ภวังค์แสนสุข

yooyoo559

ทุกคืนวันค่ำเช้าเฝ้าโหยหา
หลงอยู่ในจินตนาปลายฟ้าห่าง
รักที่ฉันมีให้ไม่เจือจาง
แม้นวายวางหม่นไหม้ไม่ลดลง
นั่งละเมอเพ้อไปไร้จุดหมาย
ไม่ห่างหายเธอใกล้ในความหลง
แม้นเธอไกลใจฉันนั้นยังคง
ไม่ลืมลงเพ้อพร่ำซ้าซากไป
อยากออกจากภวังค์นี้ที่ไม่แท้
ที่เป็นแค่มายาพาสดใส
แต่ออกแล้วคงช้ำระกำใจ
ใจละลายร้าวหลายดั่งวายวาง
ฉันขออยู่ในฝันอันสุขล้น
ทุกแห่งหนเธอใกล้ไม่หายห่าง
จินตนาพาไปไร้เลือนลาง
ร่วมกันสร้างรักล้นจนหมดลม				
comments powered by Disqus
  • ผ้าเช็ดหน้าที่ชุ่มน้ำตา

    12 สิงหาคม 2551 08:56 น. - comment id 885040

    10.gifเพราะมากกกกก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน