ขอลงกลอนเขียนไว้ให้ผู้เฒ่า รอตัวเจ้าลูกรักกลับเยือนบ้าน เข้าหน้าหนาวยิ่งหนาวใจร้าวราน ก่อกองไฟหน้าบ้านนั้นนั่งคอย ชะเง้อคอมองดูเมื่อไหร่หนอ ลูกของพ่อจะกลับมาเรือนน้อย พ่ออุตส่าห์เผามันตั้งตาคอย ใยลูกน้อยหายไปไม่หวนมา พ่อก็แก่แม่ก็เฒ่าเจ้ารู้ไหม กำลังกายจะหาฟืนก็อ่อนล้า น้ำตาตกหัวอกพ่อยืนรอมา ใกล้จะลาจากเจ้าแสนเศร้าใจ แม้เหนื่อนกายไม่เศร้าเท่าลูกจาก ใยมาพรากความรักให้เหือดหาย กลับบ้านเถิดลูกรักพ่อเดียวดาย อยากเห็นลูกก่อนตายวายชีวัน
22 ตุลาคม 2551 11:03 น. - comment id 906204
นานแล้วไม่ได้กลับเยี่ยมท่านผู้เฒ่าที่บ้าน...แต่ก็คิดถึงเสมอ...
22 ตุลาคม 2551 11:19 น. - comment id 906215
ภาระมีมากขึ้นมั้งคะ แต่เวลามีน้อยลง เลยไม่ว่างกลับไปบ้านเกิด อยากให้ลูกๆที่ยังมีพ่อและแม่ หาเวลากลับไปเยี่ยมเยือนท่านบ้างค่ะ ก่อนจะสายเกินไป สำหรับเฌอตอนนี้ไม่มีพ่อและแม่ให้ไปเยี่ยมเยือนแล้วค่ะ แต่ก็ระลึกถึงท่านเสมอมา
22 ตุลาคม 2551 12:16 น. - comment id 906222
เวลากลับไปอยู่บ้านกับพ่อแม่ ท่านมีความสุขมากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 13:22 น. - comment id 906231
อยากจะมีผู้เฒ่าเคล้าคลอด้วย คิดถึงยามเจ็บป่วยแต่น้อยหนา มีทั้งพ่อและแม่ของเรามา ให้หยูกยาหาอาหารให้ฉันทาน แต่ไม่มีพ่อแม่ชะแง้หา ชะเง้อหน้าชะเง้อคอรอรอลูกหลาน ด้วยเวลาล่วงไปตามในกาล ละสังขารจากไปไม่รอคอย สวัสดีค่ะ พี่แบม หนูไม่มีใครชะเง้อคอรอแล้ว
22 ตุลาคม 2551 15:49 น. - comment id 906295
กลับบ้าน กลับไปหารักแท้ ที่ยิ่งใหญ่เสมอเนาะ
22 ตุลาคม 2551 16:27 น. - comment id 906345
กลับไปเยี่ยมท่านบ้างก็ดี ภาระมากเพียงใดเจียดเวลาไปหา ก่อนที่จะไม่มีใครรอเรา ....
22 ตุลาคม 2551 16:44 น. - comment id 906357
ลูกชายคนนี้กำลังจะกลับไปซบตักอุ่นๆๆของพ่อกับแม่ครับ แวะมาชื่นชมงานครับ
22 ตุลาคม 2551 18:00 น. - comment id 906399
พิมไม่มีพ่อตั้งแต่สามขวบ ฝากทุกคนด้วยคะ ตอนนี้พ่อหลวงคือพ่อในใจพิม
22 ตุลาคม 2551 18:15 น. - comment id 906402
พ่อคือวีรบุรุษในใจป้าเช่นกันจ้ะ
22 ตุลาคม 2551 21:26 น. - comment id 906472
1 คุณ " บนข." น้องกลับบ้านเกือบทุกเดือนค่ะ ตอนนี้เหลือแต่แม่ โทรไปหาท่านทุกวัน ถ้าไม่ได้กลับก็จะผลัดเปลี่ยนกับพี่ๆไปหาท่าน แต่โชคดีหน่อยค่ะ ยังมีพี่ๆอยู่กับท่าน แม่เป็นคนอารมณ์ดี สมองท่านยังปราดเปรื่อง ยังสวดมนต์ได้ทุกบทเหมือนเดิมค่ะ แม้ว่าจะอายุ ย่างเข้า 86 แล้วค่ะ อยากได้ยินเสียงผู้เฒ่า ขอเบอร์ได้นะคะ แม่คุยเก่งมากๆค่ะ อิอิ ขอบคุณมากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 21:34 น. - comment id 906476
2 คุณ " เฉอมาลย์" คงจำเป็นต่อหน้าที่จริงๆนะค่ะ ที่อาจจะทำให้ลูกไม่สามารถกลับไปหาพ่อแม่ได้ แต่นั่นก็คงไม่ได้หมายความว่า ลูกไม่ได้รักพ่อแม่ แบมเข้าใจความรู้สึกทุกคนค่ะ ขอบคุณคุณเฉอมาลย์มากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 21:38 น. - comment id 906480
3 คุณ "เพียงพลิ้ว" เวลาแม่รู้ว่าลูกจะกลับบ้าน ทุกครั้งท่านจะต้องนั่งรอทานข้าว อยากเอาท่านมาอยู่ด้วย แต่ท่านไม่มา ไม่รู้จะทำอย่างไรนะคะ ก็เลยหมั่นเทียวไปหาเอาค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 21:56 น. - comment id 906494
ส่งลูกเรียนมหาลัยหมดไปมาก พ่อลำบากทนได้ใจยังสู้ ขายนาไปหลายแปลงแพงน่าดู เพื่อความรู้พ่อยอมปลด...หมดสิ้นตัว.. คิดถึงคุณพ่อและคุณแม่จัง..
22 ตุลาคม 2551 22:01 น. - comment id 906498
4 คุณ "ครูกระดาษทราย" ท่านไปลาลับแล้วแก้วตาเอ๋ย อย่าคิดมากไปเลยนะน้องพี่ ยังมีหนึ่งนั่งมองอยู่ตรงนี้ คือตัวพี่มิตรใหม่ด้วยใจจริง ส่งใจไปให้น้องนั้นเรียนจบ พร้อมอวยพรให้พบทุกทุกสิ่ง ได้ทุกอย่างน้องหวังตั้งใจจริง อดทนยิ่งนี่คือทรายให้จงจำ ขอบคุณมากค่ะคุณครู
22 ตุลาคม 2551 22:08 น. - comment id 906503
เป็นผู้เฒ่าผู้แก่ก็เป็นห่วงลูกหลาน อยากให้หมั่นไปเยี่ยมค่ะ แต่ปัจจุบัน นี้สภาพสังคมทำให้ คนหนุ่มสาวจะต้อง ไปทำงานนอกบ้าน อยู่ตามเมืองใหญ่กัน หมดค่ะ
22 ตุลาคม 2551 22:09 น. - comment id 906504
5 คุณ "โคลอน" ความสุขของพ่อแม่อยู่ที่ไดเห็นหน้าลูกค่ะ แบมเคยล้อแม่เล่นๆคะว่า ได้เห้นหน้าก็พอใจแล้ว ไม่ต้องเอาเงินมาให้แม่หรอก แบมเลยตอบท่านไปว่า "แสดงว่าเดือนนี้หนูไม่ต้องส่งตังค์ให้แม่ใช่ปะคะ " ท่านหัวเราะ แล้วพูดว่า "อันความกรุณาปราณี..จะมีใครบังคับก็หาไม่" เป็นไงละคะ คุณแม่สุดที่รักของเรา ขอบคุณมากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 22:18 น. - comment id 906508
6 คุณ "มณีจันทร์" คุณพูดถูกต้องค่ะ" กลับไปหาท่าน ก่อนที่เราจะไม่มีท่าน" นี่แบมพบท่านบ่อย ยังรู้สึกน้อยเกินไปสำหรับคำว่าลูก ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านกลอน แบมเห็นคุณ add แบมใน hi 5 ค่ะ แต่เมื่อก่อนยังไม่ทราบว่าคุณเป็นใครเลยไม่ได้เข้าไปทักทาย ต้องขอโทษด้วยค่ะ อีกอย่างหนึ่ ไม่ค่อยได้เข้าไปดูนะคะ
22 ตุลาคม 2551 22:20 น. - comment id 906510
7 คุณ "เทพธัญญ์" ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านกลอน
22 ตุลาคม 2551 22:25 น. - comment id 906514
8 คุณ "พิมญดา" แบมเสียใจด้วยนะคะที่คุณพ่อจากใจตั้งแต่เล็ก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่เราหลักเลี่ยวงไม่ได้จริงๆ ตอนนี้แบมเหลือแม่อยู่ ก็จะปฏิบัติต่อท่านให้ดีที่สุด เท่าที่ลูกคนหนึ่งจะกระทำได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยือนกัน
22 ตุลาคม 2551 22:36 น. - comment id 906521
9 คุณ "กันนาเทวี" ขอบคุณคุณป้ามากค่ะที่แวะมาอ่านกลอน พ่อหลานก็เป็นวีรบุรุษของลูกๆทุกคน เป็นวีรบุรุษของชาวบ้านในตำบล เพราะท่านเป็นหมอทหาร ว่างจากงานหน้าที่ ท่านก็เปิดโรงเรียนที่บ้าน ให้ชาวบ้านมาเรียนเย็บผ้าโดยท่านสอนเอง ทหารผู้หาญกล้า ผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่รู้กี่ยุค สอนลูกให้รู้รัก สามัคคี ให้มีสติอยู่เสมอ ความมีเมตตาและเป็นที่ไว้วางใจของชาวบ้าน อีกหลายๆอย่าง นี่คือวีรบุรุษของหลานจริงๆค่ะคุณป้า ขอบคุณมากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 22:40 น. - comment id 906523
13 คุณ "ครูพิม" แบมก็คิดถึงพ่อเหมือนกันค่ะ คิดถึงทุกๆอย่างที่พ่อทำเพื่อลูก ยิ่งใกล้จะถึงวันพ่ออีกไม่กี่เดือนแล้ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
22 ตุลาคม 2551 22:52 น. - comment id 906527
15 คุณพี่ "ช่ออักษรลี" อาจเพราะความจำเป็นเช่นพี่กล่าว จึงทำให้เรื่องราวของลูกนั้น หลายเหตุผลจำเป็นมาว่ากัน แต่สำคัญคือคนคอยลูกน้อยมา สายตาที่พ่อแม่แลดูลูก ช่างพันธ์ผูกรักยิ่งกว่าใดหนา กลับไปเถิดลูกรักอย่าชักช้า รอเวลาอาจสายไร้พ่อรอ มีอหยาบกร้านโอบลูกด้วยใจรัก เคยงานหนักสู้ไปไม่เคยท้อ เพียงให้ลูกมีกินและใช้พอ อย่าต้องรอพ่อจากพรากเจ้าไป กลับไปเถิดแม้เวลาอันน้อยนิด คอยแนบชิดอบอุ่นกรุ่นรักไว้ ยามท่านจากความทุกข์จะผ่อนคลาย เหมือนที่ใจเรานั้นได้ผ่านมา
22 ตุลาคม 2551 23:04 น. - comment id 906529
.. น้ำตาหนอคลอเบ้าทุกคราวครั้ง ที่ร้องสั่งฝากความไปถามถึง ลูกคนอื่นคืนหลังยังรำพึง กลับคิดถึงลูกข้าฯไม่มาเยือน สวัสดีครับ...
22 ตุลาคม 2551 23:48 น. - comment id 906557
เห็นภาพ..พ่อ แม่..ที่ตั้งตารอ..ลูกกลับบ้าน .. เทศกาลแต่ละที แต่ละปี กว่าจะได้เจอกัน.. ลูก ตัวน้อย ๆ (ของพ่อแม่เสมอ) ยามมาผจญ..อยู่ในเมืองบางกอก.. เฝ้ารอ..ลูก น้อย..
22 ตุลาคม 2551 23:52 น. - comment id 906558
23 คุณพี่ "ฝากฝัน" ย้อนมาอ่านบทกลอนก่อนนนอแล้ว เสียงเหมือนแคล้วคล้ายลุงฝากฝัน เข้ามาอ่านบทกลอนแล้วรำพัน ถึงลูกฉันให้เรานั้นเศร้าตาม หัวอกพ่อก่อเกิดประเสริฐแท้ รอเพียงแต่ลูกรักหมั่นโทรถาม แม้ลูกยุ่งอย่างไรก็ควรทำ ยกโทรศัพท์นั้นตามหาพ่อที ความเหงาเข้ามาเยือนเตือนให้รู้ พ่อรออยู่ที่บ้านอย่ารอรี่ แม้ไม่ไปถึงตัวช่วยโทรที ให้พ่อนี้ผ่อนคลายสบายใจ นึกถึงยามเจ้าแก่ไร้คนดู ช่างหดหู่ยิ่งนักจักแก้ไข ยามท่านอยู่ดูแลนั้นด้วยใจ โปรดเถิดได้ขอวอนก่อนท่านลา แบมเป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วจะแวะไปเยือนบ้านกลอนของคุณลุงบ่อยๆค่ะ
23 ตุลาคม 2551 00:03 น. - comment id 906562
24 คุณ "กิ่งโศก" ก่อนปิดไฟไปหลับกลับมาใหม่ เห็นกิ่งโศกเขียนไว้ให้มาอ่าน มองเห็นภาพพ่อแม่รอลูกนั้น รอเพื่อกลับสังสรรค์วันดีดี พ่อแม่รอคนดีอยู่ที่บ้าน อย่ารอนานเกินสายคิดถ้วนถี่ แค่มองเห็นหน้าลูกก็ยินดี ต่ออายุอีกหมื่นปีนี่ความจริง ยามหมดแรงอยากให้ลูกจูงเดิน อย่าเคอะเขินปฏิบัติไปด้วยใจยิ่ง ทำเพื่อผู้กำเหนิดด้วยใจจริง ผลกลับมาคือรับสิ่งที่ดีงาม กำลังจะปิดคอม แวบเห็นกระทูของคุณกิ่งโศก เลยเข้ามาตอบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ราตรีสวัสดิค่ะ
23 ตุลาคม 2551 00:03 น. - comment id 906563
คนอยู่หลังนั่งคอยไม่ถอยท้อ เฝ้าแต่รอลูกกลับมาพบหน้า มีอดีตหล่อเลี้ยงใจตลอดมา ไม่คลายค่าความรักในลูกตน ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่เสมอ เขียนได้ดีมากเลยค่ะน้องแก้วฯ
23 ตุลาคม 2551 21:48 น. - comment id 906742
27 "พี่ดอกแก้ว" ขอบคุณพี่ดอกแก้วมากค่ะ ที่นำกลอนไพเราะมาฝากค่ะ ขอให้พี่ดอกแก้วสุขภาพแข็งแรงนะคะ