อรุณฤกษ์เบิกฟ้าอุษาสาง หมอกน้ำค้างพร่างพรมห่มพฤกษา เสียงไก่ขันกระชั้นเตือนเพื่อนชาวนา รีบหุงหาอาหารทำทานบุญ หวังก่อไฟในเตาบรรเทาหนาว เมื่อถึงคราวจำพรากจากหมอนหนุน อบอุ่นไอไฟร้อนตอนอรุณ หอมควันกรุ่นปล่องไฟไหลกระจาย แว่วระฆังดังหง่างทางท้ายบ้าน เป็นสัญญาณให้รุดจุดนัดหมาย จัดกับข้าวเข้าแถวแนวกระจาย คอยถวายบาตรพระชำระใจ ได้อิ่มบุญอุ่นสุขทุกรุ่งสาง ก่อนเยื้องย่างลงนาวันฟ้าใส หยดน้ำค้างฟางกรุ่นละมุนละไม มองรอยไทยในนาดั่งทาทอง กรีดรวงเรียวเคียวตัดมัดเป็นฟ่อน ตะวันร้อนอ่อนแสงแรงสนอง ช่วยขนมัดจัดฟ่อนซ้อนเป็นกอง ชวนเพื่อนพ้องสองราตรีฟาดตีรวง ดนตรีแผ่วแว่วผ่านลานข้าวหอม กอไผ่ล้อมอ้อมลานปานแหนหวง สายลมหนาวดาวพรายสลายดวง สุดแสนหวงห่วงใยคนไกลตา กาลทิวาราตรีที่ท้องทุ่ง จากย่ำรุ่งมุ่งค่ำล้วนล้ำค่า ไม่มีนายขายแรงแข่งเวลา โปรดกลับนามาสร้างทางเสรี พ่อแม่เราเหงาหงอยเฝ้าคอยหา จงนำพามาก่อนตอนเผาผี แม้เงินทองกองตั้งเจ้ามั่งมี อย่าหวังที่ซื้อแม่แก่เฒ่าลง จงเรียนร่ำทำงานบ้านเราเถิด อย่าเตลิดเปิดเปิงระเริงหลง เจ้าทุ่มกายเทใจใครมั่นคง คนท้องท่งทุ่งนาตั้งตาคอย ฝากฝัน.. 16 พฤศจิกายน 2551
ฝากฝัน 17 พ.ย. 2551 01:17 น. - ID 120521 
1801
15
0
17 พฤศจิกายน 2551 01:26 น. - comment id 914406
เห็นภาพชนบทเลย จบด้วยส่วนหนึ่งเศรษฐกิจพอเพียง ( การกลับมาอยู่บ้านเกิด )
17 พฤศจิกายน 2551 02:05 น. - comment id 914417
กลับบ้านนาเราเถิดพี่น้อง อย่าติดข้องอาลัยในแสงสี กลับบ้านนาเถิดหนานะคนดี ป่านฉะนี้ทุกคนแลชะแง้คอย
17 พฤศจิกายน 2551 05:16 น. - comment id 914420
อย่าเรียกให้ยากส์เลย ยังไงก็ไม่กลับ....กลับไปก็เจอ..รักเก่าที่บ้านเกิด..มันแสลงจายจ้ะ..อิอิ
17 พฤศจิกายน 2551 05:55 น. - comment id 914422
ฝากไว้ก่อนจะรีบไปหาหนุ่มขะแมร์ เด๋วจะกลับมาเบิ่งบ้านนาใหม่ ไปแระ แว๊ปปป
17 พฤศจิกายน 2551 07:14 น. - comment id 914426
กลอนแนวนี้ยกนิ้วให้ ฝากฝันเลยค่ะ(นิ้วโป้งนะคะ แหะ...)
คาราคะ ด้วยใจ...นับถือๆค่ะ
17 พฤศจิกายน 2551 07:58 น. - comment id 914448
บางครั้งอินสวนก็เบื่อบ้านนาเรา อยากไปบ้านนาเขาบ้าง จะได้ไม่จำเจน่ะครับ
17 พฤศจิกายน 2551 08:50 น. - comment id 914459
เศรษฐกิจพอเพียงไม่ใช่เรื่องการกลับมาอยู่ บ้านเกินนะครับผม...ที่ฝากฝันเป็นห่วงคือ ตอนนี้ภาคเกษตรชนบท..เหลือเพียงเด็ก และคนชรา..ซึ่งหมู่บ้านแทบว่าเปล่าแล้ว ในขณะที่ประเทศไทยพยายามประกาศเป็นครัวโลก หรือเราจะเอาแค่ซีพี..เป็นครัวโลก..ในขณะเกษตรกรไม่ได้รับอะไรเลย ภาคธุระกิจและอุตสาหกรรมเข้มแข็งได้เพราะ แรงงานและปัญญาของลูกหลานชาวนา..แต่เจ้าของแรงงานและปัญญากลับอยู่ในภาวะทุกข์ยาก ไร้ทางออก..เพราะปัญญาที่ต่อยอดผลผลิต การเกษตรกลับไปอยู่ในมือของนักธุรกิจและ อุตสาหกรรม..แล้วอย่างนี้ชนบท..และภาค เกษตรของไทยจะอยู่อย่างไร ทุกชีวิต..ต้องการอาหาร..ยา..ที่อยู่..เสื้อผ้า..พลังงาน..สิ่งแวดล้อมที่ดี..แต่แปลก..สิ่งเหล่านี้เราสามารถผลิตได้เกือบหมดในชนบทภาค เกษตร..ที่แปลกตรงที่..แทนที่เราจะเร่งผลิต หรือสร้างที่ชนบท..แต่เรากลับอ้อมไปหาเงินก่อน..เมื่อได้เงินแล้วจึงไปซึ้อหา ส่วนเศรษฐกิจพอเพียง..สำหรับฝากฝันเอง มองและตีกรอบสำหรับภาคชนบท.ดังนี้ คำว่าพอเพียงคือ..ความสามารถในการพึงตนเอง ๑.พึ่งตนเองด้านอาหาร..(คุณภาพและปริมาณ) ๒.พึ่งตนเองด้านการดูแลสุขภาพ..สมันไพรสามัญประจำบ้าน ๓.พึงตนเองด้านทุน..ทุนจากสัตว์ ทุนจากต้นไม้..ทุนเงิน..การออม ๔.พึ่งตนเองด้านการจัดการผลผลิต ..การเข้าถึงคุณค่า..เช่น..ประโยชน์ของข้าว..ที่หนอกเหนือจากการกิ่นเพื่ออิ่มและอื่นๆหลายอย่าง ๕.พึ่งตนเองด้านพลังงาน.จากลม..น้ำ..แสงอาทิตย์ สัตว์..ถ่าน..และพืชอื่นๆ ๖.พึงตนเองด้านแรงงาน ..การพัฒนาพันธุ์ที่สุกไม่พร้อมกัน..แรงงานสัตว์...การลงแรง ๗.พึ่งตนเองด้านการเรียนรู้...การคิดค้นทดลองเพื่อการเรียนรู้ ๘.การพึ่งตนเองด้านสวัสดีการ..บำนาญชาวนา ประกันการผลิต อิอิ..นี่และกระบวนคิดและกระบวนทำของฝากฝัน
17 พฤศจิกายน 2551 08:52 น. - comment id 914460
17 พฤศจิกายน 2551 08:53 น. - comment id 914461
17 พฤศจิกายน 2551 08:55 น. - comment id 914462
17 พฤศจิกายน 2551 08:57 น. - comment id 914463
จุ๊ๆๆๆ อย่าเอ็ดไป..เดี๋ยวฝากฝันถูกหมั่นไส้
17 พฤศจิกายน 2551 08:58 น. - comment id 914465
17 พฤศจิกายน 2551 11:13 น. - comment id 914497
ลุงฝัน-กะป้านา วันี้พาลุงทุ่งเหมือนกันเลย ดีจังคะได้ความรู้สึก กลิ่นอายบ้านนาดีคะ
17 พฤศจิกายน 2551 12:00 น. - comment id 914519
ให้คำมั่นไว้ ว่าจะรีบกลับ ลูกรู้ว่า แผ่นดินแม่ - พ่อ รอให้กลับไปเพลงช่าง เข้าบรรยากาศจริง ๆ อยู่ไม่ไหวแล้ว คิดถึงบ้านจัง ฝากฝัน ทำงานเพื่อสังคม เหนื่อยนะคะ แต่กำไรคือ ความรุ่งเรืองของประเทศ กำไรในชีวิต คือควมสุขนะคะ
17 พฤศจิกายน 2551 12:20 น. - comment id 914525
ในที่สุด ๆ คนที่ลุงฝันเพ้อหาก็ครือ ป้า นี่เอง นอนดึกทั้งท่านเลย กลอนก็มาแนวเดียวกันด้วย อิอิ เชียร์ครับเชียร์
17 พฤศจิกายน 2551 12:39 น. - comment id 914527
เห็นด้วยกับแนวคิด เศรษฐกิจพอเพียง ในแง่มุมของพี่ฝากผันมั่กๆ ค่ะ "พอเพียงคือ..ความสามารถในการพึ่งพาตนเอง"
17 พฤศจิกายน 2551 12:57 น. - comment id 914531
เห็นด้วยอีกคนคับ กลอนเพราะได้บรรยากาศได้ความหมายด้วยคับ
17 พฤศจิกายน 2551 13:11 น. - comment id 914537
สวยงาม เห็นบรรยากาศ ผมชอบงานเขียนแนววิถีชีวิต ชนบท อ่านแล้วสะท้อนความเป็นไปในสังคม "ขอบคุณงานดีๆ มากครับ"
17 พฤศจิกายน 2551 13:21 น. - comment id 914541
เห็นควันสีขาวลอยอ้อยอิ่งเหนือหลังคาบ้านจริงๆด้วย ชีวิตไทยๆแบบนี้จะมีวันชนะเทคโนโลยีสมัยใหม่และวิถีชีวิตแนวใหม่บ้างไหมนะ รวงสีทอง เรืองรอง ทาบท้องทุ่ง กลิ่นจรุง อบอวล หอมขวัญข้าว วิถีไทย คู่ข้าวลาน มานานเนา ต้องเงียบเหงา ลูกหลานหนี วิถีไทย รวงสีทอง ครวญคร่ำ เฝ้าร่ำหา เคียวเหล็กกล้า มือลูกหลาน นั้นอยู่ไหน ไปต่างถิ่น บินต่างแขว้น ณ.แดนใด คืนถิ่นไว ก่อนรวงล่ม จมผืนดิน.
17 พฤศจิกายน 2551 13:55 น. - comment id 914568
17 พฤศจิกายน 2551 13:57 น. - comment id 914570
17 พฤศจิกายน 2551 14:14 น. - comment id 914578
17 พฤศจิกายน 2551 14:15 น. - comment id 914580
17 พฤศจิกายน 2551 14:17 น. - comment id 914581
17 พฤศจิกายน 2551 14:20 น. - comment id 914583
17 พฤศจิกายน 2551 14:29 น. - comment id 914586
17 พฤศจิกายน 2551 14:35 น. - comment id 914590
17 พฤศจิกายน 2551 15:20 น. - comment id 914602
ยกหัตถ์เหนือหว่างคิ้ว ทั้งสิบนิ้วประทุมทอง จะไหว้พระแท่นศิลาอาสน์ ไหว้พระบาทที่ท่านจำลอง จะเล่าแต่ต้นให้วนเวียน ถึงพ่อค้าเกียนเจ้าขายของ คืนเข้าธานินทร์กบิลพัสดุ์ ได้เป็นกษัตริย์ครอบครอง ได้คู่เคียงมาร่วมภิรมย์ มีนางสนมเนืองนอง พอบุญมาเตือนก็เคลื่อนคลา ทิ้งภริยาที่ร่วมห้อง ไปบรรพชารักษาพรต สละหมดทั้งข้าวของ ให้เป็นมงคลอยู่บนสมอง ลูกที่ในท้องนาเอย ลูกจะไหว้ศรีพระแม่โพสพ แม่นพดารา นางพระแม่ธรณีแม่คงคา ลูกก็ไหว้ ให้มาปกเกล้าปกผม ลูกรักดั่งร่มโพไทร ไหว้ครูเสร็จสรรพ ลูกจะคำนับคุณใหม่ ไหว้บิดามารดา ที่ท่านเลี้ยงมาจนใหญ่ ได้อาบน้ำป้อนข้าว มาแต่ตัวเรานี้กะไร ทั้งน้ำขุ่นมิให้อาบ ขมิ้นหยาบมิให้ทา ท่านเอาลูกใส่ในแปล ร้องโอ้ละเห่และช้าไกว ดอกบัวนำเพลงมาฝากค่ะ พี่ชายฝากฝัน ให้มีแต่ความสุขนะค่ะ
17 พฤศจิกายน 2551 15:36 น. - comment id 914612
กลับมาแล้วบ้านนี้ที่แสนรัก กลับมาซักห้าปีดีแล้วนี่ มากกอุ่นพ่อแม่อิ่มแปร้ดี แสนเปรมปรีดิ์สุขแท้แค่บ้านเรา
17 พฤศจิกายน 2551 16:23 น. - comment id 914626
แม่บอกว่าอย่ากลับเลยลูกรัก แม่พำนักกับพี่เจ้ายังพอไหว หากคิดถึงแม่นี้ค่อยกลับไป ทุกเวลาวันไซร้อย่าหวั่นกลัว เจ้าต้องเข้มแข็งไว้ยามไร้พ่อ อย่าได้ท้ออ่อนแอเลยทูนหัว จะคอยสวดมนต์ให้ภัยพ้นตัว จิตจะมัวตัวจะหมองอย่าตรองนาน ยิ้มให้แม่เห็นเช่นเคยนะลูกรัก อย่าพันธ์ผูกนานนักกับสังขาร อีกไม่นานก็ไปเหมือนเหมือนกัน เร็วช้านั้นแล้วแต่กรรมใครธรรมดี เจริญธรรมค่ะพี่ฝากฝัน แบมเพิ่งกลับมาจากบ้านเยี่ยมค่ะ
17 พฤศจิกายน 2551 17:38 น. - comment id 914637
บ้านนาเรา.....กลอนของคุณฝากฝันชุดนี้อ่านแล้วเหมือนได้รำลึกชาติ.....
17 พฤศจิกายน 2551 19:21 น. - comment id 914680
... ดอกบัว ความคิดเห็นที่ 28 : หมายเลข 926465 ดอกบัวนำเพลงมาฝากค่ะ พี่ชายฝากฝัน ให้มีแต่ความสุขนะค่ะ ................................................... ขอคุณมากๆเลยน้องสาว. เพลงที่เอามาฝากดูแล้วพลิ้วเชียวครับ .
17 พฤศจิกายน 2551 19:30 น. - comment id 914683
17 พฤศจิกายน 2551 19:43 น. - comment id 914690
17 พฤศจิกายน 2551 19:50 น. - comment id 914696
17 พฤศจิกายน 2551 20:14 น. - comment id 914713
อุ้มกระติบยืนรอพระคุณเจ้า มาหมู่เฮาทำบุญทานงานกุศล อิ่มบุญยามรุ่งสางห่างมืดมน ริมถนน...ยามเช้า..เข้าแถวรอ ที่หน้าบ้านขานเอิ้นเพิ่นป้ายาย เพื่อนหญิงชายยืนเรียงเสียงร้องขอ ยายเดินชาหลวงตาก็ยืนรอ ปั้นข้าวพอเป็นก้อนหย่อนบาตรลง หลังตักตรทานข้าวเราพ่อแม่ ก่อนจะแห่กันลงนาอย่าลืมหลง เก็บหมากหุ่งปลาร้านะอนงค์ เที่ยงยังคง...แกงหน่อไม้...ได้ทานกัน ตกเย็นมาต้มไก่ใส่ข่าอ่อน ซดณ้อนร้อนบ้านเจ้าภาพอาบใจฝัน ร่วมเฮฮา..ร้องเพลงบรรเลงพลัน คาราโอเกะ.งเพลงนั้น..ตามั่นจอง เสียงป้าเอียดเบียดลุงแกบแอบมองค้อน สายตาอ้อนของป้าไม่เป็นสอง เสียงหวานแหววของป้าเอียดมิเป็นลอง ลุงแกบต้องยิ้มร่า..คราย้องเมีย.. ลุงฝากฝันปันน้ำใจให้หนึ่งเพลง มาบรรเลงเพลงหวานวานนะเนี่ย เพลงลูกทุ่งลูกกรุงหนูจะเชียร์ ช่วยมาเสียสักหนึ่งเพลง...อย่าเกรงใจ.. อ่านกลอนไปคิดถึงคุรพ่อคุณแม่ไป เช้าๆมาคุณแม่นึ่งข้าว.. คุณพ่อถือกระติบรอตักบาตรหน้าบ้าน รอตักบาตรพร้อมเพื่อนบ้าน..ยืนเข้าแถว.. ตามถนนเชียว.. มาลุงมาร้องสักเพลง...นี่ป้าเอียดกับลุงแกบ.. กำลังเลี้ยงเพื่อนบ้าน..เสียงเพลงดังลั่นเลย..
17 พฤศจิกายน 2551 21:19 น. - comment id 914757
ได้บรรยากาศ บ้านเราจริงๆ ครับ อบอุ่น เอื่อเฟื้อ และ รอคอยคอยว่าสักวัน เราจะอยู่กันพร้อมหน้า มาพัฒนาบ้านเรา
ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆ ครับ
17 พฤศจิกายน 2551 22:55 น. - comment id 914809
สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา กลับบ้านเหมือนเคยค่ะ อากาศหนาวเย็นลงอย่างมาก แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมไม่มีวันเปลี่ยน ไม่ว่ากลับบ้านคราใด ก็คือรอยยิ้มของแม่ ....คิดถึง.......แม่จัง
18 พฤศจิกายน 2551 00:19 น. - comment id 914850
อ่านกลอนแล้วคิดถึงบ้านจังค่ะ คิดถึงตอนที่ยังเป็นเด็ก ตอนนั้นภาพบรรย กาศแบบนี้ยังมีให้เห็นอยู่เยอะ แต่พอโตขึ้น หลายอย่างเปลี่ยนไป เก็บไว้ได้ก็แค่ความทรงจำค่ะ แต่ยังคิดถึงเรื่องราวเก่าๆอยู่เสมอ เป็นความอบอุ่นที่หาได้ยาก และคงไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะ แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังคิดถึงบ้านคิดถึงทุ่งนาค่ะ
18 พฤศจิกายน 2551 02:24 น. - comment id 914858
คิดถึงท้องทุ่งนายามว้าเหว่ เคยทุ่มเทหว่านไถไม่ท้อถอย ด้วยวิถีทางหลงป่าดงดอย ทิ้งล่องรอยร้างลา บ้านนาเรา ดอกงิ้วบานบอกเวลาหน้าเกี่ยวเก็บ ความหนาวเหน็บมาเตือนให้เยือนเหย้า ไม่เคยลืมครั้งก่อนตอนยังเยาว์ ใจยังเนาน้อมคะนึง ถึงบ้านนา
18 พฤศจิกายน 2551 06:53 น. - comment id 914864
18 พฤศจิกายน 2551 06:56 น. - comment id 914865
18 พฤศจิกายน 2551 06:58 น. - comment id 914866
18 พฤศจิกายน 2551 07:00 น. - comment id 914867
18 พฤศจิกายน 2551 07:08 น. - comment id 914868
กาแฟกันก่อนนะครับ
18 พฤศจิกายน 2551 08:21 น. - comment id 914890
18 พฤศจิกายน 2551 10:55 น. - comment id 914932
18 พฤศจิกายน 2551 11:59 น. - comment id 914963
เป็นยังไงเหรอ คนท้องท่ง... สงสัย สงสัย... :)
18 พฤศจิกายน 2551 13:24 น. - comment id 914990
ยอดเยี่ยมเลยลุงฝากฝัน
18 พฤศจิกายน 2551 13:42 น. - comment id 914995
อยากเห็นวิถีชีวิตแบบนี้กลับมาสู่บ้านเมืองเราอีกครั้งครับ เป็นงานคุณภาพจริงๆครับ
18 พฤศจิกายน 2551 14:39 น. - comment id 915020
18 พฤศจิกายน 2551 14:44 น. - comment id 915021
18 พฤศจิกายน 2551 14:59 น. - comment id 915030
18 พฤศจิกายน 2551 15:01 น. - comment id 915032
18 พฤศจิกายน 2551 16:00 น. - comment id 915059
......ตั๊บแก.....
18 พฤศจิกายน 2551 17:33 น. - comment id 915112
อืม..ท่งคือทุ่งก็จะได้จำไว้... :) ขอบคุณค่ะ.. ไว้เลี้ยงโอเลี้ยงตอบแทนสักแก้วนึงค่าความรู้น่ะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
