นาคะพรรณ

3 ตุลาคม 2551 11:31 น. - comment id 901942

อย่าให้โลก เป็นโรคร้ายเลยครับ

"สวัสดีครับ"

ฉางน้อย

3 ตุลาคม 2551 13:05 น. - comment id 901982

แก้วประภัสสร

3 ตุลาคม 2551 14:28 น. - comment id 902007

แวะมาอ่านกลอนที่ไพเราะค่ะ

โคลอน

3 ตุลาคม 2551 14:48 น. - comment id 902012

โรคโลก ยังพอรักษานะคะ

แต่ถ้า รกโลก ล่ะแย่เลย

tv

3 ตุลาคม 2551 15:58 น. - comment id 902048

คนในโลกหลงเสพสมในตัณหาช่างสับสน
วุ่นวายหนอ.
                   ...ขอบคุณครับ...

วาสุกรี

3 ตุลาคม 2551 17:38 น. - comment id 902079

ชอบกลอนบทนี้จัง

อยากเขียนบ้างครับ สมัครสมาชิกแล้วแต่ไม่มีรหัสผ่านทำไงดีคับแนะนำหน่อยนะที่ n-12000@hotmail.com ช่วยผมทีคับ

เฌอมาลย์

3 ตุลาคม 2551 21:44 น. - comment id 902173

นรศิริ

4 ตุลาคม 2551 04:56 น. - comment id 902224

นี่แหละคือสัจธรรมที่แท้จริง  ค่ะ 
เป็นบทกลอนที่ยอดเยี่ยมมกาจริงๆ

นกยูง

4 ตุลาคม 2551 15:43 น. - comment id 902351

สวัสดีค่ะ
โลกนี้ ช่างเหงาเสียกะไร...
ชอบภาพสวยมากค่ะ....

แจ้นเอง

4 ตุลาคม 2551 16:34 น. - comment id 902373

ตั้งสติ หลับตา  ภาวนา ก่อนจะเป็นโรคโลกค่ะ

กลอนยอดเยี่ยมเสมอค่ะ

กุ้งหนามแดง

7 ตุลาคม 2551 09:20 น. - comment id 902998

อืม...เป็นบทกลอนที่ลึกซึ้งมากเลยค่ะ

:)