....ลอยกระทง ๕๑

"เพชรสังคีต"

ลอยกระทงปีชวด
พระจันทรจรแจ่มกระจ่างเนตร
เหมือนมีเวทย์มนต์ชวนจิตหวนหา
เดือนสิบสองต้องใจให้ไคลคลา
ชมกระทงในธาราน่ารื่นรมย์
จะพาน้องประคองแนบแอบเย้าหยอก
สัพยอกยียวนพอสรวลสม
พระจันทรร่อนไกลไม่บรรทม
จรัสแสงแสร้งนิยมท่านชมเรา
ขอษมาพระแม่คงคาทิพย์
ที่ยื่นหยิบมอบชีวามาแต่เก่า
คุณานนท์ล้นใจไม่ดูเบา
อย่าถือโทษโกรธเราผู้เขลานัก
โปรดจงช่วยอำนวยพรสุนทรศรี
ทั้งปัญญาพาทีให้แหลมหลัก
ไปที่ใดคนชมนิยมรัก
ให้ประจักษ์เร็วไวในวจี
ขอความรักรุ่งเรืองเหมือนเฟื่องฟ้า
สดใสดั่งสุริยาสง่าศรี
ให้เราสองรักกันกว่าวันนี้
เสร็จขอพรแม่นทีเท่านี้แล้ว
เหลือบมาเห็นพักตร์น้องละอองเปล่ง
รับบุหลันวันเพ็งจริงน้องแก้ว
แสงประทีบฉายกลอกระลอกแนว
สะท้อนรับจับแววนัยนา
งามดวงเนตรเหนือเนตรมฤคิน
งามลำแขนเหนือกินรินบินถลา
งามปากอิ่มจิ้มลิ้มกว่าชาดทา
งามทั่วทั้งกายาสารพางค์
จะหางามสามโลกบ่งามสม
แม้ชวดชิดจิตตรมระทมหมาง
สิบสีดาไม่เท่าใจอาลัยนาง
ร้อยบุษบาลาร้างไม่ห่างนวล
ศกุนตลายาใจไม่เทียมทัด
รจนานางกษัตริย์ไม่ปั่นป่วน
จันท์สุดานารีไม่มีครวญ
สุวิญชาไม่หวนมาเหลียวเลย
ไม่อยากให้นวลใยไปไกลพี่
นี่จะคิดไฉนดีนะอกเอ๋ย
แม้สายลมพรมพักตร์เจ้ารำเพย
เหมือนพระพายย้ายเย้ยมาลอบชม
ใคร่จะโอบเจ้าไว้ที่ในตัก
จะอิงอุ้มฟูมฟักเอารักห่ม
เกรงแสงแดดแสงดาวจะพราวพรม
ให้ขวัญอ่อนนอนชมแต่พี่ยา
รัญจวนคิดจิตครวญให้หวนโหย
น้องหยิกไหล่ร้องโอยพี่เจ็บหนา
แต่คว้าไขว่ไม่เห็นเพ็ญโสภา
ร้องอุ๋ยหน่า...หลับฝันรำพันครวญ ฯ
20:31 11/11/2551