เมื่อเจอจากพรากกันมันก็เจ็บ ทั้งหนาวเหน็บเนื้อใจไว้รอยแผล เกี่ยวคมบาดพาดรอยใจให้ดูแล อนาถแท้ทุกข์สุขเศร้าคละเคล้ากัน เป็นมนุษย์ยุดยื้อถือกิเลส ต่างเสพเศษเสี้ยวอารมณ์ถมกระสันต์ วิ่งว่ายเวียนเปลี่ยนไขว่คว้าสารพัน ใช่สร้างสรรค์เสกนิยามค่าความดี ปากก่นบอกหลอกใครใครให้หลงเชื่อ หว่านเพาะเหยื่องมงายขายศักดิ์ศรี ปากปราศรัยใส่โอนอ่อนผ่อนพาที แท้ใจนี้มีแผนร้ายหมายฟาดฟัน บอกอภัยใจอโหสิมิถือโกรธ คัมภึร์โหดโปรดร่ายลบจบโศกศัลย์ ลืมรันทดหมดอาลัยให้ซึ่งกัน เน่าทั้งนั้นเนื้อในใช่ปล่อยวาง เพราะส่วนลึกผลึกในใฝ่อาฆาต แฝงหมายมาดมุ่งทำลายสลายสร้าง ใจทุรชนปนคบคิดผิดธรรมทาง เงาสว่างช่างมืดมิดปิดทางใจ.
27 ตุลาคม 2551 09:49 น. - comment id 907877
หากมนุษย์ทั้งหลายมี ธรรมะเป็นเครื่องประครองใจ ปัญหาทั้งหลายคงไม่เกิด เห็นด้วยกับกลอนบทนี้เป็ยอย่างยิ่งครับ
27 ตุลาคม 2551 09:51 น. - comment id 907878
จริงครับ
27 ตุลาคม 2551 10:55 น. - comment id 907892
จริงเจ้าค่ะ
27 ตุลาคม 2551 13:04 น. - comment id 907910
คนส่วนใหญ่รู้หน้าไม่รู้ใจ จะหวังให้ใครๆเป็นคนตรง ทั้งนอกในจิตใจที่มั่นคง คงต้องปลงยากแท้แน่แก่ใจ
27 ตุลาคม 2551 15:42 น. - comment id 907938
มนุษย์ทุกคนมีความรักตัวกลัวตาย หากรู้จักรักคนอื่นบ้าง โลกคงไม่โหดร้ายเช่นนี้ และทุกคนก็จะอยู่อย่างสงบ เพราะการกระทำของคน ส่งผลกระทบต่อกันเหมือน คลื่นกระทบฝั่ง เมื่อคนหนึ่งเอามาก อีกคนหนึ่งก็ต้องขาดแคลน เมื่อคนหนึ่งเสียสละแบ่งปัน อีกคนก็ต้องได้รับส่วนแบ่ง นี่คือหลัการเบื้องต้นง่ายๆ ที่มนุษย์รู้ แต่ไม่ยอมทำตาม ฝืนกฏธรรมชาติ ธรรมดา โลกก็เดือดร้อนเป็นอย่างนี้แหละ
1 พฤศจิกายน 2551 23:51 น. - comment id 909539
ค่ะคุณเมื่อวาน
1 พฤศจิกายน 2551 23:52 น. - comment id 909540
ค่ะคุณแมวเหลือง
1 พฤศจิกายน 2551 23:53 น. - comment id 909542
คุณสายลมเดือนตุลา
1 พฤศจิกายน 2551 23:54 น. - comment id 909543
ใช่ค่ะคุณวิทย์ ศิริ
1 พฤศจิกายน 2551 23:55 น. - comment id 909545
ใช่ค่ะคุณป้ากันนาเทวี