หลายคนล้มลงทรุดกาย นอนตายสิ้นลมหายใจ ภาพการละทิ้งร่างไป เห็นได้เหมือนความคุ้นเคย ช่วงชิงแก่งแย่งแข่งขัน ไล่ฆ่าไล่ฟันจนสูญสิ้น เกลื่อนกลาดไปทั่วแผ่นดิน ทรนินเต็มด้วยกลิ่นความตาย ระรินหอมกลิ่นดอกโศก ดั่งโลกใกล้สิ้นสลาย ผู้คนต่างพาล้มตาย เห็นได้ทั่วทั้งแผ่นดิน ระเนระนาดกลาดเกลื่อน ลืมเลือนไมตรีที่มีให้ เพียงตนไม่คิดถึงใคร ภาพของความตายจึงคุ้นเคย