..ไปเขียนแก้ของสะเดามา - (ที่ bookcyber.com) มั่ว Version ........เด้อ *************** ..มองเก้าอี้ยาวในสวนสวย.. ยังคงเต็มไปด้วย วันเวลาเก่า เก่า ครั้งนึง..คือภาพของเรา ที่นั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น..ฉันจำได้ดี ..ไม่มีอะไรหลงเหลือจากอดีต นอกจากความทรงจำที่ถูกคั่นขีด..จากนี้ เธอไม่ใช่คนเดิม..ฉันไม่อาจต่อเติมสิ่งดี ดี เหตุผลที่มีคือ ..ฉันไม่ใช่ ..ไม่ใช่ตัวจริงของเธอ เก้าอี้ยาวในสวนสวย.. ตัวนั้น ทนแดดฝนนานนับวัน..ไม่เคยคอยเก้อ ผู้คนผ่านไปมา..ยังนั่งลง เพื่อพบเจอ ต่างกับฉัน ..ที่ได้แต่คอยเหม่อ.. ....รอใครบางคนเก้อ..เนิ่นนาน ..จากนี้ไป แม้ไม่มีใครนั่งลงข้าง-ข้าง ถึงเก้าอี้ยาวจะถูกเปลี่ยนวาง..กลับด้าน ฉันก็ยังทำเช่นเดิม..เหมือนเมื่อวาน คือจะนั่งลง..รอการกลับมา ของใครบางคน ********************************* ผมมั่วน่ะ ..ขอโทษกั๊บ -__-
14 มีนาคม 2545 19:11 น. - comment id 40584
ถ้าเรามีเก้าอี้สักตัว..เราคงเหงานะ..ถ้าต้องนั่งนึกถึงใครคนเดิม... (ถึงจะมั่ว..แต่เราก็ไม่รู้บทดั่งเดิม..เลยว่าดี)
14 มีนาคม 2545 23:55 น. - comment id 40603
ทั้งเหงา..เศร้า...ซึ้ง เลยล่ะอาร์
15 มีนาคม 2545 00:31 น. - comment id 40622
เศร้า แต่โรแมนติกจังเลยอาร์ ^-^ อ่านแล้วยิ้มแบบเศร้าๆ นะ
15 มีนาคม 2545 00:40 น. - comment id 40631
น่ารักแบบเศร้า สัมผัสได้ว่าคงเหงาน่าดู
15 มีนาคม 2545 07:36 น. - comment id 40673
ตกลงว่าเก้าอี้ ดีกว่าคนที่ใจไม่เที่ยงแท้ ใช่เปล่าน้อง
15 มีนาคม 2545 14:56 น. - comment id 40738
เหงามากขึ้นไปอีก
15 มีนาคม 2545 23:00 น. - comment id 40846
เศร้าดีคับ แต่งได้เห็นภาพเข้าถึงอารมณ์ได้ดีมาก จะติดตามผลงานต่อต่อไปนะครับ