เพราะรักเธอใช่ไหมใจจึงเจ็บ เพราะรักเธอจึงได้เก็บซ่อนเจ็บไว้ ถึงแม้เธอทำร้ายกันเพียงใด ก็ทนได้ไม่เคยเผยสักครา ต้องทนเก็บความเจ็บและความช้ำ จากน้ำคำคอยทิ่มแทงแสนหนักหนา มาวันนี้ถึงวันถึงเวลา อยากไขว่คว้าอิสระให้ตัวเอง หยุดได้แล้วพอเสียทีที่ได้รับ เกินจะปรับใจที่ถูกข่มเหง จากนี้ไปจะไม่มีกลัวเกรง ไม่ใช่เก่งแต่ใจไม่ขอทน จะเสียใจเป็นไงใจก็ช่าง ละทิ้งบ้างความคิดที่สับสน นานมากแล้วที่ปล่อยใจถูกเจือปน จากคำลวงของคนไม่รักดี อยากจะรักอยากจะหลอกใครก็ช่าง เพราะเราต่างแยกทางเพื่อศักดิ์ศรี หมดสิ้นแล้วความรักที่ฉันมี นับจากนี้หัวใจไร้ซึ่งเธอ ใจสลายกลายเป็นจุลและฝุ่นผง แต่ยังคงมีค่ามีค่าอยู่เสมอ ก่อตัวใหม่รอวันได้พบเจอ ทั้งล้นเอ่อความหวังกำลังใจ
3 ธันวาคม 2551 16:02 น. - comment id 920930
เพราะรักเธอใช่ไหมใจจึงซ้ำ เพราะน้ำคำพร่ำเพรื่อที่เจือหวาน เพราะวจีที่เอ่ยเปรียบเปรยปาน เพราะวันวานพาใจไกลจากกัน ทักทายยามใกล้เย็นค่ะ
3 ธันวาคม 2551 16:51 น. - comment id 920944
ขอบคุณค่ะ คุณประทีปดาว
4 ธันวาคม 2551 17:31 น. - comment id 921214
ทุกอย่างมันเป็นเพราะรักจริงๆนะ.. กลอนเพราะดีค่ะ
5 ธันวาคม 2551 10:53 น. - comment id 921359
ใครเหรอคะที่ขอให้เขียน เขาคนนั้นคงเจ็บช้ำน่าดูนะคะ (แอบเป็นห่วง อิอิ)
8 ธันวาคม 2551 08:53 น. - comment id 922081
3..... ขอบคุณนะคะคุณในฝัน...ฟ้าใส เห็นด้วยเลยคะ ว่าทุกอย่างเป็นเพราะความรัก ความรู้สึกรักมันทำให้อะไรๆ หลายอย่างเกิดขึ้นได้ค่ะ 4..... เพื่อนคนนึงคะที่ขอให้เขียนให้สำหรับช่วงหนึ่งของชีวิตที่ผ่านแต่ความเจ็บช้ำเสมอมา สงสัยเป็นโรคติดต่อแน่แน่ อิอิ