รักแรกแปลกนักยากนักไม่ลืม อยากรำลึกหวนคืนความหลัง ก่อนจากลาวันนั้นให้จดจำ ใจยังพร่ำรำพันคิดถึงเธอ ใจเศร้าปวดร้าวใจในห้วงลึก ใจคณึงเพ้อหาแม้เวลาผ่าน เสียใจนักกับเรื่องวันวาน ไม่ได้กล่าวอำลาตอนจากเธอ เธอจะรู้หรือไม่กับใจฉัน มีเธอทุกคืนวันให้โหยหา อยากได้พบเจอะเจออีกสักครา จะบอกกับเธอว่ายังรักเธอ เธอเป็นอย่างไรในตอนนี้ จะยังจำฉันคนนี้ได้ไหม คนที่อาจไม่มีค่าแม้เวลาใด แต่ก็รักเธอหมดใจไม่เคยลืม ผิดที่ฉันวันนั้นไม่ได้บอก เก็บความรักแอบชอบซ่อนไว้ หากวันนี้ต้องมานั่งเสียใจ แล้วความห่างไกลก็พรากเรา ภาพเก่าเราสองในวันนั้น ทุกความทรงจำเริ่มเลือนหาย ต่างห่างผ่านห้วงวันที่มากมาย จนสุดท้ายจะลืมกันฉันและเธอ จะเก็บไว้ส่วนลึกในใจนั้น จะมีเพียงความทรงจำที่เหน็บหนาว ซ่อนเก็บไว้อย่าพัดตามสายลมเบา จนความทรงจำเก่าๆถูกลบเลือน หากวันนี้มีเพียงภาพฝัน รอยยิ้มความหลังที่ยังมีความหมาย เก็บทุกเรื่องราวของเราที่มากมาย จะจดจำเธอไว้ตลอดกาล
25 พฤศจิกายน 2551 17:13 น. - comment id 917601
ไม่มีวันไหนที่ลืมคนที่เรารักคนแรกได้เลยคะ แม้จะนานเท่านาน..
25 พฤศจิกายน 2551 17:46 น. - comment id 917633
หากจดจำรักแรกไว้นานนัก ทำใจยากหากเผลอเจอรักสอง แต่เรื่องรักดู ๆ ไปคล้ายครรลอง รักแรกลองรักสองรักจีรัง..... ......แต่บางท่านอาจมี 3, 4.........ก็ไม่ว่ากันนะครับ
25 พฤศจิกายน 2551 19:11 น. - comment id 917673
ใช่ค่ะ รักแรกมิอาจลืม
25 พฤศจิกายน 2551 19:34 น. - comment id 917688
26 พฤศจิกายน 2551 13:31 น. - comment id 918007
รักครั้งแรก มิอาจหัก ใจลืมได้ คงเพราะใจ อ่อนไหว ไม่เข้มแข็ง ยากยิ่งนัก เพราะใจ ได้สิ้นแรง เหมือนดาวไร้ อับแสง แสนมืดมน เมื่อครานั้น ที่ใจ ต้องแตกดับ เกินจะนับ บาดแผล ที่ท่วมท้น เจ็บเหลือเกิน เจ็บจน เกินจะทน ใจปี้ป่น เมื่อสิ้น ความรักจาง อยากหักใจ ให้ลืม รักครั้งเก่า ที่คอยเฝ้า ทิ่มใจ ให้หมองหมาง มองทางใด ก็ไร้ สิ้นหนทาง ยิ่งอ้างว้าง หนาวเหน็บ และเจ็บใจ คงต้องให้ เวลา ช่วยรักษา คอยเยียวยา ให้ใจ หายหม่นไหม้ เพื่อหลุดออก จากห้วง ความเดียวดาย ชีวิตใหม่ คงจะ สดใสพอ