มีรักสอง ต้องห้าม เมื่อยามเห็น ก็เกินเร้น หลีกหนี หลบที่ไหน เพราะพันธะ พันผูก เคยถูกใจ ตระหนักได้ อนิจจา เพียงอาวรณ์ รู้ว่าไฟ ไม่รู้ที่ นี่คือทุกข์ หลงเริงคลุก วงสังวาส ขาดสังหรณ์ ตกสู่ใย แมงมุมรัด เกินตัดรอน อกสะท้อน ภมรเจ้า เพิ่ง...เข้าใจ
วาสุกรี 26 พ.ย. 2551 17:40 น. - ID 120814 
1189
2
0
26 พฤศจิกายน 2551 19:27 น. - comment id 918118
คมทั้งคำและความ ครับพี่ สุดยอด
26 พฤศจิกายน 2551 20:34 น. - comment id 918136
.....เก่งจังลูกเพ่.......
27 พฤศจิกายน 2551 01:14 น. - comment id 918226
อย่าริเชียว เก่งครับ เก่ง
27 พฤศจิกายน 2551 07:22 น. - comment id 918265
หวัดดีคับ คุณ "วาสุกรี" ไม่เจอะกันนาน....คิดถึงจังเลย....ฮ่าๆๆๆๆๆๆหายไปนานเลยนะคับ.....แหมะ กลับมามีคมกลอนมาชำแหละอารมณ์.....เหมือนเดิม... ดาบเดียวอยู่เลยคุณท่าน.....อิอิ
สบายดีนะคับ....(ถามและตอบ)
27 พฤศจิกายน 2551 14:52 น. - comment id 918423
รู้ว่าสุขเพียงชั่วคราวทุกข์ลำเค็ญ เป็นเพียงคนมาที่หลังช่างยากเข็ญ เกินกว่าเป็นตัวจริงแอบอิงเธอ
27 พฤศจิกายน 2551 15:32 น. - comment id 918463
27 พฤศจิกายน 2551 15:41 น. - comment id 918473
เรามาดูดอกไม้สวยๆ ดับไฟกันดีกว่าเจ้าค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
