเป็นสัจธรรมเลยล่ะ ทำบุญ ทำดี ทำใจ ภาวนาไว้จะไม่กลัวเอง แต่ว่า..ครูกระดาษทรายก็กลัวเหมือนกันค่ะ
15 ธันวาคม 2551 17:13 น. - comment id 924435
ขอบคุณค่ะ คุณเฌอมาลย์ เป็นสัจธรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ค่ะ แต่ถ้ายังมีชีวิตอยู่เราควรทำอะไรๆ ที่ดีเพื่อทุกคนนะคะ
15 ธันวาคม 2551 18:11 น. - comment id 924454
ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกคน อย่าลืมดูดาวตกคืนนี้ค่ะ
3 สิงหาคม 2552 11:17 น. - comment id 1022622
หน้าส่วนตัว
อันสังขาร ร่างกาย ไม่เที่ยงแท้
ย่อมมีแก่ ไปตามกาล ท่านเจ้าขา
ดุจมาลี สัสัน ตระการตา
สุดท้ายมา ก็เหี่ยวเฉา เท่านั้นเอง11 พฤศจิกายน 2552 16:26 น. - comment id 1063019
.....ทำดีมีสุขทั้ง ใจกาย ทำชั่วมั่วอบาย จักแศร้า ดีสร้างช่างง่ายดาย น้องพี่ จงเร่งหมั่นค่ำเช้า ชั่วลี้ดีทำ
5 พฤษภาคม 2553 16:44 น. - comment id 1125660
เกิดแก่เจ็บตาย ..................... ...เกิดแก่เจ็บตาย เป็นทุกราย เพื่อสมดุล โลกยังหมุน ยังโดนหลอก ให้โศกสันต์ แม้ใกล้ตาย ยังมิวาย ห่วงชีวัน รู้จิตพลัน สว่างโล่ง โจ้งหนทาง ...โลกกับเรา แย่งกัน ยามชีพดับ ภาพกำกับ ดั่งรุ่ง อรุณสาง ภาพกรรมนั้น สว่างว๊าป ปิดหนทาง สู่นิพพาน ไม่เห็น เป็นฉันใด ...เพราะจิตตก ไม่ได้ฝึก มาแต่ก่อน จะมาสอน ตอนตาย นั้นไม่ได้ โลกไม่ยอม จะมาแข่ง ไปสบาย กรรมทำไว้ โลกส่งให้ ไปตามกรรม ...หากจิตนิ่ง รู้ซึ้ง ถึงธรรมะ ยอมลดละ ปล่อยวาง ไม่ต้องถาม รู้ร่างนี้ เมื่อตาย ไม่ติดตาม จิตนิพพาน เปิดไว้ ยามสิ้นลม ...จิตนิพพาน เป็นหนึ่ง ไม่มีสอง ไม่ได้ครอง จิตนั้น เพื่อสุขสม จิตนิพพาน ไม่ได้ เป็นเช่นลม แต่สุขสม เป็นเช่นนั้น ของจิตเอง ...เข้าใจจิต ติดตามดู ให้รู้แจ้ง ฝึกแสดง ใกล้ตาย ให้ตรงเผ๋ง เมื่อใกล้ตาย จริงๆ จิตบรรเลง เหมือนฝึกเพลง เอาไว้ จนคล่องใจ ...คนใกล้ตาย จริงๆ เกิดความกลัว แต่ที่กลัว เพราะไม่รู้ ตายไปไหน กลัวกรรมดี ที่ทำ นั้นน้อย ด้อยเกินไป ทำชั่วไว้ มากกว่า กลัวลนลาน ...หากใครรู้ ว่าตาย ไปสวรรค์ มีวิมาน ให้อยู่ ดูหรรษา มีนางฟ้า ขับกล่อม ยามนิทรา มีเทวดา ปกป้อง เป็นพวกตน ...คงอยากตาย ซะเลย ในตอนนี้ เพราะว่าดี เหลือเกิน แสนสุขสม แต่ไม่รู้ จริงๆ กลัวพาจน กลัวไม่พ้น นรกภูมิ ที่รู้มา ...จะบอกทาง ไปดี ทุกท่านเถิด ให้กำเนิด จิตเมตตา จิตหรรษา กลัวทำไม คนอื่นเขา ก็ต้องมา เราดีกว่า ไปก่อน แสนสุขใจ ...อย่าคิดห่วง กังวล ญาติพี่น้อง สมบัติของ ของเรา ไม่สงสัย ใครอยากได้ อะไร ก็เอาไป ไม่ถวิล ร่ำไห้ ผูกมัดตน ...ปล่อยให้จิต นั้นเบา เหมือนนอนฟูก คิดถึงธรรม นั้นถูก สิ่งอื่น อย่าไปสน ปล่อยจิตเบา สุขทุกข์ ไม่ใช่ตน ปล่อยทุกคน แม้ใจ ของเราเอง ...ปล่อยจิตแท้ ให้เขา กลับบ้านเก่า เรายืมเขา มานาน ช่างเหมาะเหม็ง ให้เขากลับ บ้านเก่า เขาไปเอง อย่าคิดเล็ง ให้เขา เวียนกลับมา ...แม้แต่จิต ก็ไม่ใช่ ของเราแท้ ที่ว่าแน่ เพราะเรายึด ของเราหนา ไม่ต้องยึด ปล่อย เขาไป ตามอุรา สุขยิ่งกว่า คือปล่อย ให้หมดใจ ...เหลือแต่จิต เบาโล่ง โจ้งสวรรค์ นิพพานนั้น มาเห็น ไม่โหยหา กลับไปเถิด จิตแท้ ที่เจ้ามา เพราะดีกว่า วนเวียน มาอีกที ...ขอบคุณนะ ร่างนี้ ที่ยืมใช้ ขอบคุณใจ ที่ให้อยู่ เป็นสุขขี ขอบคุณโลก ใบนี้ ที่แสนดี ปล่อยร่างนี้ จิตพ้น นิรันดร... .................... ( โอ ระยอง เขียน 2553)
30 ธันวาคม 2555 17:25 น. - comment id 1253043
ขอบคุุณมากค่ะ มีประโยชน์มาก เตือนสติได้ดีจริงๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
