เธอเคยเป็นเหมือนกันไหม ขณะที่เราวิ่งไล่ไปไขว่คว้า ใครอีกคนก็ยิ่งห่างทางสายตา ทั้งที่เราหมายตาอยากจับจอง ขอเข้าไปอยู่สักนิดจะได้ไหม แม้ไม่อาจเข้าไปเป็นเจ้าของ แต่ขอมีสิทธิ์ได้เมียงมอง แอบปองเอาไว้ในสายตา แต่ในขณะเดียวกัน เขาคนนั้นกลับยิ่งไม่มาหา ห่างเหินไปไกลให้ลับตา โทรศัพท์ก็ไม่รับสักคราคุยสักที เหมือนยิ่งวิ่งแล้วยิ่งไกลไปไม่ถึง เหมือนพยายามจะนับหนึ่งก็ถอยหนี เหมือนเข้าใกล้ให้ห่วงใยได้หวังดี เหมือนกับยิ่งทวีความห่างไกล คนเรานี่ก็แปลก ชอกแหวกแนวชอบหวั่นไหว ต่างวิ่งตามคนที่ไม่มีใจ ต่างวิ่งหนีคนวิ่งไล่ที่เข้ามา ธรรมดาเหมือนกันใช่ไหม เราย่อมเลือกคนที่รักหมดใจที่ห่วงหา แม้เขาไม่เมียงมองแม้หางตา ยังหยัดยืนฝืนท้าความเป็นจริง หวังเพียงเพื่อสักวันจักสมหวัง แม้ริมฝั่งเหินห่างเหมือนคว้างทิ้ง มองไม่เห็นปลายทางความเป็นจริง แต่ก็ยังหยุดนิ่งในหัวใจ< /font>
28 สิงหาคม 2551 15:55 น. - comment id 890625
จะรู้สึกกันอย่างไร... เมื่อความคิดถึง..."เป็นของเรา" แต่คนที่เราคิดถึง..."เป็นของคนอื่น" แวะมาทักทายครับ
28 สิงหาคม 2551 16:23 น. - comment id 890659
การวิ่งตามบางทีมันก็เหนื่อยมาก ๆ เหมือนกันค่ะ แต่ถ้าเราหยุดบ้าง วิ่งบ้างมันก็จะทำให้เรารู้สึกดีนะค่ะ (หรือไม่อาจจะเห็นผลที่ชัดเจนขึ้นค่ะ)...
28 สิงหาคม 2551 17:46 น. - comment id 890712
เรื่องราวน่าติดตาม..จะจบลงยังไงหนอ..ความรักเนี่ย....แวะมาเอาใจช่วยค่ะ..
28 สิงหาคม 2551 18:48 น. - comment id 890732
ก็เหมือนวิ่งมองตะวันดูเหมือนจะตามเราตลอด เพราะว่ามันยิ่งใหญ่