ควมามผูกพันซื้อความรักไม่ได้

จากวันที่สองเราพูดคุยและทายทัก
ผูกสมัครปลูกต้นรักใจหวั่นไหว
ที่ผ่านมาเพราะต่างไม่มีใคร
ในหัวใจว่างเปล่าทั้งสองคน
ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดไงแน่
รู้เพียงแต่ให้ใจไร้สับสน
ไม่เคยคิดว่าต้องเจ็บเกินทน
ต้องอับจนเพราะรักที่ให้ไป
ไม่เคยคิดวันหนึ่งต้องมาเจ็บ
ต้องทนเก็บน้ำตากลั้นมันไว้
ต้องเจ็บปวดเพราะรักถูกทำลาย
คนใจร้ายทำกันได้ลงคอ
ก่อนเคยอ้อนหว่านคำพร่ำว่ารัก
ผูกสมัครจริงใจเธอร้องขอ
บอกว่ามีเพียงฉันก็เพียงพอ
ไม่ย่อท้อหากมีเราเคียงกัน
จะก่อรักสร้างฐานให้คงมั่น
แม้นานวันไม่คิดเปลี่ยนแปรผัน
จะมีเราสองคนนานเท่านาน
ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคนานามี
ยามทุกข์ท้อฉันปลอบอยู่ข้างข้าง
ยามอ้างว้างมีฉันไม่หน่ายหนี
ยามอ่อนล้ามีฉันนั้นพัดวี
ยามไร้ที่พึ่งพิงยังมีกัน
แต่วันนี้คนดีนั้นกลับเปลี่ยน
รักหมุนเวียนไปจนไกลจากฉัน
ในวันนี้ไม่มีแล้วความพูกพัน
ความรักมันสิ้นสุดในใจเธอ
เธอเงียบไปโดยไร้ซึ่งคำพูด
ข้อพิสูจน์ในรักที่พลั้งเผลอ
ช่วงเวลาที่เราได้พบเจอ
เพียงเพราะเธอเงียบเหงาและเศร้าใจ
รักที่ให้ใจที่มีนั้นไร้ค่า
เพียงเพราะว่าไม่เคยรักเข้าใจไหม
เธอมีฉันในวันที่ไม่มีใคร
รักเพียงใดผูกพันแค่ไหนไม่มีทาง
เธอไม่เคยคิดที่จะมารัก
อุปสรรคจึงมีมากั้นขวาง
ระหว่างใจมีเส้นใยเส้นบางบาง
กั้นระหว่างใจเราไว้ไม่ติดกัน
แม้ผูกพันกันมากสักเพียงไหน
แต่ว่าใจเธอไม่คิดจะให้ฉัน
แม้ใกล้ชิดกับเธอมาเนิ่นนาน
ความผูกพันไม่อาจซื้อรักของเธอ