เธอคือเงา...ที่หายมลายลับ ไปพร้อมกับห้วงกาลเนิ่นนานแสน ถูกลืมเลือนกับเดือนปีที่ทดแทน ชีวิตแคลนขาดไปไม่สมบูรณ์ เธอคือใจ...ครึ่งหนึ่งซึ่งขาดเสี้ยว จึงห่อเหี่ยวผ่านวันอันสาบสูญ ชีวาพร่องล่องลอยพลอยอาดูร ทุกข์ท้อทวีคูณเพิ่มพูนใจ เธอคือถ้อย...ร้อยกรองที่พร่องหาย บนผืนทรายแห่งสำนึกจารึกไข เนื้อความเขียนเพี้ยนผิดลิขิตนัย ความหมายไกลเจตนาแห่งกวี เธอคือเสียง...ดนตรีที่ขาดหาย บรรเลงร่ายผิดทำนองของวิถี ฟังแปร่งหูดูต่างทางดนตรี นำชีวีพลาดผิดจิตฟั่นเฟือน เธอคือภาพ...อีกครึ่งซึ่งขาดวิ่น จึงสูญสิ้นความงามยามถูกเฉือน ขาดตรงกลางหว่างทางจางลบเลือน ถูกบิดเบือนรูปลักษณ์ประจักษ์ตา เธอคือฝัน...งดงามยามดื่นดึก ครารำลึกอิ่มจิตคิดโหยหา ประโลมใจให้สุขปลุกชีวา สร้างคุณค่าประสบการณ์เบิกบานทรวง เธอคือรัก...หวานชื่นคืนไออุ่น อ่อนละมุนอ่อนไหวใจแหนหวง เติมแรงใจให้ล้นท้นในทรวง หลุดพ้นบ่วงความกลัวชั่วนิรันดร์
3 กันยายน 2551 19:50 น. - comment id 892359
กลอนนี้เพราะมากเรย
3 กันยายน 2551 21:03 น. - comment id 892396
เธอคือใครกันแน่ ช่วยมาแก้ปริศนา อ่านดูก็หลายครา มิรู้ว่าเธอคือใคร
3 กันยายน 2551 21:10 น. - comment id 892398
ใครคนนั้นคือใครให้ทายหน่อย ยังรอคอยนานมาค้นหาฝัน เหมือนจะสบพบเธอเพ้อทุกวัน ใจงงงันเป็นใครที่ไหนเอย กรรม....ตอบคำถาม...ด้วยคำถาม...มันส์ งงงงงงงงงงงงงงง....กำลังดีดี...อิอิอิ ขอบคุณมิตรรักแฟนเพลงที่ช่วยเมนท์..คนขี้สงสัย...................................มึนกันต่อไปดิ..
3 กันยายน 2551 21:32 น. - comment id 892400
สรรพสิ่งคงอยู่ไม่ขาดหาย แปรเปลี่ยนไปเป็นวัฏจักรจักไม่สูญ หากบางใครขาดหายไปให้อาดูร เพียงเปลี่ยนหมุนแปรสภาพจากแหล่งมวล แท้จริงแล้วเงาเขาเนาว์อยู่ใกล้ อย่าเสียใจโศรกเศร้าเฝ้ากำสรวล ธรรมชาติความจริงทุกสิ่งล้วน เหตุที่ควรเพียงใจเราเขลาเพียงนั้น เปรียบประหนึ่งเหล่าเมฆาในฟ้ากว้าง ลอยสล้างงดงามดังความฝัน ไม่นานนักจักสลายไปในพลัน กระทบร้อนจึงกลั่นเป็นหยาดธาร เมฆแสนงามทรามวัยไปไหนเล่า ชะเง้อเฝ้าแลหาเธอหักหาญ เมฆตอบมาอยู่ใกล้ไม่ไปนาน อย่าร้าวราญฉันเป็นอยู่ใกล้เธอ
3 กันยายน 2551 21:35 น. - comment id 892402
บรรทัดสุดท้าย อย่าร้าวรานฉันเป็นไออยู่ใกล้เธอ
4 กันยายน 2551 03:20 น. - comment id 892453
อืมม คงได้เจอแล้วนะคะ
4 กันยายน 2551 10:00 น. - comment id 892527
สวยงามในความหมาย ลื่นไหลในความรู้สึก "สวัสดีครับ"
5 กันยายน 2551 09:29 น. - comment id 892823
คีตากะ...ที่รัก เธอคือเงาที่หายไปในคืนมืด ร่างของเธอนั่งอยู่กลางถนน มองดูแล้วน่ากลัวพิลึกคน ชะรอยเธอเป็นคนหรือเป็นใคร เห็นเธอนั่งทางสามแพร่งก็แจ้งจิต แม่มิ่งมิตรเป็นเป็นวิญญานใช่หรือไม่ ตำรวจมาแม่คุณวิ่งเร็วไว เดี๋ยวถูกจับคดีไพ่จะเสียที 5555+ ไม่อยากเม้นอะไรหวานๆ เพราะตอนนี้เห็นคีตากะเครียดแล้วเครียดอีก หัวเราะหน่อยก็ได้ที่รัก อย่าเครียด (เค้าเป็นห่วงตัวนะจ๊ะคนดี...)
5 กันยายน 2551 20:57 น. - comment id 892985
ขอบคุณทุกความรู้สึก....คงนึกถึงอยู่เสมอ แม้นห่างไปบางคราวไม่ได้เจอ ยังคิดถึงเธอทุกเวลา.... คิดถึงทุกๆๆๆๆคนจ้า...จากคนถัดไป..งงงงง
10 กันยายน 2551 22:19 น. - comment id 894824
ชอบนะ อ่านแล้วได้ใจเลย ชอบคนเขียนแม้จะไม่เคยคุ้นกัน แต่ก็อยากจะมีสักวันได้เป็นคนคุ้นใจ