ระยิบไฟในห้องส่องสลัว ยิ้มยวนยั่วโยกย้ายส่ายอกไหว หื่นผู้ชายส่ายตามย่ามหัวใจ มือลูบไล้ไล่ยื้อกันอื้ออึง ด้วยความเขลาเมามายคล้ายจะคลั่ง สติยั้งยังอ่อนยากผ่อนถึง ยิ่งยั่วย้ายชายหนอหวังคลอคลึง ต่างรุมทึ้งตรึงไว้ใต้กลกาม เธอคือดาวสาวนาจากบ้านนอก มาจนตรอกชอกช้ำกับคำถาม ว่าปล่อยตัวมั่วชายขายโมงยาม เอาความงามข้ามผ่านด่านโลกีย์ เพียงอกตูมเต่งตั้งหลังมอหก ดาวก็พกความจนด้นมานี่ เมืองวิไลในฝันอันเสรี ด้วยชีวีมีหวังแม่ยังคอย ดาวหางานซานซมระทมจิต เงินน้อยนิดติดกายหายเหลือน้อย เพื่อนเฝ้าเชียร์เสี่ยเฒ่าเข้าสวมรอย จนดาวน้อยลอยลับกับเงินคาว มีครั้งแรกแปลกบ้างด้วยร่างสด เมื่อสวยลดหมดท่าค่าความสาว ต้องลงแรงแต่งร่างอย่างแพรวพราว จำยั่วเย้าเคล้าแขกแลกเงินตรา ดาวหลงกรุงทุ่งร้างร่างลับหาย ยามพ่อตายร้ายเย็นไม่เห็นหน้า เหลือแม่เฒ่าเฝ้าร้องจากท้องนา ออกตามหาอีดาวสาวเริงเมือง ฝากฝัน ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ฝากฝัน 18 พ.ย. 2551 22:13 น. - ID 120585 
1256
14
0
18 พฤศจิกายน 2551 22:15 น. - comment id 915233
.....ตั๊บแก....
18 พฤศจิกายน 2551 22:17 น. - comment id 915239
คุณลุงฝากฝันคะ อ่านแล้วเหมือนเศร้าๆยังไงไม่ทราบนะคะ คนเราไม่มีสิทธิ์เลือกเกิดได้ แต่คนเรามีสิทธิ์ที่จะทำตัวดีหรือไม่ดีไม่ใช่หรือคะคุณลุง อาจเพราะความจนบังคับให้เธอต้องทำแบบนั้น หรือว่า เธอทำเพราะหลงแสงสีหลงสิ่งต่างๆในเมืองคะ หรือว่า......หรือว่า.......เอ หรือว่า......
18 พฤศจิกายน 2551 22:25 น. - comment id 915249
เฮ้อ..เศร้า ฝากฝันช่วยดาวด้วย ฉุดดาวขึ้นมาที แล้วชุบเลี้ยงดาวตลอดชีวิตนะคะ..ดาวจะขอเป็นทาสรับใช้ฝากฝันค่ะ
18 พฤศจิกายน 2551 22:37 น. - comment id 915259
บางทีดาวอาจจะไม่อยากไปแต่ด้วยความจำเป็นค่ะ อย่ามองดาวดวงน้อยว่าต้อยต่ำ เพราะน้ำคำบาดลึกถึงใจนี้ ภาระมากจนล้นพ้นชีวี จะทำดีหรือไม่ฉันไม่แคร์ พ่อไม่มีข้าวสารจะทานได้ น้องก็ไม่ได้เรียนใครแยแส อีกแม่เจ็บป่วยไข้ไร้คนแล ขาดก็แค่เงินตรามาจุลเจือ สงสารดาวเถอะ
18 พฤศจิกายน 2551 22:55 น. - comment id 915279
เข้ามาอ่านงานที่มีคุณค่าครับ
18 พฤศจิกายน 2551 22:59 น. - comment id 915281
เพลงเพราะดีนะครับ บทกลอนก็เพราะเหมือนกัน...ครับ
18 พฤศจิกายน 2551 23:44 น. - comment id 915293
ค่าต้อยต่ำเหลือเกินคนเมินหยัน ร่างกายฉันทอดขายชายลุ่มหลง ไร้ราคาน้ำตาอัดอั้นปลง วาสนาคงหมดแล้ว...แก้วใจฉัน..
18 พฤศจิกายน 2551 23:59 น. - comment id 915298
เป็นมุม ๆ หนึ่งในสังคม ความจนข้อหนึ่ง ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ อีกหนึ่ง ไม่มีใครที่อยากจะเป็นเช่นดาว ปัญหามาจากจุดเล็ก ๆ นะคะ หากชาวบ้าน ได้รับการพัฒนา แนะนำวิชาชีพ อยู่อย่างพอเพียง ทุกคนในประเทศช่วยกันหยิบยื่น เสียสละ อย่างที่คุณฝากฝันทำ เพื่อประเทศชาติ แม่เฒ่า คงไม่ต้องร้อยเรียกหาดาวนะคะ เศร้าจัง
19 พฤศจิกายน 2551 00:13 น. - comment id 915301
โห แต่งได้ขนาดนี้ คงต้องมาจากประสบการณ์ แน่ๆ เลยการกระทำทุกอย่าง ต่างก็มีเหตุ ที่ทำให้เกิด ไม่ว่าปัจจัยภายใน หรือภายนอก ข้อสำคัญสิ่งที่ทำ ถ้าไม่ทำร้ายใคร ผมว่าทุกคน พอที่จะทำได้ครับ "ชีวิตต้องมีหนทางไป" มุมมองสะท้อนสังคมดีครับ
19 พฤศจิกายน 2551 00:22 น. - comment id 915304
ดาวแบบนี้มีหลายดวงจริงๆในฟากฟ้าแห่งสังคมไทย แต่ทอแสงเศร้าเหลือเกิน
19 พฤศจิกายน 2551 00:35 น. - comment id 915313
เยี่ยมค่ะ สะกิดใจได้แซ่บหลายเด้อค่าเด้อ
19 พฤศจิกายน 2551 01:36 น. - comment id 915330
หากเวลาพาย้อนสะท้อนกลับ ดาวระยับเรียงร้อยคงถอยหนี คงไม่อยากเกลือกกลั้วมั่วโลกีย์ ไม่ต้องหนีสายตาประชาชน อายเพื่อนบ้านพานพาว่าพ่อแม่ ลูกมันแย่ใช่ไหมใจสับสน เหตุผลที่เคยถามเพราะความจน เลยจำทนยิ้มลบกลบชะตา สงสัยคุณฝากฝันคงไปคุย กะน้องดาว ตัวต่อตัว แหง๋มๆ
19 พฤศจิกายน 2551 04:32 น. - comment id 915332
มาดูดาวค่ะ ดาวสวยก็น่าเริงเมืองแหละน่า ช่วยสอนฝากเพลงให้หน่อยค่ะ ฟรีเว็บลงไม่ได้แล้ว หาทางไปไม่ถูกดาวร้องไห้
19 พฤศจิกายน 2551 05:02 น. - comment id 915334
ดาวหลงฟ้าแสงสีที่สุขสม ชายซื้อชมแลกเปลี่ยนกับตัณหา ค่าของคนถูกตีเป็นราคา หลงบูชาสุขย้อมที่ปลอมปน เมื่อโลกเสื่อม สังคนทราม ตอบคำถามด้วยเหตุผล เอ่ยอ้างเหตุถึงความจน พาหมุนวนในกลกาม ขายตัวแลกเงิน คนเขาเหยียดหยาม เธอขายความงาม แบกหามไม่เป็น เรียนรู้ลำบาก มันยากลำเค็ญ พ่อแม่ทุกข์เข็ญ อยากเป็นคุณนาย สังคมเส็งเคร็ง ล่อลวงทำลาย กว่ารู้ก็สาย จุดหมายไกลเกิน จำใจใฝ่ชั่ว เกลือกกลั้วจนเพลิน จนนานจนเนิ่น ดับยับชีวี
19 พฤศจิกายน 2551 06:08 น. - comment id 915354
เช้าแล้วค่ะลุง เข้ามาอ่านกลอนคุณภาพ ดาว...ผู้อาจจะมีความจำเป็น ดาว..ผู้อาจหลงผิกติดความสบาย ดาว..ผุ้อาจรู้ค่าแห่งการกระทำแต่จำยอม... ดาว...โอ้ดาว.. เพราะค่ะลุงเห็นภาพของดาวเริงเมืองแจ่มชัด ลองมองดาวอีกมุมนะคะ.. จะรออ่านคะ..
ซดกาแฟ..แล้วเขียนนะคะ..
19 พฤศจิกายน 2551 07:00 น. - comment id 915368
....ฉางน้อย . ความคิดเห็นที่ 1 : หมายเลข 927110 .....ตั๊บแก.... ความคิดเห็นที่ 2 : หมายเลข 927116 คุณลุงฝากฝันคะ อ่านแล้วเหมือนเศร้าๆยังไงไม่ทราบนะคะ คนเราไม่มีสิทธิ์เลือกเกิดได้ แต่คนเรามีสิทธิ์ที่จะทำตัวดีหรือไม่ดีไม่ใช่หรื อคะคุณลุงอาจเพราะความจนบังคับให้เธอต้อง ทำแบบนั้น หรือว่า เธอทำเพราะหลงแสงสีหลงสิ่งต่างๆใน เมืองคะ หรือว่า......หรือว่า.......เอ หรือว่า...... ........................................... อิอิ..หลายหรือว่าเหลือเกิน ก่อนอื่นยินดีกับที่หนึ่งก่อนนะ..มารับรางวัล หลังเวทีได้จะเป็นอะไรก็ดูเอาเองนิ อย่างนี้นะฉางน้อย..แม้ว่าอาชีพขายตัว..จะเป็นอาชีพ เก่าแก่ที่สุดในโลกอาชีพหนึ่ง...และมีพัฒนาการที่น่สนใจ เมื่อก่อน..จะเป็นสำนักนางโลม..ซ่อง..ร้านน้ำชาและริมคลองหลอด..ใต้ต้นขนุน(ผีขนุน) ยุคที่เฟื่องฟูที่สุดคือยุคสงครามเวียดนาม เป็นยุคของจีไอ..ในยุคนั้นมีพัฒนาการรูปแบบ ที่เป็นตัวตนและอยู่กินอย่างออกหน้าออกตา แต่มีที่ทางชัดเจน โดยเน้นในจังหวัดที่มี ฐานทัพอเมริกา..อุดรฯ นครราชสีมา ชลบุรี(พัทยา) และศูนย์กลางคือ พัฒน์พงศ์... ปัจจุบันพัฒนาอีกชั้นหนึ่ง...คือร้านคาราโอเกะ.. ริมถนนต่างๆ..ใกล้แหล่งที่มีมหาวิทยาลัย ที่แปลกมาคือปัจจุบันมีนักศึกษาและเด็กจาก โรงงานมาขายตัวกันมากขึ้น จะบ้านเมืองเจริญหรือ...ปัญหามากหรือ... ก็ตามแต่ที่จะหาเหตุผล.. สำหรับฝากฝัน...ไม่เห็นด้วยทั้งปวงกับการขายตัว
19 พฤศจิกายน 2551 07:02 น. - comment id 915369
19 พฤศจิกายน 2551 07:07 น. - comment id 915370
..อิอิ..กำลังสงสารดาวเชียวนะนี่ เอาร่างแจกแลกเงินจนเพลินเพริด จนเตลิดเกิดโรคนั่งโศกศัลย์ พ่องอมือแม่งอขานั่งหน้ามัน อีกน้องฉันมันฟุ้งเฟ้อละเมอตน
19 พฤศจิกายน 2551 07:09 น. - comment id 915371
19 พฤศจิกายน 2551 07:11 น. - comment id 915372
19 พฤศจิกายน 2551 07:15 น. - comment id 915373
19 พฤศจิกายน 2551 07:15 น. - comment id 915374
หวัดดีคร่ะ น้ำผึ้งยังเคยซื้อตั๋ว ไม่เห็นว่าจะไม่ดีตรงไหน เด็กนักเรียนต่อคิวกันเยอะ ไม่มีใครลัดคิวด้วย
19 พฤศจิกายน 2551 07:24 น. - comment id 915376
19 พฤศจิกายน 2551 07:28 น. - comment id 915377
19 พฤศจิกายน 2551 07:30 น. - comment id 915378
19 พฤศจิกายน 2551 07:32 น. - comment id 915379
19 พฤศจิกายน 2551 07:39 น. - comment id 915380
19 พฤศจิกายน 2551 07:40 น. - comment id 915381
19 พฤศจิกายน 2551 07:42 น. - comment id 915382
19 พฤศจิกายน 2551 07:50 น. - comment id 915388
19 พฤศจิกายน 2551 07:53 น. - comment id 915390
19 พฤศจิกายน 2551 08:04 น. - comment id 915393
มีพลังบางอย่างยั้งลำบาก อ้างความยากบังหน้าว่าขัดสน ใจมักง่ายสุดท้ายทุรายทุรน พื้นฐานคนแตกต่างทางเวรกรรม สวัสดีครับฝากฝัน....เรื่องบางเรื่องเป็น สมบัติเฉพาะตัว...อินสวนไม่เชื่อว่า ทางเลือกของใครจะไม่มี...จริงอยู ณเวลานั้น อาจมืดมน..แต่ทุกคนกลับสภาพได้ หากยังใฝ่ดี....
19 พฤศจิกายน 2551 09:00 น. - comment id 915417
นี่คืออีกมุมหนึ่งของสังคม ถ้าไม่หลงก็ดี แต่ถ้าหลงแล้วช่างยากที่จะหยุดยั้งเหลือเกินค่ะ หวังว่าคุณคงจะสบายดีนะค่ะ....
19 พฤศจิกายน 2551 10:06 น. - comment id 915443
19 พฤศจิกายน 2551 11:35 น. - comment id 915490
lสวัสดีค่ะก่อนทานข้าวเจ้าค่ะพี่ชาย ดาวที่ว่าเนี่ย แพงมั้ยคะ ขอตังค์ไปซื้อมั่งจิ. อยากคว้าดาวมาสอยเดือนไว้ชมเล่น แต่เราเป็นผู้หญิงทำไม่ได้ เพียงอยากจะสอยเอามาให้พี่ชาย เก็บให้ไว้คลายเหงาเท่านั้นเอง อิอิ ไปละคะ ทำงานต่อและ.
19 พฤศจิกายน 2551 15:33 น. - comment id 915512
ดาวทิ้งทุ่งมุ่งเข้าสู่เมืองกว้าง แสงสว่างก็จางลงริบหรี่ สิ่งฟุ้งเฟ้อลวงล้อสู่ทางโลกีย์ ดาววันนี้จึงเปลี่ยนสีทอประกาย ......... เป็นบทกลอนที่สะท้อนสังคมได้ดีจังค่ะ
19 พฤศจิกายน 2551 16:25 น. - comment id 915554
อ่านดาวระเริงเมืองแล้วคิดว่า สังคมทุกวันนี้ ยังมีคนที่มีชีวิตคล้ายๆกับดาวคนนี้อีกหลายๆคนนะคะ จากดาวโรยค่ะ อิอิ
19 พฤศจิกายน 2551 16:44 น. - comment id 915575
สาระแก่นของชีวิตหญิงอีกแง่มุม
19 พฤศจิกายน 2551 18:07 น. - comment id 915588
-ขอบอกว่าเยี่ยมค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ
19 พฤศจิกายน 2551 18:24 น. - comment id 915596
เข้ามาอ่านงานผ่านกาลสมัยในสังคม "สวัสดี และขอบคุณงานดีๆครับ"
19 พฤศจิกายน 2551 21:41 น. - comment id 915711
หวัดดีครับพี่..พี่เงียบไปนะ...เอ หรือว่าผมไม่ได้เข้า อิ อิ .....คงเป็นอย่างที่พี่ ตอบใครสักคน ว่า..เป็นอาชีพเก่าแก่....มานาน จนปัจจุบันยังมีอยู่เพียงแต่ ปรับเปลี่ยนวิธีการ และรูปแบบ.. ...บางทีเจริญทางวัตถุมากมาย...แต่อีกด้านกลับให้ผลทางร้าย นะครับ.. อ้อ กลอน..ยังคงเพราะพริ้ง ไม่เสื่อมคลาย เลยครับพี่..
20 พฤศจิกายน 2551 08:12 น. - comment id 915829
กลับมาเป็นดาวประจำใจพี่ที่บ้านนาเถอะนะดาว แวะมาอ่านกลอนเพราะๆครับ
20 พฤศจิกายน 2551 15:21 น. - comment id 915927
20 พฤศจิกายน 2551 15:23 น. - comment id 915928
20 พฤศจิกายน 2551 15:26 น. - comment id 915931
20 พฤศจิกายน 2551 15:28 น. - comment id 915932
20 พฤศจิกายน 2551 15:33 น. - comment id 915933
20 พฤศจิกายน 2551 15:37 น. - comment id 915936
20 พฤศจิกายน 2551 15:39 น. - comment id 915938
20 พฤศจิกายน 2551 15:40 น. - comment id 915941
20 พฤศจิกายน 2551 15:41 น. - comment id 915943
20 พฤศจิกายน 2551 15:43 น. - comment id 915944
20 พฤศจิกายน 2551 15:45 น. - comment id 915945
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
