ใต้ร่มกัลปพฤกษ์

เจรามี่

ใต้ร่มไม้ที่เราได้เอนกายพัก
 ร่มที่มีความรักความรู้สึก
 ร่มไม้ที่ผูกพันไว้ในส่วนลึก
 ใต้ร่มกัลปพฤกษ์ตรึกตรึงใจ
  ร้อนฝนหนาววนเวียนเปลี่ยนฤดู
 จากหม่นหมองมาสู่วันสดใส
 วันคืนคืนความฝันวันเยาว์วัย
 ที่เคยวาดหวังไว้ให้พากเพียร
  รอคอยเรียนรู้โลกกว้างให้ตระหนัก
 ให้ผ่อนพักก่อนถึงกาลแปลงเปลี่ยน
 ให้ตระหนักในกาลที่วนเวียน 
 ให้เราเรียนรู้เรื่องราวทุกคราวไป
  วิจิตรงามยามชมพูอยู่เต็มต้น 
 แม้นต้องลมก็หล่นปลิวไสว
 ผู้คนพาชมชื่นให้ชื่นใจ 
 อยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ร่มใบบัง
  กลีบลอยลิ่วพลิ้วพร่างพรายเป็นสายฝน
 กระซิบมนต์ชวนหวนไปในความหลัง
 เกสรลงเรียงร้อยคอยมาฟัง
 เป็นกำลังให้เราก้าวเดินไป
  แล้วลอยลงร่วงโรยเพื่อโปรยฝัน
 ที่เคยเป็นเพียงควันอันเหลวไหล
 กลับเติมเต็มด้วยหวังดีทั้งดวงใจ
 เติมฝันคนฝันไกลในความจริง
  คอยค่อยคิดพินิจมองละอองฟ้า
 วนเวียนมาเปลี่ยนแปลงไปในทุกสิ่ง
 วันหนึ่งคงจากร่มที่เคยพักพิง
 ที่เหลือทิ้งมีเพียงความทรงจำ
  แสงสลัวพราวพร่างในยามเย็น
 จนเหลือเห็นเพียงเงาเค้าในยามค่ำ
 สายัณห์มีสีสันฟ้อนร่อนระบำ 
 เป็นผู้นำตะเกียงน้อยคอยแสงจันทร์
  ขอกางปีกบินจากแผ่นดินนี้
 สู่ท้องฟ้าราตรีที่แดนฝัน
 ที่เคยมองหวังอยู่ทุกคืนวัน
 เพื่อร่วมสรรค์ร่มสร้างทางดังใจ
  พลอยราตรีหลากสีหรี่กะพริบ
 ระยับยิบเกลื่อนกล่นเวหนไหน
 พเนจรผ่านห้วงหาวแล้วคลาไคล
 เราทำได้เพียงร่ำคำร่ำอำลา
  ใต้ร่มลมอ่อนโอบให้อบอุ่น
 ให้คนครุ่นคิดคอยละห้อยหา
 กาลฟ้าเปิดอีกครั้งจะกลับมา
 ปรุงชะตาคว้าฝันไกลให้เป็นจริง