เพียงข้ามขอบหมอน...
ฐปนวุธ
ใครไหมเอ่ยเคยนิยามแก่ความรัก
ใครที่เคยรู้จักบอกสักหน
ในความซึ้งความสุขคนทุกคน
มีไหมสักคนไม่เคยรัก...
เธอก็เป็นเพียงคนธรรมดา
ไม่ได้มีคุณค่า... แค่รู้จัก
ผ่านมาผ่านไปก็ทายทัก
แปลกนัก ทำไมไม่ลืมเลือน
นอนข้างเคียงกันเมื่อวันก่อน
ก็นอนข้างข้างก็อย่างเพื่อน
บางวันหายไปใจก็เตือน
อยู่ใกล้ก็เหมือนไม่คุ้นเคย
หมอนข้างตรงกลางวางเอาไว้
กั้นตัว...กั้นหัวใจ...ได้ไหมเอ่ย
กลัวกลัว กล้ากล้า ไอ้บ๊าเอ๊ย
ต้องเฉย กลบเกลื่อน เหมือนเคยทำ
เพียงแค่อยากจะหยุดใจไม่รู้สึก
ซ่อนไว้สุดลึก...กลัวถลำ
เป็นเพื่อน เท่านี้ที่ต้องย้ำ
เก็บงำ ความฝัน กันต่อไป...
อยากให้รู้ไว้ใต้หมอนอุ่น
เก็บความละมุน ละไมใส
อีกฝากขอบหมอนซ่อนหัวใจ
ที่จะมี เพื่อใคร ไม่กี่คน...