ข้ามสะพาน ไม้ไผ่ ให้ไหวหวาด หวั่นจะขาด สะบั้น ลงวันไหน เสียงสะพาน ครวญคราง ยิ่งหมางใจ สะพานไหว หวั่นขาด จะฟาดพัง ดุจความรัก ที่ยล อยู่หนนี้ ในฤดี สับสน ดุจมนต์ขลัง ต้องแอบเร้น ซ่อนรัก หนักใจจัง กลัวจะพัง เพราะเขา เฝ้าระแวง สุดจะหัก ห้ามใจ ให้คิดถึง เพ้อรำพึง ปวดใจ ให้แสลง เดือนระทม ปีระกำ ช้ำหมดแรง อยากจะแซง โค้งรัก จำหักใจ ได้แต่ปล่อย เขานำ กำชนะ แพ้เป็นพระ ชนะมาร ดั่งขานไข หวังสักวัน เต่าคลาน ผ่านเส้นชัย กระต่ายไพร ยังเศร้า เพราะเต่าทน จะขอข้าม สะพานไผ่ แม้ไหวหวาด จะประกาศ หากผ่าน สะพานพ้น จะเชิดหน้า ชูคอ ต่อทุกคน ว่าเพราะทน จึงข้ามผ่าน สะพานใจ ทิพย์โนราห์ พันดาว
8 สิงหาคม 2551 18:45 น. - comment id 884096
แด่ คุณทิพย์ ลุ้นสะพานไม้ไผ่กลัวมันจะขาดจัง ทีหลังบอกให้เขาทอดสะพานคอนกรีตให้ ดีกว่าเนาะ
10 สิงหาคม 2551 23:35 น. - comment id 884631
ตกลงสะพานนี้เป็นสะพานที่คุณทอดให้คนอื่นข้าม หรือเป็นสะพานที่คนอื่นจะให้คุณข้าม อ่านแล้วงงๆ ไอเดียของการเขียนกลอนดีนะ แต่การใช้คำยังไม่สละสลวยเท่าไหร่ อยากให้เขียนกลอนให้ชัดกว่านี้นะ แม้จะเปรียบเทียบกับอะไรก็ตาม กลอนจะได้มีเสน่ห์ พยายามนะ