สุริยันต์สาดแสงส่องท้องนภา แต้มเมฆาระยับแสงแดงอ่อนอ่อน ต้องพื้นดินระยิบยับร้อนรอนรอน หญ้าเอนอ่อนน้อมรับแสงแห่งสุรีย์ มวลวิหกผกโผบินถื่นเวหา ณ เวิ้งฟ้าพารื่นรมย์สมสุขขี เหล่าภูมมาหยอกเหย้าเคล้ามาลี สุขเปรมดิ์ปรีท่ามกลางตะวันยล ยามสายัณตะวันพลันคล้อยต่ำ ถึงพลบค่ำย่ำราตรีแสนมืดมน พระจันทร์ฉายแสงนวลชวนให้ยล ผู้คนต่างหลงใหลในแสงจันทร์ ดวงตะวันค่ำคืนนี้เธออยู่ไหน จะมีใครคิดถึงเธออย่างใจฉัน ท่ามกลางราตรีที่เงียบงัน รู้ไหมมีใจเหงาเฝ้าคอยเธอ