มีคำๆหนึ่งเก็บไว้ในใจเรื่อยมา ไม่รู้ว่าจะเอ่ยมันดีไหม ไม่รู้ว่าจะเผยออกมาเมื่อไร หรือเมื่อยามเธอส่งยิ้มผ่านมา ก็ได้แค่เพียงเก็บไว้ในอก พาพกไปด้วยทุกหนแห่ง ครั้นจะเอ่ยออกไปใจเต้นแรง แก้มแดงๆของเธอมันบีบใจ ไม่กล้าแม้เพียงจะเอ่ยปาก ทั้งที่ใจแสนอยากเผย ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย ลอยผ่านไปตามเคยกับสายลม หากฉันรู้สักนิดว่าเธอมีใจให้ จะใกล้ไกลเธอก็คิดถึงฉัน จะไม่รอที่จะเอ่ยมาแสนนาน คำๆนั้นคือรักมอบไว้เพียงเธอ