ฉันคงเป็น สะพาน ให้เขาข้าม ทุกโมงยาม เช้าค่ำ มิหวั่นไหว จากฝากหนึ่ง ถึงฝากหนึ่งร่ำไป จะมีใหม ที่ใคร ได้ขอบคุณ ฉันคงเป็น สะพาน ให้เขาข้าม สนองความ ต้องการ จนหัวหมุน มีใครบ้าง ที่มา คอยค้ำจุน จะรู้คุณ ต่อเมื่อ สะพานพัง
ลุงแทน 14 ธ.ค. 2551 09:17 น. - ID 121318 
845
3
0
14 ธันวาคม 2551 09:32 น. - comment id 923927
ขอบคุณนะคะคุณสะพาน บางทีเราก็หลงลืมในสิ่งที่อยู่ใกล้ๆตัว ว่ามันมีคุณค่าเพียงใด
14 ธันวาคม 2551 12:17 น. - comment id 924009
เพราะสะพานจึงไปถึงซึ่งอีกฟาก คงลำบากหากไร้ทางให้ผ่าน ต้องขอบคุณการเจือจุนของสะพาน แต่ช้านานยังทอดผ่านให้ก้าวเดิน
14 ธันวาคม 2551 19:04 น. - comment id 924090
คนเรามักจะเห็นค่าของสิ่งที่มีอยู่ เมื่อสิ่งนั้นหลุดมือไป..... สะพานอย่าน้อยใจไปเลย อย่าน้อนก็ได้ทำคุณประโยชน์ ประมาณว่าปิดทองหลังพระน่ะ..
14 ธันวาคม 2551 20:31 น. - comment id 924105
นี่คงเป็นคำบอกเล่าของสะพาน...เนาะลุงเนาะ น่าเห็นใจจัง เป็นสะพานก็ลำบากเนาะ ก็อย่างว่าแหละครับลุงแทน ของที่มีอยู่มีใช้ ยิ่งใช้เป็นประจำย่อมไม่มีคุณค่า ...แต่... เมื่อไม่มีหรือไม่อยู่นะ เขาก็จะเห็นคุณค่าของสิ่งนั้นเสมอ ๆ
14 ธันวาคม 2551 20:52 น. - comment id 924117
..มาขอบคุณสะพานครับ..ลุงแทน.
14 ธันวาคม 2551 22:11 น. - comment id 924145
เพิ่งจะนั่งรถข้ามสะพาน เลยแวะมาขอบคุณค่ะ
15 ธันวาคม 2551 09:31 น. - comment id 924247
ลุงแทนขอขอบคุทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจ สะพานเก่าๆที่รอวันพุพัง ขอบคุณอีกครั้ง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
