หน้าหนาวสาวสวย

ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ

ลมเย็นพลิ้วแผ่วผิวกายสะท้าน
หนาวหรือนั่นวันนี้ที่คอยหา
ใกล้เวียนจบครบรอบพฤศจิกา
ปลายตุลาเจียนลับวสันต์เลือน
แดดรอนๆตอนใกล้จะพลบค่ำ
เสียงสายน้ำซัดซ่าแทรกผาหิน
ลมเย็นๆพัดมาอุรายิน
หวังถวิลเสาะหามาแสนนาน
ชอบมากๆหากถึงเวลานี้
ในหนึ่งปีหนทนรอหนาว
ผ่านร้อนฝนชนชื่นใจอีกคราว
ฤาหน้าหนาวมีอะไรใจต้องการ
อดีตยังฝังใจให้ลำลึก
ความรู้สึกมากมายใครหยั่งถึง
มีแต่ใจใฝ่หาที่ตราตรึง
เฝ้าคิดถึงหนึ่งในใจวกวน
ไม่เคยลืมไม่มีเลือนเหมือนเพิ่งผ่าน
ใจต้องการนั่นเพราะใจเสน่หา
ในอดีตที่ผ่านกาลเวลา  
แทบจะหาดูได้ย่างยากเย็น
สาวแสนสวยด้วยเสื้อผ้าที่หนานุ่ม
แพรพรรณหุ้มเรือนกายใหัสีสรร
งามยิ่งนักเหลือจักพรรณานั้น
ถ้อยคำหวานผ่านใจด้วยไมตรีทั้งจริงใจในรอยยิ้มไร้เหลี่ยมเล่ห์
มีเสน่ห์ในดวงตาดูสดใส
อีกรอยยิ้มแย้มยวนจัญจวนใจ
ใครเห็นใครครั่งไคร้ด้วยใจจริง
เป็นตำนานกล่าวขานในวันนี้
แต่คนที่พบนั้นวันที่เห็น
แม้นผ่านมาเหมือนอดีตที่ซ่อนเร้น
แต่ก็เป็นความหลังที่ฝังใจ.
สาวชาวป่าปากไม่แต่งแป้งไม่ทาช่างน่ารัก
งามพลิ้งพักตร์ยิ้มแย้มแก้มนวลใส
โชลมขัดผิวด้วยสมุนไพร
หอมกลิ่นกายเพียงเท่านั้นเอง.