วามรัก ความหวัง และความฝัน ความผูกพัน ความห่วงใย และห่วงหา ความคิดถึง และชิดใกล้ตลอดเวลา ไม่มีค่าสูญสิ้นจากความทรงจำ เมื่อเธอเอ่ยคำลา..ว่าไม่รัก เกินทนนักที่ใจต้องเจ็บช้ำ คิดเสียดายที่หลงเชื่อในน้ำคำ และกับสิ่งที่เธอทำให้ตายใจ พอแล้ว...ขอพอเพียงเท่านี้ อย่าย่ำยีกันจนเกินจะทนไหว ออกไปซะ จากไปให้ไกลไกล ทิ้งเอาไว้แค่ตัวฉันเท่านั้นพอ นับจากนี้จะทำใจให้เข้มแข็ง เก็บเอาแรงที่ยังเหลือก้าวเดินต่อ ทางข้างหน้าแม้ยาวไกลไม่รั้งรอ จะไม่ท้อ..แม้อุปสรรคนั้นมากมาย ขอทำตามที่ตัวเองต้องการบ้าง แม้อ้างว้างที่ใจแตกสลาย แต่เจ็บนี้ยังไง...ไม่ถึงตาย ไม่เลวร้ายเกินที่จะฝ่าฟัน ขอไปมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่า ขอตามหาชีวิตที่สุขสันต์ ขอทำสิ่งดีดีที่ใจนั้นต้องการ ขอสร้างฝันสวยงามด้วยตัวเอง >
1 ตุลาคม 2551 19:53 น. - comment id 901400
ขอเพียงมีกำลังใจให้เดินต่อ ไม่ทดท้อห่อเหี่ยวใจให้ขื่นขม วันข้างหน้ายังมีวันอภิรมย์ แสนสุขสมดั่งที่หวังและตั้งใจ
3 ตุลาคม 2551 08:04 น. - comment id 901714
ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับคำแนะนำของทั้งคุณ เฉอมาลย์และคุณเพื่อนคนหนึ่ง เพิ่งเข้ามาครั้งแรกค่ะ แนะนำด้วยนะคะ