วสันตฤดู...คำฉันท์
ขุนศรี
สาลินีฉันท์ ๑๑
๐ ฝนโปรยโชยลมพัด ระใบบัดกระหวัดไหว
ฝอยฝนหล่นคราใด ชะล้างใบสะอาดตา
๐ ฝนเย็นเป็นฝอยฝอย ละอองลอยละล่องหนา
สายฝนหล่นลงมา ทะทั่วหล้าพนาวัน
๐ พื้นป่านุ่งผ้าเขียว และแลเหลียวสะสีสัน
ป่าร้องก้องไพรวัลย์ วะไหวหวั่นสนั่นไพร
๐ ฝนมาพฤกษาชื่น ระเริงรื่นยะยิ้มใส
ชุ่มฉ่ำรำเริงใจ สะบัดใบระริ้วรี
๐ ชาวนาหน้าสุขสม ภิอารมณ์สะสุขขี
อิ่มเอมเปรมชีวี มโนดีฤดีกาล
๐ ฝนพร่ำทำนาดอน ระรีบจรกะไถหว่าน
จิตใจใสเบิกบาน สุสำราญหะห้วงใจ
๐ สายฝนปนความหวัง จิจิตตั้งบ่หวั่นไหว
ฝอยฝนหล่นหลั่งไหล แประโปรยไปฤทัยเย็น
นายทองม้วน สิงห์ทองห้าว โรงเรียนบุแกรงวิทยาคม
ตำบลบุแกรง อำเภอจอมพระ จังหวัดสุรินทร์ ๓๒๑๘๐