อาจ เพราะความเข้าใจในรู้สึก เป็น ส่วนลึกของกันปันห่วงหา เพราะ บ่วงรักสลักร้อยในอุรา เรา จึงมาพบพานสานผูกพัน คู่ บุญร่วมรวมจิตสถิตไว้ กัน และกันผันใจให้ผูกฝัน มา แนบข้างอย่างจันทร์คู่ตะวัน แต่ มิตรภาพตราบวันมิพลันไป ชาติ ปางก่อนย้อนย้ำคำสาบาน ไหน เลยผ่านอธิฐานซ่านหวั่นไหว จะ สมหวังดั่งพรหมห่มฤทัย รัก ที่แท้แน่ใจในตัวเธอ รัก คือสิ่งจริงใจในผูกพัน เธอ เป็นฝันฉันท์มิตรชิดเสมอ ตลอด กาลผ่านห้วงเวลาเจอ ไป จนเพ้อห่วงหาและอาทร เป็น ความรักสลักไว้ให้ตราตรึง ลม ลึกซึ้งจึงบอกใช่หลอกหลอน หาย เพียงครู่รู้ไหมให้อาวรณ์ ใจ สะท้อนอ้อนรักหนักมากมาย ของ ความรักภักดีที่เที่ยงแท้ กัน ทุกภพสบแน่แม้หลากหลาย และ ต่างพร้อมยอมรับและทักทาย กัน เลือนหายจากฝันทุกวันคืน
27 กันยายน 2551 10:37 น. - comment id 899881
ติดบ่วงรักยากนักจะถ่ายถอน ติดอาวรณ์รักหลงพะวงหา ติดรักเธอพร่ำเพ้อเสมอมา ติดกานดาเหมือนดาราติดฟ้างาม
27 กันยายน 2551 10:40 น. - comment id 899882
27 กันยายน 2551 11:28 น. - comment id 899921
อ่านกลอนรักซาบซื้งตรึงใจจิต หากรักแท้คือจิตที่สุดใส เพียงหวังดีอาทรและห่วงใย ไม่คิดผูกเขาไว้เป็นของเรา เมื่อเขาดีมีชีวิตเป็นของเขา เราคือเงาที่ไม่อยู่ไกลห่าง และไม่ชิดติดใจให้แคลงคลาง คงสรรสร้างรักแท้ที่แน่ใจ
27 กันยายน 2551 12:24 น. - comment id 899961
อยากบอกว่า กลอนซึ้งมาก ๆ เลยค่ะ..
27 กันยายน 2551 12:38 น. - comment id 899970
..กลอนเพราะๆ อีกแล้ว..เอาเพลงมาประดิษฐ์ กลอน เยี่ยมมาก
27 กันยายน 2551 14:21 น. - comment id 900001
อืม...ยอดเยี่ยมกระเทียมเจียวไปเลยครับ *-*
27 กันยายน 2551 18:56 น. - comment id 900032
ฤๅเพราะเราเคยครองคู่อยู่ภพไหน ถึงเวลาพรากจากไกลใจคงมั่น ขอน้อมบุญตั้งดวงจิตอธิษฐาน สองดวงมานได้ประสบทุกภพไป เมื่อพบกันในชาตินี้มิคลาดแคล้ว สื่อด้วยแววเอื้ออาทรความอ่อนไหว สัมผัสรักด้วยภักดีและห่วงใย สองดวงใจมิตรภาพตราบนิรันดร์... แวะเวียนมาสูดลมหายใจของกันและกันค่ะ ภาพประกอบบทกลอนน่ารักมากจังค่ะ... บทกลอนงดงามและไพเราะมากค่ะ..ขออนุญาตเก็บไว้ในหน้าบทกลอนที่ชอบนะคะ.... ดูแลรักษาสุขภาพมากๆๆด้วยนะคะ.....
28 กันยายน 2551 20:11 น. - comment id 900244
ขอคารวะทุกๆที่แวะเข้ามาด้วย อาจ ด้วยฟ้าลิขิตจิตผูกพัน เป็น คำมั่นสัญญามิหน่ายหนี เพราะ อธิฐานผ่านมาถึงชาตินี้ เรา สองคนจนมีที่ร่วมใจ คู่ ครองภพสบหน้าวันฟ้าใหม่ กัน และกันมั่นใจไม่หวั่นไหว มา ร่วมสร้างทางรักด้วยห่วงใย แต่ แรงรักสลักไว้ในอุรา ชาติ อดีตขีดผ่านความเจ็บปวด ไหน เลยผ่านเร็วรวดอวดห่วงหา จะ ขอช่วงห่วงเธอทุกเวลา รัก จึงพามาด้วยการอาทร รัก เราสองครองคู่อยู่มิจาง เธอ อย่าห่างร้างไกลหรือถ่ายถอน ตลอด กาลผ่านห้วงห่วงอาวรณ์ ไป แห่งใดให้สะท้อนอ้อนน้ำคำ เป็น ความรักยิ่งใหญ่เกินใครเทียบ ลม ห่วงหาใดเปรียบเรียบถลำ หาย จากกันวันใดใคร่จดจำ ใจ เอ่ยคำย้ำรักพิทักษ์มั่น ของ ความรักภักดีที่มีมา กัน ผองภัยใหญ่ค่ามาร่วมฝัน และ จะร่วมสวมกอดทุกคืนวัน กัน การพรากจากกันนิรันดร
30 กันยายน 2551 07:04 น. - comment id 900784
ตกบ่วงรักหนักไหมใจเรารู้ ว่ายวนอยู่ยากผ่อนพักหรือผลักไส ร้อยรวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บตรึงใจ ทำฉันใดกันเล่าใจเจ้ากรรม....