รู้เช่นเห็นชาติ

นายชิตไวทย์

เสียงปืนหรือ  คือสำเนียง  เสียงของมิตร	
บ้านที่ชิด  ติดกัน  ฉันท์น้องพี่
ยามขัดแย้ง  ไม่พูดจา  ไม่พาที			
อ้างสิทธิ์มี  ตามคนนอก มันบอกมา
     ยามเดือดร้อน  เราเคยช่วย  ด้วยสงสาร			  
เห็นเพื่อนบ้าน  เศร้าสร้อย  พลอยอาสา
ยามบ้านแตก  ก็ยังช่วย  ด้วยเมตตา			
ยามเข่นฆ่า  ยังโน้มใจ  ให้ปรองดอง
      ยามอดอยาก  เคยแบ่งปัน  จัดสรรให้			            ยามป่วยไข้  รักษาหาย  คลายเศร้าหมอง
ยามยากไร้  เซซัง  ยังประคอง			
อีกเงินทอง  เคยหนุนเกื้อ  เพื่อพัฒนา
       ยามมันดี  มีกิน  มันผินพักตร์			
เป็นปฏิปักษ์  กับไทย  ไม่มองหน้า
หาสาเหตุ  บาดหมาง  อ้างนานา			
ทำเหมือนว่า  เป็นศัตรู  กู่ไม่ฟัง
     ภูมะเขือ  บทสะท้อน  ให้ค่อนคิด			
ฝีมือมิตร  เคยเอื้อเฟื้อ  เมื่อครั้งหลัง
มาแว้งกัด  ทหารไทย  ไม่ระวัง			
น่าชิงชัง  สันดานเป็น  เช่นงูพิษ
      แม้น้ำใจ  เมื่อหลัง  ยังลืมเลือน			
ทำบิดเบือน  ครรลอง  ให้ข้องจิต
ตีสองหน้า  กรรโชกไทย  ใคร่ครุ่นคิด			
นี่หรือมิตร  ฤาโจร  โค่นไมตรี
      ต่อนี้ไป  คงไม่มี  ปรานีแล้ว			
ไอ้เพื่อนแก้ว  เปลี่ยนไป ไกลเกินที่  
คงเห็นเรา  เซซวน  เลยหวนตี			
เพื่อนอัปรีย์ อย่าสังสรรค์ มันก่อเวร
      ประวัติศาสตร์  บันทึก  ให้นึกแปลก			
เลือดละแวก  อย่าไว้ใจ  มิใช่เล่น
ชอบลอบกัด  ปิยชน  จนลำเค็ญ			
จึงรู้เช่น  เห็นชาติ  มาดขะแมร์