ใจเอยใจใคร เหตุใดร่วงหล่น รอนแรมเปียกฝน อยู่ข้างหน้าต่าง ทนหนาวซุกซ่อน อกอ่อนอำพราง ใจครวญใจคราง รักล้างลาไป สองเอยสองมือ อุ้มถือหัวใจ โอบกอดแนบไว้ ให้นิ่งนานเนาว์ ใครเอยทำช้ำ ใจดำกับเจ้า จงอยู่กับเรา เถิดเจ้าหัวใจ ใจรักพยักหน้า สายตาวอนเร้า ชื่นกันฝันเรา คอยเฝ้าห่วงใย อย่าทำระทม ขื่นขมนะใจ จับมือกันไว้ ก้าวไปด้วยกัน เดินทางฟันฝ่า พายุโรมรัน หวังถึงจุดฝัน ด้วยกันนะใจ ยามเหนื่อยเร่งร้อน อาวรณ์ผ่อนให้ ผูกพันสองใจ ท่องไปในนิรันดร์...... ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 พฤศจิกายน 2551 18:58 น. - comment id 910423
ยกมือพรึ่บ ...หัวใจฉางน้อยเองค๊า อิอิ
4 พฤศจิกายน 2551 19:17 น. - comment id 910434
...ของฉางน้อยเองรึ.. พอตอนทำหล่นไม่สนใจ พอน้องเขาเก็บได้..ยกมือพรึ่บ.เลย อิอิ..
4 พฤศจิกายน 2551 19:56 น. - comment id 910451
2..........อ้าวววว แล้วกันซิคะพี่ลิลิต หัวใจหายจริงๆน๊าคะ แน่จริงกลับไปอ่านกลอนเก่าๆของฉางน้อยซิคะ ชื่อกลอน หัวใจที่หล่นหาย..กว่าจะหาเจอแทบแย่แน่ะคะ อิอิ ....... ( รบกวนเจ้าของบ้านด้วยนะคะ อิอิ )
4 พฤศจิกายน 2551 21:34 น. - comment id 910467
ไปอ่านมาแล้ว..ของฉางน้อยจริง ๆ ด้วย.. ฝากคุณทิพย์โนราห์ เอาหัวใจ ไปผัดขี้เมาให้ที ..อยากกิ้น อยากกิน จริง ๆ...
4 พฤศจิกายน 2551 22:42 น. - comment id 910492
พี่ทิพย์(โนราห์)คะ . ฝากถามพี่ลิลิตว่า กินแบบเมามาก หรือ เมาน้อยล่ะคะ 5555555 เจ้าของบ้านรำคาญป่าวน๊า อิอิ