ฝีมือเธอไม่ใช่เหรอ สะใจยัง?

จักรพรรดิหยก

รู้ไว้     เพราะเธอ     ฉันเลยกลัว
ระแวง       เขาไปทั่ว      ไม่วางได้
     เธอฝาก     ความทรงจำ     สุดเลวร้าย
ฉีกใจ      เป็นชิ้น     ไม่เหลือดี
       ตอนนั้น      ครั้งนั้น       ฉันยังจำ
เธอทำ         เจ็บแค่ใหน      ลืมใช่ที่
       ทิ้งฉัน       รอความตาย     ไม่ใยดี
แล้วอย่างนี้     จะให้ฉัน     ทำยังใง
       ไม่ไว้ใจ     ใครต่อใคร      ที่เข้ามา
ขี้กลัว     เหมือนโรคบ้า      กินตับใส้
       เพราะกลัว     และกลัว      กลัวแล้วใจ
เลยไม่เหลือ     ใครใคร     ไว้สักคน
     เพราะเธอ     ให้ฉัน      ฝันร้ายร้าย
เพราะเธอ     ทำลาย      ใจหมองหม่น
    เพราะเธอ    ฉันเลย    ขลาดผู้คน
เพราะเธอ      เป็นตัวตน   แห่งความเลว				
comments powered by Disqus
  • กันนา

    9 ธันวาคม 2551 07:26 น. - comment id 922499

    ตัดเลยๆชั้บๆๆๆ
    อย่ามานับคนเลวพันธ์เช่นนี้
    ตัดเยื่ออย่าเหลือใยไมตรี
    อย่าให้มีหน้ามาหาอีกเลย
    
    555  ยุยงส่งเสริม
  • วาสุกรี

    9 ธันวาคม 2551 14:36 น. - comment id 922617

    เพราะฉัน  ใช่ไหม  จึงไหวหวั่น
    มาแคร์กัน  ตอนที่   มีปัญหา
    เพราะฉันมี  ทางไป  จึงได้มา
    บอกเลยว่า   ความสะใจ  ยัง...ยังม่ายพอ
    
    อย่าโกรธน้า  มาต่อเล่นเฉยๆๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน