ซับแสงนวลใสนุ่มแห่งลุ่มน้ำ ซับแสงฉ่ำงามลึกดึกสงัด อันสายลมไม้นิ่งยิ่งแจ่มชัด แสงจรัสส่องใสให้เยี่ยมยล ห่างไกลโลกนี้ กี่ปีแสง กร้านแกร่งเคลื่อนคล้อยกี่ร้อยฝน เก่าแก่กี่เท่าของเผ่าคน หมองหม่นบ้างไหมในราตรี ใสพราวขาวพร่างอยู่อย่างนั้น ดั่งเติมแสงฉันไว้ล้นปรี่ ไม่เคยอ่อนล้าแม้นาที ริบหรี่ก็รุ่งสางพร่างตะวัน ดินนั้นเล่าขาวนวลช่างชวนพิศ ซับแสงใสไพจิตรทุกสีสัน ทั้งพร่างพราวล้ำเลิศแห่งเจิดจันทร์ ไม่เคยร้าวหนาวสั่นสะท้านกาย รับนวลแสงแห่งดาวสกาวฟ้า เสน่หาแม้ดวงที่ร่วงหาย รองรับดาวร่วงตก แตกกระจาย ใช่ เพียงพรายแสงพราวแห่งดาวดวง ทอดตนทอดกายทุกสายซับ เสมือนหับ กว้างใหญ่ ไม่หลุดร่วง สรรพชีพ ใหญ่น้อย ร้อยเป็นพวง ในทั้งปวง ยามขาดวิ่น ดินฝังกาย ฉันรักผืนแผ่นดิน.... รักฐานถิ่น รักเลือดเนื้อ รักเชื้อสาย หากไร้ดินก็สิ้นก้าวมองดาวพราย หากสิ้นดินก็อย่าหมายจะหยัดยืน
ลานดิน 30 ส.ค. 2551 09:07 น. - ID 118404 
1509
2
0
30 สิงหาคม 2551 13:28 น. - comment id 891241
ก็เก่งนะ แต่ต้องพัฒนา ทัศนะ และ จินตนาการ ที่จะถ่ายถอดอีกหน่อย
30 สิงหาคม 2551 15:42 น. - comment id 891295
30 สิงหาคม 2551 17:22 น. - comment id 891309
สวัสดี ปู่ ลานเทวา ขอบคุณ..มากค่ะสวัสดี เทวดาเดินดิน ขอบคุณมากจ้ะ
2 ตุลาคม 2551 10:05 น. - comment id 901534
เพราะมากมายเลยครับ แต่งได้สุดยอดเลยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
