หน้าส่วนตัว
๏ "โรงเรียนหยุดอย่างนี้ดีหรือแม่ ?.."
ฉันได้แต่สงบนิ่งปราศติงไหว
สายตาลูกประหนึ่งจ้องปากฟ้องไป
"ผมจะเรียนอย่างไร ?.. หากไม่ทัน"
"ทุกคนพูดเพื่อชาติประหลาดแท้
ชาติย่ำแย่ย่อยยับใครรับนั่น
หรือเศษซากส่วนเสียหารเฉลี่ยกัน
ผมแสนหวั่นเพราะผมพกเงินน้อย ! "
"ในขอบแคว้นเขตขันฑ์มิคสัญญี
เห็นมากมีปนเปื้อนคนเถื่อนถ่อย
ผมควรทำอย่างไร ?.. หรือให้คอย
ตอบผมหน่อย.. ผมอยากไปโรงเรียน"
ยินเรื่องราวเร้ารุกจากลูกชาย
"ความเสียหายคณานับเกินปรับเปลี่ยน
ท่ามสมรภูมิสถานการณ์ ณ สังเวียน
ชาติจวนเจียนล่มสลายไปกับตา"
"เพราะผู้คนมากมายดุจกลายพันธุ์
ฉวยอาวุธสารพันประจันหน้า
เรื่องโรงเรียนหยุดสอนผ่อนเวลา
คงจนกว่าคุณครูดูปลอดภัย"
"เมื่อฝ่ายต่างอ้างชาติประกาศกร้าว
เหตุอื้อฉาวจึงลุกลามเกินห้ามได้
เศรษฐกิจระเนระนาดอนาถใจ
เพราะคนไทยไร้รักสามัคคี"
"โรงเรียนหยุดอย่างนี้ดีหรือแม่ ?..
ท่ามกระแสสังคมโสมมนี่
ฉันตอบลูกไม่ได้ในกรณี
เด็กชายขี้สงสัยอยากไปเรียน๚ะ๛
................................................................
อัลมิตรา 28 พ.ย. 2551 15:11 น. - ID 120874 
1370
11
0
28 พฤศจิกายน 2551 15:22 น. - comment id 918878
เข้ามาอ่านครับ
28 พฤศจิกายน 2551 15:23 น. - comment id 918879
เข้ามาอ่านกลอนที่มีคุณภาพครับ
28 พฤศจิกายน 2551 15:23 น. - comment id 918880
วันนี้โรงเรียนเลิกแล้วค่ะ วันจันทร์ครูจะมารับไนไปโรงเรียนจ้า เป็นเด็กดีนะหนูนะ.......
28 พฤศจิกายน 2551 15:25 น. - comment id 918881
เขาทำงานระดับชาติประกาศกู้ พร้อมยืนสู้ประจัญหน้าท้าทานนั่น ลูกจงเรียนเพียรรู้เรื่องฟาดฟัน เพื่อปลูกขวัญให้เข้าใจ..ไทยประชา.... โรงเรียนครูพิมไม่มีปัญหา ห่วงก้แต่นักเรียนในกทม. เรื่องการเรียน ครูและผู้ปกครอง ล้วนห่วงความปลอดภัยของหนูจ้า....
28 พฤศจิกายน 2551 17:00 น. - comment id 918917
คุณอิมครับ... ขออนุญาตเรียกคุณอิมนะครับ เพราะเข้ามาอ่านผลงานของคุณอิม,คุณปราณรวี ท่าน บนข.,คุณหมอกจาง และอีกหลายๆ ท่าน จนคล้ายกับว่า รู้จักและสนิทสนมกับคุณอิม และผู้ที่เอ่ยนามมาแล้วเป็นอย่างดี (เก๊าะเลยโมเม หุ หุ หุ) ความคิดรวบยอดของกวีบทนี้ถูกใจผมมากครับ จะว่าไปแล้ว...ผมชอบประเด็นกวีของคุณอิมแทบจะทุกบทแหละครับ และที่วันนี้ชอบมากเป็นพิเศษก็ตรง...ข้อความฝากถึง... ....ประเทศของคุณ เต็มที่เลยค่ะ.... ครับ....ไม่ต้องคำนึงถึงความเสียหายของประเทศ ไม่ต้องคำนึงถึงความเดือดร้อนของผู้ใดหน้าไหน ครับ...ประเทศไทยเป็นของคุณ เต็มที่เลยครับ หมายเหตุ... ผมไม่ได้เห็นด้วยหรือว่ารัก-ชอบคุณทักษิณ แต่ผมก็ไม่ได้เห็นด้วยกับคุณสนธิทุกอย่าง โดยส่วนตัวแล้วผมค่อนข้างจะเห็นด้วย และสนับสนุนพันธมิตรเสียด้วยซ้ำ แต่คราครั้งนี้ (ปิดสนามบิน) .... เป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจและเห็นด้วยครับ!!!
28 พฤศจิกายน 2551 17:22 น. - comment id 918931
วันละสองพันล้านคูณจำนวนวันที่ปิดเข้าไป ไม่นับมูลค่าความเสียหายที่นับไม่ได้ ไม่ทราบว่านักการเมืองที่โกงกินประเทศชาติ ทำความเสียหายได้เท่านี้หรือเปล่า จะได้เอาไปหักลบกันดู เผื่อจะพอดีกัน..หึหึ
28 พฤศจิกายน 2551 20:08 น. - comment id 918967
ความเสียหายครั้งนี้คงหักลบกันไม่ได้ นอกเสียจากว่ายิ่งล่มจมไปกันใหญ่ แต่ ...ก็คงได้แต่รอดูว่าใครจะ แก้ไขให้มันสูญเสียน้อยที่สุด น่าเห็นใจเด็กในเมืองกรุงก็ตอนนี้เอง
28 พฤศจิกายน 2551 20:33 น. - comment id 918975
ตอบหนูจ๋าการศึกษาใช่เรื่องใหญ่ เล่าเรียนไปใช่งานจะบานเบอะ ดูพวกลุงสอนวิธีที่เลอะเทอะ หนูได้เจอะในชีวิตคงติดใจ
อิอิ เห็นว่าจะเปลี่ยนชื่อจาก กระทรวงศึกษาธิการ มาเป็น กระทรวงศึกษาพิการ แระ74%
29 พฤศจิกายน 2551 03:25 น. - comment id 919071
มาเถอะมาที่นี่พี่จะสอน ให้รู้ธรรมสุนทรบวรสรรพ์ ให้รู้หลักวิชาสารพัน รู้โลภโกรธหลงนั้น..คืออันตราย
29 พฤศจิกายน 2551 09:16 น. - comment id 919105
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ :) .. เป็นอย่างไรกันบ้างคะ สำหรับชาวชนจังหวัดอื่น อัลมิตราจะไม่ถามคนเมืองหลวงละกัน เพราะรู้ว่าอ่วมสุด ๆ อะไรต่อมิอะไร .. เกลียวเชือกที่ขมวดปมตึง ใกล้จะถึงเวลาสิ้นสุดแล้วค่ะ เพียงแต่ว่า ปมนั้นจะถูกคลายได้ หรือว่า จะถูกตัดฉับ กรุงเทพฯเมืองฟ้า เมืองหลวงที่อัลมิตราคุ้นเคยมาทั้งชีวิต เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ลุกลามสะเทือนไปจนถึงปลายนาท้องทุ่งโน่น ใครผิด ใครถูก .. บางทีการเปิดเผยความคิดเห็นนั้น อาจส่อให้เกิดข้อพิพาท ผลกระทบของความเสียหายที่เกิดนั้น สุดประมาณค่ะ เพื่อนของอัลมิตราคนหนึ่ง ตอนนี้อยู่ห้องไอซียู วิกฤตลมหายใจ วินาทีต่อวินาที ธุรกิจส่งออกของเธอถูกกระทบอย่างจัง สินค้าไม่สามารถจัดส่งตาม Order เงินลงทุนที่จ่ายสด กับ ผลตอบแทนที่คาดหวังว่าจะได้ลับ ... หายวับไปในพริบตา หมดตัว ล้มละลาย .. ชะตากรรมที่เธอไม่นึกไม่ฝันมาก่อนเลยว่า จะเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว .. สุดที่เธอจะเผชิญจริง ๆ ใครจ่าย ใครชดใช้ ใครสูญเสีย .. แต่ละฟาก คงโยนให้อีกฝ่ายเป็นคนตอบ ..
29 พฤศจิกายน 2551 09:57 น. - comment id 919116
คุณฝนทอง .. ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา อัลมิตราเขียนกลอนผ่อนคลายความตึงเครียดค่ะ คุณอรุโณทัย .. อัลมิตราหวังว่าจะมีเช้าวันใหม่ที่สดใสค่ะ หวังทุก ๆ วัน คุณครูกระดาษทราย .. การแข่งขันในเมืองหลวงมีสูงค่ะ ไม่เว้นกระทั่งการสอบเข้าของเด็ก ๆ ดังนั้น การมีเวลาเรียนน้อย ก็ส่งผลให้เกิดความไม่เสมอภาคกัน อัลมิตราคิดงั้นนะ คุณครูพิม .. เป็นมุมมองของเด็ก ๆ ที่อยากได้คำตอบเช่นกันค่ะ ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับว่า ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดเขา จะประเมินสถานการณ์ได้แค่ไหน สำหรับการปลูกฝังในจิตสำนึกของเขา ก็เป็นอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กันค่ะ คุณต้นน้ำ .. เขาว่ากันว่า การที่ได้ถ่ายทอดความคิดผ่านตัวหนังสือ มันเป็นเหมือนความคิด ที่ถูกกลั่นกรองแล้วอีกทอดหนึ่ง ยังไงดีนะ จะให้เข้าใจง่าย ๆ ... เอางี้ ลองอ่านนะ บ่อยครั้งที่อัลมิตราเข้าร่วมประชุมกับผู้บริหารท่านหนึ่ง เคยแปลกใจมาก ที่ท่านมักให้ใช้คำอธิบายผ่านลายลักษณ์อักษณ แทนที่จะพูด เขียนแล้ว เขียนอีก .. เขียนแล้วท่านก็ใช้ดินสอวงในข้อความที่ท่านคิดว่าไม่ชัดเจน ทีนี้ไงล่ะ ข้อความส่วนที่วง อัลมิตราก็ต้องเขียนขยายความเข้าไปอีก เหมือนตอบความ แล้วก็เป็นอย่างนี้ กว่าจะจบเรื่องราวชุดหนึ่ง ก็ถามตอบ ตอบถาม กันอยู่อย่างนี้ บางทีนาน กระทั่งวันหนึ่ง ในช่วงวันที่ไม่เกี่ยวข้องกับภาระกิจงาน อัลมิตราก็ถามตรง ๆ ว่า .. เหตุใดจึงให้ใช้วิธีการเขียนตอบ แทนการเรียกตัวไปอธิบาย คำตอบก็คือ .. การเขียน คือการได้คิดก่อน จบจากกระบวนการคิดแล้วค่อยเขียน จบกระบวนการเขียนแล้ว ผู้เขียนก็ได้อ่านทวนซ้ำอีก ได้อ่านได้คิด ซ้ำ .. แต่ถ้าเรียกตัวมาพบแล้วซักถาม บางทีการตอบคำ ซึ่ง.. เป็นกระบวนการอัตโนมัติหลังจากคิด แต่ไม่ได้ทบทวน หรือทบทวนได้แค่ระดับหนึ่ง ตอนนี้อัลมิตราเข้าใจแล้วว่า .. ด้วยความหวังดีของผู้บริหารท่านนั้น ต้องการสอนงานอัลมิตรา เพราะในส่วนความรับผิดชอบงานของอัลมิตรา เป็นลักษณะงานที่แตกต่างจากงานของคนอื่น ๆ มันเป็นการทำงานที่ต้องละเอียดและประมวลทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์ แล้วจึงสร้างงาน เมื่อสร้างงานแล้ว อัลมิตราต้องตรวจสอบงาน เช็คผลกระทบ จากนั้นจึงขยายผลให้ได้ใช้งาน ทีนี้วกมาถึงงานเขียนนะคะ .. อัลมิตราต้องรอบคอบเรื่องงานเขียน (และต้องอย่างยิ่งสำหรับเวปนี้) การแสดงความคิด การแสดงความรู้สึก การแสดงทัศนคติ .. บางทีอัลมิตราไม่สามารถสื่อตรง ๆ ได้ คนเขียนที่ไม่สามารถเขียนสิ่งที่อยากเขียนจากใจได้ ความรู้สึกที่อยู่ในใจมันย่อมคงตกค้างอยู่ .. จริงมั๊ย :) เลยกลายเป็นบ้าบอ เขียนนั่น เขียนนี่ .. ภาพสมมุติ เรื่องสมมุติ ผุดมาแทนที่ นับวัน อัลมิตราจะเป็นเช่นนั้นค่ะ .. ฮา .. บ้าบอไปวัน ๆ ... ฮา .. คุณยาแก้ปวด .. ผิดตกยกเว้นค่ะ .. รับแต่ชอบ เสียหายเท่าไหร่ .. หารกันทั่ว ๆ .. ไม่ตายเสียก่อน คงชดใช้หมดค่ะ คุณแจ้น .. :) เมื่อเช้า ตอนไปออกกำลังกาย วิ่งแถว ๆบ้าน อัลมิตราเจอเพื่อนบ้าน สองสามีภรรยา เพิ่งกลับจากการเดินทางท่องเที่ยวที่ฮ่องกง ก็เข้าไปทักทายตามประสาเพื่อนบ้านค่ะ พร้อมกับถามว่า เดินทางกลับด้วยวิธีไหน ? เพื่อนบ้านบอกว่า ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต และเหมารถมากันเป็นกลุ่มกับนักท่องเที่ยวอื่น ๆ บางคนงบน้อย บางคนงบไม่เหลือแล้ว .. ก็ช่วย ๆ กันลงขันค่าเดินทางเข้ากรุงเทพฯ แทน วุ่นวาย .. เละเทะ ชอบกล ค่ะ คุณไร้อันดับ .. อืมม กระทรวงศึกษาพิการแน่นอนค่ะ ถ้ายังคงเป็นแบบนี้ ลุงครับ หากผมโง่โมโหไหม ลุงครับ หากสอบไล่ ผมไม่ผ่าน ลุงครับ เรื่องแบบนี้อีกกี่นาน ลุงครับ ปู่หลวงร้าวรานหรือเปล่าลุง ? คุณรัมณีย์ .. ขอบคุณครับพี่ครับที่รับสอน แม่ของผมใช้กลอนผ่อนเคืองขุ่น พี่แนะนำธรรมหลักรักษาบุญ ผมขอบคุณพี่มากเปรยจากใจ
29 พฤศจิกายน 2551 10:21 น. - comment id 919131
สถานการณ์วันนี้ลำบากใจทุกฝ่าย พ่อหลวงเสียพระทัยมากที่สุดที่ลูกหลานของท่านทะเลาะกันอย่างรุนแรงพร้อมห้ำหั่นกันได้ทุกเมื่อ
29 พฤศจิกายน 2551 12:47 น. - comment id 919178
เหตุการณ์ทุกวันนี้ มีแต่จะรุนแรง ไม่มีทุเลาเบาบาง ไม่มีความลอมชอม หรือความเข้าใจเหมือนแต่ก่อน เริ่มกลายเป็นบ้านป่า เมืองเถื่อน เมื่อคนคนหนึ่งละเมิดกฏหมายได้ คนอีกหลายคนก็เริ่มจะละเมิดบ้าง ไม่มีคนที่มีความคิดเป็นของตนเองอีกต่อไป มีแต่คนที่ถูกชักจูง ไม่มีใครที่จะเห็นประโยชน์ส่วนรวมมาก่อนประโยชน์ส่วนตนอีกแล้ว
เมื่อรวมกลุ่มกันได้ ก็ประกาศศักดาว่าพวกข้าแน่ ทำตน"กร่าง" ไปทั่ว ทำเหมือนยิ่งใหญ่เสียเต็มประดา ทั้งที่แท้ก็ "ขี้ข้า"และ"ลิ่วล้อ" ไม่ต่างกัน
ขออภัยคุณอัลมิตรา หากคำบางคำ"รุนแรง"เกินไป แต่ก็เป็นจุดสังเกตอีกอย่างคือ "ความคิดของแต่ละคนเริ่มรุนแรงและคุกรุ่น"เหลือเกิน ทำใจให้ไม่คิดมาก แต่มิอาจหลีกพ้น ...ทำใจ...และทำใจ จะไม่แสดงอาการสิ่งใดอีก เพราะไม่ต้องการให้พ่อเสียใจอีกแล้ว เรามาสงบนิ่งกันเถอะค่ะ...
29 พฤศจิกายน 2551 19:33 น. - comment id 919262
คุณวิทย์ .. พ่อหลวงกำลังมองพวกเราอยู่เช่นกันค่ะ คุณน้ำผึ้งเดือนห้า .. ในภาวะนี้ คงยากที่จะใครทำใจนิ่งได้ค่ะ
29 พฤศจิกายน 2551 19:35 น. - comment id 919264
สงสารเด็กนะคะที่ต้องมารับผลการกระทำของผู้ยิ่งใหญ่
30 พฤศจิกายน 2551 08:23 น. - comment id 919491
กรรม.. ..เกิดจากการกระทำ แต่ชาติที่แล้ว ..เกิดจากการกระทำ ในชาตินี้ ..โถ..ประเทศของฉัน..
30 พฤศจิกายน 2551 10:44 น. - comment id 919541
มาเยือนครับ
30 พฤศจิกายน 2551 17:16 น. - comment id 919649
สมชายฆ่าคนตาย แต่ไม่มีใครพูดถึงแต่คนมักจะด่าพันธมิตรลองเปิดใจมองดูว่าพวกเขาทำเพื่อใครสมชายทำเพื่อใคร
30 พฤศจิกายน 2551 17:21 น. - comment id 919651
ต้องเสียเลือดเสียเนื้ออีกเท่าไร ต้องเสียใจเสียน้ำตากี่คราหนอ แขนหรือขาขาดกี่ข้างถึงจะพอ แม่หรือพ่อจะต้องตายไปกี่คน มือกับตีนไยเล่าเจ้าแยกทาง มาแยกข้างตบตีให้มีผล เพียงเพราะคิดแตกต่างจากพวกตน หนีไม่พ้นเลือดกองนองแผ่นดิน พันธมิตรรักในหลวงหวงประเทศ ไม่รับเศษเงินชั่วชาติทาสทักษิน ข้าราชการของไทยไยชาชิน จึงล้างลิ้นโลมเลียเหี้ยการเมือง แก้กฎหมายให้พวกพ้องต้องพ้นผิด เพื่อให้สิทธิ์ทำเพื่อตัวชั่วทุกเรื่อง ไม่สนใจประชาชนจะขุ่นเคือง แม้บ้านเมืองจะลุกไหม้ใกล้ล่มจม หนูคือพธม คิดถึงค่ะ
30 พฤศจิกายน 2551 18:26 น. - comment id 919692
เพราะคนแก่เพียงคนเดียว มาได้ลูกคู่เป็นคนคนบ้าเสียสติ รวมกากเดนมนุษย์บางคนเลยเหิมเกริมถึงขั้นยุยงให้ประชานทำลายสถานที่ราชการ โดยจะรับผิดชอบเพียงคนเดียว น่าหัวเราะจัง
1 ธันวาคม 2551 08:47 น. - comment id 919963
ขอบคุณสำหรับสาระสั้นๆ แต่ได้ความครบถ้วนครับคุณอิม....ขอบคุณครับ
8 ธันวาคม 2551 11:34 น. - comment id 922160
แหะ แหะ ตอบช้า เพราะเพิ่งเดินทางไกลกลับมา อย่างไร ก็อย่าเพิ่งงอนกันนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
