รักแรกสิ้นลงแล้วเหลือเพียงโศก น้ำตาโชกช้ำเศร้าบรรเทาบ้าง ด้วยดวงจินต์เจ้ารั้นยังเดินทาง กาลเวลาจึงล้างความหมางคลาย ตื่นเช้าชมแสงทองของอาทิตย์ ปลุกเงาขึ้นเป็นมิตรไม่ห่างหาย ขจัดเหงาลงบ้างเงาข้างกาย หลอกตัวเองง่ายง่ายระหว่างวัน ลบเรื่องรักครั้งแรกแทรกเรื่องเหงา อยู่กับตัวของเราอีกเงาฉัน คอยหัวเราะร้องไห้ไปด้วยกัน สานสัมพันธ์ก่อนพรากหากจันทร์จาง รอยรักเศร้าสิ้นลงแต่คงเหงา เหลือเพียงเราเดียวดายไร้ใครข้าง ไม่เหลือแม้แต่เงาเจ้าร่วมทาง อีกกี่คืนจึงสว่างบ้างนะจันทร์
17 ตุลาคม 2551 09:22 น. - comment id 905093
ยามเมื่อรักสิ้นสุด...ใจหม่นเศร้า มีแค่เหงาครอบคลุมให้หวั่นไหว ช่างว่างเปล่าไร้เงาคนข้างกาย เจ็บปวดใจ..ร้องไห้แต่ต้องทน อีกไม่นานเดี๋ยวมันก็พลันหาย เริ่มคลี่คลายแล้วใจจะหลุดพ้น เป็นธรรมดานี่แหละชีวิตคน บ้างสุขล้นบ้างทุกข์ขมระทมใจ คิดว่าเป็นแค่เพียงบททดสอบ หาคำตอบเพื่อนำไปแก้ไข อุปสรรคและปัญหาที่มากมาย นั้นมีไว้ให้เราได้ฝ่าฟัน หากวันนี้เราหยัดยืนขึ้นมาได้ พร้อมมุ่งไปก้าวย่างเส้นทางฝัน อย่าหวั่นกลัวไม่มีใครไปด้วยกัน ถึงวันนั้นคนที่รอก็มาเอง
17 ตุลาคม 2551 20:25 น. - comment id 905195
ความผิดหวังคือพลังที่แกร่งกล้า ความอ่อนล้าเพิ่มพลังอย่าหวั่นไหว ความเจ็บปวดต้องเยียวยารักษาใจ ความอ่อนแอทำให้แพ้แก่ชะตา จงยืนขึ้นมาอย่าท้อแท้ จงอย่าแพ้แผลใจต้องรักษา ใช้สมองสองมือคือศาตรา จงฟันฝ่าอุปสรรคจักมีชัย ชาวนาแวะมาเยี่ยมค่ะพี่กลอนพี่เศร้าจังค่ะ
17 ตุลาคม 2551 20:25 น. - comment id 905196
รักแรกหากจบลงด้วยความผิดหวัง มักนำความเจ็บช้ำมาสู้เจ้าตัวเสมอ แต่ เชิดหน้าเดินต่อไปค่ะ รักครั้งใหม่เกิดขึ้นอีกได้แน่นอน
25 ตุลาคม 2551 21:39 น. - comment id 907527
จันทร์เอ๋ยจันทร์มีสว่างแต่ชุษณปักษ์ แต่ความรักมิได้แยกจำแนกได้ ความรักเกิดจากสองครองดวงใจ หาเกิดได้ด้วยใจเดียวเปลี่ยวเอกา ดีใจที่ไทยไม่แล้งแหล่งกวี เชิญเยี่ยมที่ "ร้อยคำหอมบ้างน้องจ๋า ชุมกวีทั่วทิศมวลมิตรมา เพื่อร่วมกันสรรค์ภาษาต่างมาลัย http://roikamhom.blogspot.com