จากวันวานวันนั้น..วันที่จาก วันที่พรากวาจาไม่เอื้อนเอ่ย ฉันคนนี้ก็เหมือนเป็นจำเลย ไม่เฉลยก็รู้ความเป็นไป อาจเจ็บช้ำ..ปวดใจในตอนแรก ตอนที่แยกจากเธอมาใหม่....ใหม่ ต้องเจ็บปวด..รวดร้าว..ทรมานใจ ผลสุดท้าย..ได้ตายไปจากเธอ ในวันนี้...มีเพียง..ฉันคนใหม่ คนที่ใจเว้นว่างมาเสมอ ขอลบเลือนเบือนหน้าหนี..คนอย่างเธอ อย่าพบเจอ...กันอีกเลย..จนชั่วกาล ความผิดหวัง ...ทรมานใจ..ทำให้คิด ทบทวนจิต...รักตัว..และสงสาร เพราะไม่มี...ตัวเธอไว้...ให้ร้าวราน ก้าวข้ามผ่าน...มาด้วยใจ...ที่ทรนง ฉันวันนั้น..ไม่เหมือนฉัน...ในวันนี้ คนเดิมที่..เธอรักได้...กลายเป็นผง เหลือแค่เพียง..อดีตร้าย..ที่ยังคง เตือนให้ปลง..ให้ละ..ใจจากเธอ ในวันนี้..ชีวีช่างใสสด ไร้ความโกรธ..จิตแจ่มใส...อยู่เสมอ เป็นคนใหม่..ไร้สิ่งร้าย...ที่เคยเจอ ไม้พร่ำเพ้อ..ลุ่มหลง...ในสิ่งเลว
13 ตุลาคม 2551 18:05 น. - comment id 904326
เป็นกำลังใจนะคะสู้ๆๆสักวันจะหลุดพ้นคะ
13 ตุลาคม 2551 20:43 น. - comment id 904375
ยินดีด้วยเ กับสรีภาพแห่งดวงจิต ที่ได้กลับคืนมาอีกครั้ง
14 ตุลาคม 2551 10:51 น. - comment id 904439
กว่าจะผ่านพ้นข้ามคืนวัน กว่าจะฝืนข้ามฝันที่ปวดร้าว กว่าจะลุกขึ้นยืนได้อีกคราว ไม่มีคำกล่าวว่าฉันทุกข์เจ็บช้ำเพียงไร กับวันนี้ที่ไม่มีเธอเคียงข้าง กับวันที่ต้องอยู่อย่างอ้างว้างผ่านมาหวั่นไหว กับเรื่องราวที่ผ่านมาของหัวใจ เปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่ไม่ใช่คนเดิม หากวันนี้เธอพบฉันกับสายตาที่เปลี่ยนไป หากเธอสัมผัสได้กับหัวใจที่เย็นชาจากฉัน เพราะ"คนโง่ที่รักเธอคนนั้น"ได้ตายจากกัน เหลือแต่คนใจเย็นชาอย่างฉันกับวันเก่าๆ "ที่ร้าวราน"
14 ตุลาคม 2551 13:50 น. - comment id 904461
ขอบคุณทุกคนที่มาเยี่ยมชมนะคะ