อารมณ์จรอันซ่อนเร้น เจ้าวิ่งเล่นสนุกยุคสมัย กอบทรายดินจินตนาการบนลานใจ ปั้นแต่งโลกละไมกาลเวลา พิสุทธิ์งามความฝันอันลอยล่อง ผ่านครรลองขันแข่งแสวงหา มีความรักหวานฉ่ำคอยนำพา มีแววตาซึ้งมอบการปลอบโยน โลกละมุนหนุนสร้างทางชีวิต ใจเจ้าจักลิขิตใดผาดโผน หรือจะร่ายอาทรอันอ่อนโอน เพื่อคลายคราบหยาบโลนแห่งชีวัน มรรคา.... กวี แลหลายหลากมากมีในความฝัน สรรพสิ่งล่วงผ่านกาลนิรันดร์ ดอกไม้อ้อนรำพันหนาวน้ำค้าง ในคืนเงียบยะเยียบหนาว ไร้แสงดาวปลอบใจผู้ไกลห่าง ความฝันอาจเดียวดายอยู่ปลายทาง โลกอ้างว้างให้รู้อยู่บ่อยไป อารมณ์จรอันซ่อนเร้น ปลุกอักษรสะท้อนเป็นลำนำไหว ร่ายงดงามความรู้สึกผลึกนัย ประโลมโลกวิไล.... เลห์มารยา .............. โดยคำ ลานเทวา
8 กันยายน 2551 14:34 น. - comment id 893796
ถ้อยอักษรซ่อนคำประโลมจิต วงชีวิตท่องไปด้วยห้าวโหน ดังกองไฟในคืนหนาวพร่าวลุกโชน ก็อ่อนโอนกล่อมชีวันมิพรั่นพรึง
8 กันยายน 2551 15:28 น. - comment id 893808
อยากแต่งกลอนที่แฝงปรัชญาแต่ทว่าเข้าถึงได้ง่ายแบบนี้จัง.... สบายดีนะคะ
8 กันยายน 2551 15:47 น. - comment id 893821
สวัสดีค่ะ ซื้อเก็บไว้อ่านค่ะ...เยี่ยมเลย....
8 กันยายน 2551 16:26 น. - comment id 893842
สวัสดีค่ะ ถ่ายทอดอารมณ์ของความเป็นกวีได้อย่างงดงามจริงๆ แวะมาชื่นชมด้วยคนค่ะ
8 กันยายน 2551 18:08 น. - comment id 893889
ซื้อเก็บไว้เป็นเจ้าของแล้ว
8 กันยายน 2551 21:07 น. - comment id 893984
กวีก็มีชีวิต กวีก็มีหัวใจ อยากมีแฟนเป็นกวีไหม จะได้พาไปสรวงสวรรค์ อยากได้เมียคนที่เขียนกวี ----*/-* คับผมท่านลานเทวดา
9 กันยายน 2551 14:08 น. - comment id 894226
ใช่แล้ว เราไม่เขียนแล้วใครจะเขียนอย่างที่เราเขียน ยอดเยี่ยมครับท่าน
9 กันยายน 2551 18:28 น. - comment id 894418
จะไปหามาเป็นเจ้าของสักเล่มค่ะ