ครูพิม

7 กันยายน 2551 09:17 น. - comment id 889749

จำจากเมียตามนางสร้างความฝัน
แล้วฝ่าฟันถึงจุดหมายในเมืองสรอง
เกิดนิยายแสนเศร้าเอาใจปอง
สุดท้ายต้อง...จบจินต์...ณ ถิ่นรัก..

สงสารมเหสี....พระลอ...
ใช้ปอยผมเช็ดเท้าให้สามี
ก่อนที่สามีจะออกตามหาหญิงอื่น...

แม้นจะถูกมนตรา..ก็เถอะนะ..

ครูกระดาษทราย

7 กันยายน 2551 09:38 น. - comment id 893353

โศกนาฏกรรมครั้งนี้เกิดจากพระเพื่อนพระแพง
ไม่ต้องไปโทษใครไหนเลยล่ะคะ
พระลอมีมเหสีอยู่แล้ว ก็ยังไม่ยอมรับอีก
ไม่ควรทำเสน่ห์ให้พระลอหลงใหลตนเอง
ไม่นึกถึงศีลธรรม  ความผิดชอบชั่วดีเลย
เกิดเป็นมนุษย์ อารมณ์รัก เกลียด  ควบคุมได้
ต้องนึกถึงความถูกต้องในศีลธรรมจรรยา เป็นหลัก 
ไม่ใช่ว่าต้องการอะไรก็ต้องได้มาครองครอง

ไพรน้ำผึ้ง

7 กันยายน 2551 09:43 น. - comment id 893354

พี่กิ่งโศก  น้ำผึ้งว่า
ถ้า...พระลอหน้าตาเหมือนอิเหนา
เรื่องคงจะไม่เกิดนะ

ช่ออักษราลี

7 กันยายน 2551 09:54 น. - comment id 893359

อืมมม ความรักอมตะ เกิดขึ้นได้กับทุกคน
แต่ ต้องยับยั้งชั่งใจบ้าง เพื่อไม่ให้เกิด
เหตุการณ์อย่างนี้

กิ่งโศก

7 กันยายน 2551 10:16 น. - comment id 893362

คุณครูพิม..ขอบคุณที่แวะมา.

o จำจากใช่จากด้วย    ชังสมร แม่นา 
จากแม่รักฤๅรอญ        ขาดได้ 
เด็จบัวแม่เด็จอร         ยังเยื่อ ใยนา 
ไปบ่ลืมน้องไท้            อย่าร้อนรนทรวง ฯ 
    o สุดทานสุดทัดท้าว   สุดบุญ 
ทรงโศกพักตรซบซุน      ร่ำไห้ 
เหนือบาทยุคลขุน           ครวญคร่ำ ไปนา 
สยายเกศเช็ดบาทไท้      ธิราชไว้เปนเฉลิม  

.....จากลิลิตพระลอ..กรรมของ ลักษณาวดี นะ..ที่เกิดมามี สวามีงาม..

กิ่งโศก

7 กันยายน 2551 10:21 น. - comment id 893364

 หวัดดีครับครูกระดาษทราย..

อิอิอิ ..ทีแรกว่าจะแต่ง กรรมของ..ลักษณาเทวี มเหสีพระลอ ผู้ที่เอาผม.เช็ดเท้าให้สามี.
ตอนพระลอโกหกว่าไปรบทัพ ที่แท้ตามนางเพราะเสน่หา...
..แต่ว่า เรื่องราวพระเพื่อนพระแพง คนรู้จักกันมากอะนะ..
..ความลุ่มหลงรูปกาย..ย่อมมีทุกสมัย..
..หลงจนตัวตาย..เพราะเสน่หา...
พิษเสน่หา ช่างร้ายเหลือ..
ก่อให้เกิดโศกอันยิ่งใหญ่แก่
..ตัวเอง..พระเพื่อน พระแพง พระลอ
..คนอื่น..บิดา มารดา ทั้งสองเมือง..
..แล นางลักษณาวดี..ผู้ อาภัพ..
..ฯลฯ

กิ่งโศก

7 กันยายน 2551 10:24 น. - comment id 893366

น้องน้ำผึ้ง..อิเหนา เจ้าเล่ห์เจ้าชู้ไม่น้อยหน้า..พระอภัย..ขุนแผน..ไกรทอง..เลยนะ..
อิเหนาจำไม่ผิด มีมเหสี สององค์ คือ บุษบา และจินตหรา..มีชายา อีกสอง อะนะ..

เป็นจรกา พอว่า อิอิอิ

กิ่งโศก

7 กันยายน 2551 10:26 น. - comment id 893368

 หวัดดีครับพี่ช่อ..
..ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ไร้สุขเกิดกรรม..


..แต่ว่าคนเรา ย่อมแสวงหารักนะครับ...

ไพรน้ำผึ้ง

7 กันยายน 2551 10:56 น. - comment id 893389

ชั่ยๆๆ
 จรกา = จอ- ระ -กา
แหม..ความจำลื่นหลุด
น้ำผึ้งรักจอระกา ค่า
พี่กิ่งโสกขา

Salukphin

7 กันยายน 2551 11:44 น. - comment id 893409

เยี่ยมค่ะ

ก่องกิก

7 กันยายน 2551 11:54 น. - comment id 893418

ผลงานดีครับ
พี่ไม่ค่อยได้อ่าน วรรณคดีเท่าไหร่

พิมญดา

7 กันยายน 2551 22:46 น. - comment id 893586

เก่งคะ..อ่านแล้วดีจัง

ฝากฝัน

8 กันยายน 2551 07:10 น. - comment id 893653

""
ร้อยธนูบูชาคำว่ารัก
แต่แปลกนักธนูปักที่แพงเพื่อน
หรือประวัติปลาดไปใจบิดเบือน
หรือพระลอเอาเพื่อนแพงกำแพงบัง

อิอิ..คนขี้สงสัยอะ..

แก้วประภัสสร

8 กันยายน 2551 10:25 น. - comment id 893708

ไม่ผิดหวังเลยค่ะ  ที่รออ่านอยู่หลายวัน อ่านหนังสือเองเนื่อเรื่องสนุกแต่ยาว อ่านกลอนที่คุณกิ่งโศกเขียน ได้สาระเหมือนกันค่ะ แล้วจะรออ่านเรื่อง
ต่อไปนะคะ วรรณกรรมของความรัก ถ้าคนไม่มี่รักเขียนไม่ได้นะนี่ 

เพียงพลิ้ว

8 กันยายน 2551 10:25 น. - comment id 893709

พลังรักยิ่งใหญ่เสมอนะคะ

เอื้องคำ

8 กันยายน 2551 10:37 น. - comment id 893718

แวะมาชมกลอนวรรณคดีครับ 
ไพเราะครับ

โคลอน

8 กันยายน 2551 16:10 น. - comment id 893835

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:03 น. - comment id 893979

 โห น้ำผึ้ง รักจรการึ..
ขี้เหร่กว่าจรกา ก้อมี นะ อิอิอิ

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:05 น. - comment id 893981

 คุณสลักพิน.
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ..พักนี้ เซ็งบ้านเมือง ..อ่านวรรณคดี ก้อ สนุกดีอะ ..อ่านไปวิเคราะห์ไป

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:06 น. - comment id 893982

 พี่ก่อง..
..แล้วพี่อ่านไร อะ..( ล้อเล่ง) ขอบคุณที่ชมครับ..จะพยายาม ปรับปรุงกลอนตัวเองด้วยอะครับ

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:08 น. - comment id 893985

ขอบคุณ น้องพิมญดา..สำหรับเสียงปรบมือ...อย่าหลงบางกอกเพลินละ..อิอิอิ

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:10 น. - comment id 893986

  พี่ฝากฝัน..โดยปกติผู้หญิง(เขาว่า) ยอมตายเพราะรัก...เธอทำได้ทุกอย่าง..
พระลอ แกกลัวตายอะ..เลยขอเอาร่าง น้องนาง บังกาย..
แต่..สุดท้าย  ไม่รอด อะ..
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:12 น. - comment id 893988

 คุณแก้วประภัสสร ขอบคุณที่ชมครับ..
และขอบคุณที่มีเมลย์มาให้อ่านตลอด....
..อย่าลืมติดตามเรื่องต่อไป..นะครับ ว่า รัก ในวรรณคดี จะเป็นแบบไหน..
..

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:13 น. - comment id 893990

 คุณเพียงพลิ้ว..
ถูกแล้วพลังใด ไม่ยิ่งใหญ่เท่าพลังรักเลย
มันสร้าง และทำลายได้..พอๆกัน..

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:15 น. - comment id 893991

 คุณเอื้องคำ ขอบคุณ นะครับที่แวะเข้ามา..ผมไปอ่านกลอนคุณแล้วแระ..เพราะดีมากครับ..

กิ่งโศก

8 กันยายน 2551 21:16 น. - comment id 893994

  คุณโคลอน

ขอบคุณที่มาเยือน บ้านกิ่งโศก นะครับ..

นิลวรรณ

9 กันยายน 2551 03:10 น. - comment id 894046

ครุ่นคิดถึงใครหัวใจจึงโศก วิโยกอาวรณ์
พิษโศกบั่นทอนสะท้อนวิญญาร์

ด้วยบทกลอนที่ไพเราะ  จึงคิดถึงคนแต่ง
เลยมาร้องเพลงให้ฟัง ซะงั้น

นาคะพรรณ

11 กันยายน 2551 18:26 น. - comment id 894920

สวยงามมากครับ

กิ่งโศก

11 กันยายน 2551 21:08 น. - comment id 894936

โห คุณนิลวรรณ ครวญเพลงใต้เงาโศก เลยรึ เด๋ว มีคนแซวหรอก อิอิอิ

พี่ยืนใต้เงาต้นโศก อกเอ๋ยวิโยคหัวใจ..

กิ่งโศก

11 กันยายน 2551 21:08 น. - comment id 894938

 คุณนาคะพรรณ กลอนผมตกหน้าไปหลายวันแระ ยังตามมาอ่าน อิอิอิ ขอบคุณครับ

คนเมืองสอง

3 กรกฎาคม 2552 11:31 น. - comment id 1009237

ไม่ใช่เพราะพระเพื่อนพระเเพงหรอกมันเป็นกรรมที่ทั้งสามพระองค์จะต้องมาตายด้วยกัน....