หนาวแรกลมภู

ดอกบัว

หนาวลมแรกแทรกกายมิไหวหวั่น
หนาวแรกนั้นมีรักผสมผสาน
แทรกทรวงในลุ่มลึกกล่อมห้วงกาล
ผสมผสานพรมพร่างมิร้างทรวง
ลมรำเพยพัดพลิ้วแทรกผิวกาย
กับหนาวแรกภูไล้ให้หนักหน่วง
คืนหมอกเหมยเหน็บหนาวกำซาบห้วง
กับอุ่นทรวงยามหวนคุณห่มใจ
ไอหมอกคุมโค้งเขาราวปุยเมฆ
คล้ายคล้ายเสกปุยนุ่นให้เคลื่อนไหว
ครอบคุมทั่วภูพานดูกว้างไกล
ใบไม้ไหวต้านลมพรมสรรพางค์
นักเดินทางมุ่งมั่นฝันสัมผัส
แสงดาววับแวววาวคคนางค์ 
ดาวระยิบวิบแสงแจ้งกระจ่าง
ดุจนวลนั่งอิงดาวพร่างพราวกาย
ยามอาทิตย์อัสดงลงเหลือบเขา
งดงามเงาอาทิตย์ปิดแสงหาย
รอวันรุ่งพุงแรงเช้าประกาย
รวีฉายแสงทองผ่องนภา
เห็นวิหคผกผินบินเร่ร่อน
เอื้ออาทรลูกน้อยที่คอยหา
อาหารอิ่มอกอ้อนในลูกยา
คาบภักษาป้อนลูกความผูกพัน
ธรรมชาติโดยรอบมอบความสุข
พากเพียรปลูกสำนึกไม่แปรผัน
เพียรแตกหน่อต่อรากสายสัมพันธ์
พฤกษานานาพันธ์ให้ยั่งยืน
ดอกไม้ป่าเล็กเล็กขาวน่ารัก
ตามรายทางทายทักดูชุ่มชื่น
ชูดอกบานดาษเดื่อนเกลื่อนตามพื้น
ให้สดชื่นแย้มยลบนรายทาง
น้ำตกเย็นเมเปิ้ลแดงแจ้งจิต
 ให้เพ่งพิศสลับปรับสล้าง
ดุจธารใสแซมสีมิอำพราง
ธรรมชาติสร้างผืนป่าพาร่มเย็น
หนาวลมภูสู้ได้เพราะใจรัก
หวังเพียงพักสัมผัสป่างามเด่น
รอบรอบภูสรรค์สร้างอย่างที่เป็น
อากาศเย็นอุ่นใจได้แย้มยล
ดงพงไพรพืชพันธ์อาหารสัตว์
มิจำกัดคัดใครให้สับสน
สิ่งอาศัยอาทรทั่วตัวตน
สรรพสิ่งเวียนวนค้นหากิน
ซ้ายก็ป่าขวาธารประมาณรู้
เอื้อเอ็นดูแบ่งสรรปันทั่วถิ่น
ธรรมชาติก่อทางร่วมอยู่กิน
คนพืชสัตว์ถวิลถิ่นยั่งยืน
รักธาราป่างามธรรมชาติสวย
อนุรักษ์ป่าด้วยความชุ่มชื่น
รักษาป่าต้นน้ำให้กลมกลืน
เพื่อหล่อเลี้ยงผืนดินถิ่นแหลมทอง
หนาวแรกลมห่มกายด้วยเสื้ออุ่น
แปดองศาอุณหภูมิหนาวสนอง
อิงแอบกายหมวกไหมถุงมือกรอง
แต่จิตในห่มคล้องด้วยใจคุณ