นาฏกรรมชีวิต บทที่3 ฉากที่4

กฤตศิลป์ ชินบุตร

ฉากที่ 4 	ชะตากรรมตามท้องถนน
พระอินทร์องค์ทรงเห็นวิถีชีวิต	
ทีละนิดทีละนิดไกลสุขสันต์
หน้าเครียดเคร่งเส็งเคร็งห่างไกวัล		
นี่ฤาฝันเฟื่องฟ้าเมืองอมร
ลมแว่วมาสำเนียงเสียงเคยคุ้น	
แจ้วละมุ่นอุ่นใจคราครั้งก่อน
แต่ครั้งนี้เสียงนั้นมาแรมรอน		
เป็นทุกข์ร้อนอย่างไรในเมืองกรุง
ตามเสียงมาเป็นว่ายายคำสี	
ดูฉวีอับหมองจากฟ้าสูง
หวังจากนาเพื่อหาทางจรุง		
ใยมิรุ่งจรุงเรืองเมืองมายา
ไต่ถามสารพัดเด่นชัดถ้วน	
ชีวิตล้วนขื่นขมระทมหนา
ชีวิตไม้ใกล้ฝั่งยามชรา			
จากท้องนามาเป็นคนขอทาน
พระอินทร์จำแลง
อย่าห่วงเลยแม่คุณเราจะช่วย	
ตาคำสอนแกป่วยจะสมาน
พิษในกายรุมเร้ามาช้านาน		
ปุ๋ยเคมีที่หว่านซาตานจำแลง
ด้วยอำนาจเราดลบันดาลให้	
เหล่าผองภัยในกายที่แสลง
จากความดีเพียรทำจงสำแดง		
ให้พิษแฝงในกายสลายไป!
เหมือนฝันร้ายจางหายมลายสิ้น	
ตาคำสอนแว่วยินจิตผ่องใส
กายาพื้นตื่นมาฟ้าอำไพ			
กำลังใจเปี่ยมล้นบนทางเทียว
พินิจทั่วตัวตนความเป็นอยู่	
ด้วยอดสูผองภัยอันหวาดเสียว
ปล่อยให้แม่มุเดินทางคนเดียว		
พ่อนี้เจียวไม่น่าจากนาเลย
			
ยายคำสี
คุณการุณย์หนุนนำแห่งอินทร์องค์	
จักธำรงในใจไขเฉลย
ตราบชีพสั้นแม้นทุกข์ฤาเสบย		
จะเอื้อยเอ๋ยลำนำคำวลี
ขอสรรเสริญฟ้าบนคนสัญจร
ฟ้าอมรอัมพรแดนสุขี
หวังมนุษย์ตั้งมั่นคุณความดี		
เพื่อหลีกหนีอเวจีถ้วนทั่วกัน
แคนลำนำคำขับสดับโสต		
ต่างจันโจษเล่าลือในเมืองฝัน
สองชราเล่าขานเพลงชีวัน			
เพื่อสังคมอยู่กันอย่างไมตรี