๏ เปลวเทียนวูบดับม้อด..........เกรียวควัน ฟุ้งเฮย เศษแห่งซากความฝัน............หมดเชื้อ นัยน์หวามหวาดภาพอัน..........สะเทือนจิต มืดมิดไร้ผู้เกื้อ........................โอบเอื้อส่องทาง ๏ ค่ำคืนวันฟ้าดับ...................ดาวเด่น จรัสนา บ้านป่าครูจากเร้น.................เด็กน้อย แม้นดาวนิดฤาเห็น...............ริบหรี่ หวังเฮย ครูจากคอยละห้อย.................หล่นฟ้าดาวไกล ๏ วาดหวังจากรุ่งเช้า..............คอยครู อุทิศตนมวลผู้........................ใฝ่รู้ ไพรพฤกษ์แว่วเสียงกู่............ร้องเพรียก ลมเรียกครูหาญสู้...................มั่นสร้างอุดมการณ์ ๏ แม้นเทียนเล่มน้อยนิด.......ห่าฝน บ้านป่าจักกันชน.....................ปกป้อง เถิดครูอย่าร้อนรน..................หนีจาก ไกลนา สร้างป่าให้ชนพร้อง.................เพื่อสร้างผองชน ๏ แสงพร่างทางย่างไซร้...........เลือนราง เทียนหรี่แสงเบาบาง................โอบไว้ แห่งฟ้าจวบฟ้าสาง....................หวังวาด ความคาดหวังย่อมได้...............เด็กน้อยคอยรอ ๚ะ๛
กฤตศิลป์ ชินบุตร 17 ส.ค. 2551 01:25 น. - ID 118043 
2716
9
0
17 สิงหาคม 2551 02:44 น. - comment id 886610
งดงามครับ..เพราะด้วยจริงๆ คือผู้สร้างสว่างแท้....คุณครู โอบจันทร์ตะวันพรู...เปล่งแสง ชั้นชนบ่พ้นครู....สอนแฮ กาลนี้ไร้สิ้นแรง...อ่อนล้า..เหลือเกิน แต่ไปไม่รอดจริงๆครับ...อิอิ..ไม่พลิ้ว.... "จะตีสามแล้ว..นอนก่อนนะครับ"
17 สิงหาคม 2551 04:15 น. - comment id 886622
17 สิงหาคม 2551 04:43 น. - comment id 886625
ในห้วงแห่งความมืดมิดสนิทนั้น แม้เพียงแสงแห่งไม้ขีดไฟเล็กๆ ย่อมส่องสว่าง ยิ่งเป็นแสงเทียนที่ยาวนานและสว่างกว่ายิ่งนั้น ย่อมเป็นทั้งความสว่างความหวังกำลังใจไออุ่นให้คนมืดมิดได้มากมาย
17 สิงหาคม 2551 05:38 น. - comment id 886626
17 สิงหาคม 2551 09:27 น. - comment id 886709
ส่งแสงเทียนมาช่วยเพิ่มความสว่างค่ะ
17 สิงหาคม 2551 09:47 น. - comment id 886724
ดวงจันทร์วันเพ็ญนั้นสว่างจ้า ส่องแสงมายังโลกให้สดใส ให้มนุษย์ได้ชมอย่างสมใจ แต่เมื่อมีราหูอมจันทร์ เป็นวันมืด
17 สิงหาคม 2551 10:10 น. - comment id 886755
ขอบคุณกำลังใจ ที่ฝากฝันมีให้ งดงามด้วยน้ำใจ ซาบซึ้งเกินรำพัน
17 สิงหาคม 2551 10:13 น. - comment id 886759
ขอบคุณนิมิตรา ปรารถนาให้ความหวัง เด็กน้อยร้องดังดัง ให้ครูยั้งคิดถึงเทอญ
17 สิงหาคม 2551 10:15 น. - comment id 886762
ขอบคุณ ฟ้า ที่เป็นฟ้าให้เด็กไพร
17 สิงหาคม 2551 10:17 น. - comment id 886763
เสียงปรบมือ เพชรริน เป็นเสียงพินลำนำขาน เพียรสร้างคือผลงาน ผลิไม้บานกระจ่างกมล
17 สิงหาคม 2551 10:19 น. - comment id 886766
ขอบคุณครูกระดาษทรายนะครับที่ยังเปล่งแสงเพื่อเด็กไทยเสมอมา
17 สิงหาคม 2551 10:21 น. - comment id 886768
ครับผม คุณจ่าน้อย ด้านสว่างยังมีด้านมืด เช่นอาทิตย์ยังมีจุดบอด แต่ให้เราจุดแสงลดจุดมืดนั้นเถิด
17 สิงหาคม 2551 10:48 น. - comment id 886780
หน้าส่วนตัว
แด่ น้องกฤตศิลป์ฯ
พี่ไหมแก้วฯขออนุญาตถามค่ะว่า
ทำไมแต่งเก่งจัง อายุเพียงแค่นี้
ขณะนี้เรียนอยู่ที่ไหน
น้องคงชอบอ่านหนังสือมาก
และคงเก่งคอมฯด้วย
พี่เม้นท์ในนี้เพื่อเพื่อนกลอนท่านอื่นจะได้ทราบด้วย
17 สิงหาคม 2551 11:42 น. - comment id 886795
ยินดีและดีใจตอบครับพี่ไหมแก้วฯ ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยขอนแก่น คณะศึกษาศาสตร์ สาขาการสอนภาษาไทย ชั้นปีที่ 3 ครับ แรกเริ่มนั้นผมก็มิได้สนใจกลอนกานท์อะไรมากนัก เพราะผมชอบวิทยาศาสตร์มากกว่าแต่ผมสอบเข้าคณะวิทยาศาสตร์ไม่ได้(ได้โควต้าสองที่คือมมส.และม.อุบลแต่อยากเรียนม.ขอนแก่นจึงตั้งหน้าตั้งตารอ) ท้ายสุดก็เลยติดคณะศึกษาศาสตร์ ตอนแรกก็สงสัยว่ามันใช่ทางของเราไหม เราจะอยู่กับมันได้หรอ ช่วงนั้นผมมีแนวความคิดว่าจะไปเรียนรามฯให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ในใจลึกๆผมก็ชอบภาษาไทยบ้าง จึงตัดสินใจลองสักตั้ง และก็ล่วงเลยมมาถึงวันนี้ ผมกล้าเชิดหน้าไม่อายฟ้าก้มหน้าไม่อายดินในสิ่งที่ผมเป็น ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากคนหนึ่ง แต่ก่อนหน้าผมจะอ่านพวก นวนิยาย เรื่องสั้น และพวกสารคดี เป็นส่านใหญ่ พวกบทกวีทั้งหลายนั้นไม่เคยซาบซึ้งอรรถรสเลย ผมบอกตามจริงว่าก่อนนั้น(ม6.)ไม่รู้จักแม้อุชเชนีคือใคร อักคาร เนาวรัตน์ เป็นใครแท้ไม่แน่ใจ ผมมีนักเขียนในดวงใจเพียงสองคนเห็นจะได้ คือลาว คำหอม และคำพูน บุญทวี พอปีหนึ่งผมตั้งใจว่าจะเอาดีทางด้านภาษาตั้งทำให้ดี จึงอ่านหนังสือที่ดี เช่นหนังสือซีไรต์ และของนักเขียนนักกวีดังๆ ผมยิ่งเพิ่มความรักและลุ่มหลงในการอ่านและชื่นชอบนักเขียนเหล่านั้น ปีสองผมก็เริ่มเขียนกลอน เป็นกลอนกล่อมนอน เขียนติดๆขัดๆเพราะไม่เพราะธรรมดา ผมจึงอ่านศาสตร์การเขียนจากตำราและข้อแนะนำจากนักเขียน มาใช้ การเรียนรู้ของผมจึงมาจากสองทางคือ ศาสตร์จากตำรา และศิลป์จากงานเขียนในบรรณพิภพนี้ และผสานสองส่วนเป็นตัวกฤตศิลป์ในวันนี้ ถือว่าผมเริ่มต้นในถนนสายนี้เป็นเวลาสองปีกว่า และจะก้าวต่อไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ และท้ายสุดผมยังเป็นนกน้อยเริ่มหัดบิน ปีกอ่อน ยังบินถูกบินผิด ต้องขอให้เพื่อนๆพี่ๆน้องกลอนทุกท่านช่วยชี้แนะด้วยนะครับ
17 สิงหาคม 2551 11:59 น. - comment id 886804
เขียนได้ดีน่ะครับ สักวันวงการศึกษาคงได้ ต้อนรับครูดีๆ ที่มีอุดมการณ์ อย่างคุณ เพิ่มขึ้นอีกสักคนครับ
17 สิงหาคม 2551 13:07 น. - comment id 886820
ขอบคุณมากครับ พี่ไร้อันดับ ที่มีกำลังใจให้เสมอ
17 สิงหาคม 2551 13:43 น. - comment id 886845
17 สิงหาคม 2551 14:39 น. - comment id 886872
จากรัก ของน้องชาย ถึงพี่ฝากฝัน ที่เคารพ คำสอนของพี่นี้ ผมจะนำมาเป็นคติเตือนตน วันใดที่ผยอง ลำพองตน คำพี่จะดลให้รู้สึก วันใดล้าคำพี่จะปลอบประโลม ผมจะรักษาสิ่งที่ดีงามให้คงอยู่ และพัฒนาสิ่งด้อยให้ดีขึ้น ขอบคุณพี่ฝากฝันอีกครั้งครับ
17 สิงหาคม 2551 16:28 น. - comment id 886925
แวะมาทักทาย เราศิษย์เก่า มข ครับ กฤตศิลป์รินหยาดถ้อย .....รจนา หวังจุดเทียนศรัทธา............สว่างพื้น อุดมการณ์เพื่อประชา...........สานต่อ เด็กเด็กต่างใจชื้น................กระหยิ่มแย้ม...หฤหรรษ์
17 สิงหาคม 2551 16:32 น. - comment id 886927
ยินดีที่ได้รู้จักพีหมึกมรกตมากครับ
17 สิงหาคม 2551 16:56 น. - comment id 886933
ครูจะสอนให้เราในทางที่ถูกต้องและดีงาม
17 สิงหาคม 2551 18:09 น. - comment id 886969
เพราะจังครับผม
17 สิงหาคม 2551 19:19 น. - comment id 886989
ขอบคุณ คุณอัสสุ ที่ร่วมนำทาง
17 สิงหาคม 2551 19:20 น. - comment id 886991
คุณญาณรวี ขอบคุณกำลังใจนี้อย่างซาบซึ้งครับ
17 สิงหาคม 2551 20:07 น. - comment id 887007
ครูคือผู้ต่อเติมแต่งเสริมสร้าง วาดหวังศิษย์สร่างงามไสว ประสิทธิ์พร่างทางสวยด้วยสายใย อุทิศตนให้ความรู้สู่เด็กเพียร สวัสดีค่ะ คุณกฤตศิลป์ ชินบุตร ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ
17 สิงหาคม 2551 20:52 น. - comment id 887035
อัลมิตราพบว่า โคลงที่คุณเขียนมีหลุดผังอยู่บ้าง จึงขออนุญาตและขอพื้นที่อธิบายเล็กน้อยเพื่อจุดเริ่มต้นที่ดีต่อกัน ถ้าอย่างไร ก็อย่าคิดว่าเป็นการก้าวก่ายหรืออวดรู้ อวดภูมิเลยนะคะ และถ้าคุณไม่พึงประสงค์ในคำอธิบาย อัลมิตราก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ ตัวอย่าง ๏ ค่ำคืนวันฟ้าดับ...................ดาวเด่น จรัสนา บ้านป่าครูจากเร้น.................เด็กน้อย แม้นดาวนิดฤาเห็น...............ริบหรี่ หวังเฮย ครูจากคอยละห้อย.................หล่นฟ้าดาวไกล ๏ วาดหวังจากรุ่งเช้า..............คอยครู อุทิศตนมวลผู้........................ใฝ่รู้ ไพรพฤกษ์แว่วเสียงกู่............ร้องเพรียก ลมเรียกครูหาญสู้...................มั่นสร้างอุดมการณ์ ** หลักง่าย ๆของโคลงสี่สุภาพ คือ บังคับตำแหน่งคำสุภาพ 4 แห่ง และในจุดคำรับสัมผัส เป็นคำสามัญ
17 สิงหาคม 2551 21:26 น. - comment id 887056
เพื่อย่นระยะเวลาการศึกษาเชิงโคลง แนะนำให้ กฤตศิลป์เข้าไปอ่านที่บ้านอาจารย์พี่ ตามนี้นะครับ http://drnui.com/forum/viewthread.php?tid=18 ท่านอัลมิตรา ศิษย์พี่ผู้ดูแลระบบ อยากจะให้เข้าใจถ่องแท้ก่อนเขียนโคลงนะครับ เพราะมีคนดูถูกว่า บ้านหลังนี้ไม่มีการพัฒนา เขียนกันผิดๆถูกๆ สนุกสนานไปวันๆ ให้เข้าใจเจตนาด้วยนะครับ ขอเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานต่อไป
17 สิงหาคม 2551 21:27 น. - comment id 887057
ขอบคุณที่คุณดอกบัวเข้ามาเยี่ยมชมครับ
17 สิงหาคม 2551 21:31 น. - comment id 887058
ขอบคุณความปราถรนาดีจากคุณ อัลมิตรายิ่ง ผมจะพยายามเรียนรู้เพื่อการพัมนาต่อไปครับ หากไม่ได้พี่ชี้แนะผมคงต้องลองผิดลองถูกอีกนานครับ
17 สิงหาคม 2551 21:33 น. - comment id 887059
ขอบคุณพี่หมึกมรกตมากครับที่ชี้ทางสว่างให้กฤตศิลป์ครับ
17 สิงหาคม 2551 21:46 น. - comment id 887061
พี่หมึกมรกตครับ กฤตศิลป์เข้าใจเรื่องคำสามัญแล้วนะครับ ต่อไปจะระวังให้จงหนักที่เดียว วันนี้ผมดีใจที่สุดที่ได้เรียนรุ้จากข้อผิดพลาดของตน ผมจะพัฒนาต่อไปนะครับ
17 สิงหาคม 2551 22:06 น. - comment id 887073
แวะมาศึกษาโคลงจากผู้รู้ค่ะ ไม่สันทัดเลยไม่กล้าแต่ง ชื่นชม ผู้ที่เห็นคุณค่าของภาษาไทยค่ะ
17 สิงหาคม 2551 22:33 น. - comment id 887090
แค่คุณ นิลวรรณ ไม่มีใครรู้มาแต่เกิด เก่งมาแต่ชาติปางก่อน แต่ต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ ตัวกฤตศิลป์เองก็ด้อยประสบการณ์มากเหลือเกิน จึงพยายามเรียนรุ้เพื่อพัฒนาตนต่อไครับ ขอบคุณที่ร่ามใจรักษ์ภาษาไทยอย่างยิ่งครับ
17 สิงหาคม 2551 23:01 น. - comment id 887095
เปรียบประทีปสว่างจ้า ดวงตา สอนสั่งด้วยกรุณา จึ่งแจ้ง แรงไฟส่องนำพา ปราชญ์เปรื่อง สติเกิดบ่ต้องแสร้ง ฉลาดล้ำก้าวไกลฯ
18 สิงหาคม 2551 00:20 น. - comment id 887113
ขอบคุณ คุณยาแก้ปวดมากครับ สำหรับการแฟร้อนๆเช้า(ดึกนี้)
18 สิงหาคม 2551 17:54 น. - comment id 887303
ไพเราะ มีความหมายจริงๆครับ เอาเพลงเนื้อหาสาระดีๆมาฝากนะครับ Title : ครูบนดอย Artist : ธารทิพย์ ถาวรศิริ หวีดหวิว...วังเวงเพลงแห่งพนา ที่อยู่บนดอยเสียดฟ้า ยากหาผู้ใดกรายกล้ำ เด็กตัวน้อยน้อย คอยแสงแห่งอารยธรรม เพื่อส่องเจือจุนหนุนนำ ให้ความรู้ศิวิไลซ์ ดั่งแสง...เรืองรองที่ส่องนภา ถึงจะไกลสูงเทียมฟ้า ความรักเมตตาพาใกล้ ท่ามกลางเด็กน้อย ภาพครูบนดอยซึ้งใจ อุ้มโอบส่องชีวิตใหม่ เสริมค่าคนไทยเทียมกัน * ครูบนดอยดุจแสงหิ่งห้อยกลางป่า ขจัดความมืดนานา สร้างเสริมปัญญาคงมั่น ศรัทธาหน้าที่ พร้อมพลีสุขสารพัน เขาอยู่อย่างผู้สร้างสรรค์ สมคำขวัญ ครูผู้ให้ ** จากแสง...เลือนรางระหว่างยอดดอย เริ่มส่องประกายใหญ่น้อย ความรู้เรื่องดอยน้อยใหญ่ แต่ครูบนดอย ผู้คอยสร้างสรรค์ชาติไทย ยังต้องลำเค็ญเข็ญใจ ขอได้อุ้มชูครูดอย แวะมาอ่าน และส่งกำลังใจไปยังชนบทนะครับ ที่นั่นเขาก็ร้องเพลงชาติภาษาไทยเหมือนเรา คนไทยด้วยกัน ถ้าพอช่วยกันได้ ก็แบ่งปันน้ำใจให้กันนะครับ
18 สิงหาคม 2551 17:58 น. - comment id 887307
เพลงเพราะดีนะครับ แต่กฤตศิลป์ไม่ค่อยจะร้องเพลงเป็นเสียนี่ ว่างๆต้องรบกวนพี่วิสกี้ฯช่วยบรรเลงนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
