พิมญดา

6 สิงหาคม 2551 14:53 น. - comment id 883141

รัญจวนใจในคนึงคิดถึงพี่
แสงตะเกียงริบหรีพี่อยู่ไหน
ค่ำคืนนี้มันมืดมิดปิดบังใจ
โหยอาลัยไห้หาพี่มาเรือน

แวะมารัญจวนด้วยคะคุณลุงแก้ว

เอื้ออารมณ์

6 สิงหาคม 2551 15:08 น. - comment id 883149

มาอ่านงานกลอนครับ
เพื่อมารับความรู้ใหม่
หาประสบการณ์ไป
เพื่อเก็บไว้เป็นความรู้

ไหมแก้วสีฟ้าคราม

6 สิงหาคม 2551 15:26 น. - comment id 883162

แด่ อาจารย์แก้วฯ
      สงสัยจะเขียนให้คนที่บ้านอ่านแน่เลย

ครูกระดาษทราย

6 สิงหาคม 2551 16:12 น. - comment id 883178

แวะมาอ่านกลอนเพราะ ๆก่อนกลับบ้านค่ะคุณครูแก้ว  หลับฝันดีค่ะคุณครู

เพียงพลิ้ว

6 สิงหาคม 2551 16:36 น. - comment id 883193

ไปทะเลทีไรไม่มีเวลาเศร้าเลยค่ะคุณลุง

เล่นน้ำกับเพื่อนสนุกมากค่ะ

อินสวน

6 สิงหาคม 2551 16:42 น. - comment id 883198

ท่านแก้วประเสริฐครับ
รูปน่ากลัวจังครับ....
ลึกลับจังครับ

กฤตศิลป์ ชินบุตร

6 สิงหาคม 2551 17:45 น. - comment id 883209

กลอนเพราะจัง งามดีครับ

นรศิริ

6 สิงหาคม 2551 18:27 น. - comment id 883229

หวัดดีค่ะคุณลุงไม่ได้มาเยี่ยมซะนานสุขสบายดีนะคะ  ช่วงนี้ไข้หวัดระบาดดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

ราชิกา

6 สิงหาคม 2551 19:08 น. - comment id 883252

ราชิกา....รับทราบถึงความห่วงใย..ของแฝดเพื่อน...นะคะ...ข้อแนะนำในฐานะผู้มีประสบการณ์ชีวิต...ประทับใจมาก...อยากบอกว่า...คิดถึงและเป็นห่วงเสมอ...ขอให้มีความสุขนะคะ..จะพยายามดูแลตัวเองให้มากขึ้น...เช่นกันค่ะ....

สายลมพัดพรมพริ้ว
ยอดสนปลิวก้านสั่นไหว
ประทับ...ในหทัย
คือน้ำใจ..มอบให้กัน.....ฯ

หากมีเวลาจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆค่ะ...

ช่ออักษราลี

6 สิงหาคม 2551 19:12 น. - comment id 883255

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว

ทะเลเสน่หาพารัญจวน แล้วเหรอคะ
มาอ่านแล้วเกิดจินตนาการมองเห็นภาพ
ดีจังค่ะ ภาพทะเลยามราตรี มีดวงดาว
พระจันทร์ ฟองคลื่น กลับความชอกช้ำรอย
กำสรวล ฝากให้คลื่นทะเลลบทิ้งไป

ฝนทอง

6 สิงหาคม 2551 21:16 น. - comment id 883350

สวัสดีครับ...ครูแก้ว
กลอนไพเราะมาก ๆ เลย

บินเดี่ยวหมื่นลี้

6 สิงหาคม 2551 23:55 น. - comment id 883427

สบายดีนะครับท่านท้าวฯ...

....เศร้าหัวใจ...

หมอกกลบมิลดลบ........รวิหลบมิทาบสาด
เปรียบโศกคุจิตฆาต.......ผิวอาตม์จะหลบหลีก

อึดอัดสลัดยาก.............จะละจากวิเวกปลีก
พิษกลับทะลักอีก............ทะลุฉีกสยบจิต

กกกอดอนาถโศก...........ทุรโยคเพราะโศกชิด
ทุกข์ซัดระทดติด...........ระดะพิษประทุษอก

โศกมากมิพรากลับ.........ฤจะดับวิบัติตก
โรครักสลักรก...............สิตระหนกสะทกจิต

จวบโลกจะเงียบดับ........สติยับเพราะทุกข์ริด
เข็ดขลาดอนาถฤทธิ์........สะอึกพิษวินาศรัก

Silver Snitch

7 สิงหาคม 2551 03:29 น. - comment id 883439

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:20 น. - comment id 883603

คุณ พิมญดา

         กลอนนี้ผมเขียนแบบสองคนครับ ขอบคุณครับ
รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:25 น. - comment id 883605

คุณ เอื้ออารมณ์

       กลอนผมจะไม่เหมือนใครๆหรอกครับ เป็น
กลอนตามใจฉันครบ ผมเองความรู้น้อยต่ำต้อยนัก
หากประสงค์ผมก็ยินดีด้วย ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:30 น. - comment id 883606

คุณ  ไหมแก้วสีฟ้าคราม

             ที่บ้านครูนั้นไม่มีใครสนใจกลอนเลยสักคน
เดียวจ๊ะ เด็กๆส่งการบ้านครูเองยังต้องแต่งให้เลย
มีแต่ครูคนเดียวเท่านั้นที่รักกลอน นอกจากศิษย์
เราเท่านั้นจ๊ะ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:36 น. - comment id 883607

คุณ ครูกระดาษทราย

             ขอบใจมากจ้าศิษย์รักครูเองตอนดึกๆ
เพราะหากฝนไม่ตกไปเล่นเปตองเสมอๆ เพื่อออก
กำลังกายจ้า รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:40 น. - comment id 883609

คุณ เพียงพลิ้ว

         หลานเราทั้งสาวและสวยมีเพื่อนย่อมสนุกสนาน
ส่วนลุงเองแก่แล้วจำได้ไหมที่ระยอง จะเห็นลุงไป
คนเดียว แอบไปนั่งโขดหินซ้ายมือคนเดียวนั่งมอง
น้ำทะเลร้อนก็นั่งใต้ต้นไม้จ๊ะ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:44 น. - comment id 883611

คุณ อินสวน

        เป็นคลื่นทะเลผมว่าสวยงามดีเก็บไว้นานแล้ว
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:48 น. - comment id 883612

คุณ กฤตศิลป์ ชินบุตร

        เป็นกาพย์ยานี11 ออกในแนวคำฉันท์ครับ
ยินดีที่รู้จักหากว่างๆแวะมาเยี่ยมบ้างนะครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:52 น. - comment id 883614

คุณ นรศิริ

        สวัสดีจ้าหลานรัก คนเราย่อมมีธุระกัน การชม
กลอนคือสิ่งผ่อนคลายสนุกสนานเท่านั้นครับ หากว่าง
ก็มาเยี่ยมบ้างนะครับ รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 11:58 น. - comment id 883617

คุณ ราชิกา

         ผมเองห่วงใยคุณมากครับด้วยความรักผูกพัน
กันและกันแฝดเพื่อนที่รักยิ่ง ตอนผมทำงานนั้นผม
จะแบ่งหน้าที่คนที่ไว้วางใจได้ 3 คนฝึกงานจนเชี่ยว
ชาญเป็นตัวแทนได้ครับ แล้วแบ่งงานให้เขาทำโดย
ให้เกียรติเขาเราแค่เพียงพิจารณาเท่านั้นเองมิ
ฉนั้นเราก็แย่ครับ ประสบการณ์นั้นผมเองมีน้อย
มากเพราะ แฝดเพื่อนรักก็รู้ว่าผมเองชอบสมถะ
ไม่ค่อยจะยุ่งเกี่ยวและไม่เหวอหวานอกจากงาน
จำเป็นจริงๆเท่านั้นเอง รักเสมอๆๆ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 12:05 น. - comment id 883621

คุณ ช่ออักษราลี

         สวัสดีจ้าศิษย์รัก  ผมท่องเที่ยวไปเกือบทุกแห่ง
ไปคนเดียวเสมอๆ เพราะผมเองไม่ชอบสิ่งยุ่งยากมาก
นัก ทำอะไรก็สบายใจ มักจะเก็บภาพที่เรารัก ชม
ดูธรรมชาตินั่งชมวิว ป่าเขาลำเนาไพรคือสิ่งที่ผม
เองโปรดปราณมาก ให้อะไรๆได้หลายๆอย่างจ๊ะ
ส่วนทะเลนั้นให้เราได้เฉพาะเวลาเช้าและเย็นค่ำ
เท่านั้นเอง ท้องทุ่งนายามเขียวขจีก็คือส่วนหนึ่ง
ไม่เหมือนป่าเขาน้ำตกให้เราได้ตลอดวันจีะ
รักศิษย์เราเสมอๆๆ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 12:09 น. - comment id 883623

คุณ ฝนทอง

สวัสดีครับ         
ปกติผมมักจะแต่งกลนตามใจฉันเป็นหลักใหญ่
ไม่เหมือนใครหรอกคิดเองทั้งสิ้นผสมผสานหลายๆ
อย่างลงไปและไม่ชอบเลียนแบบใครๆเขาครับ 
ขอบคุณที่ให้เกียรติเรียกผมเช่นนี้ครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 12:14 น. - comment id 883626

คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้

        ท่านพระยาครุฑเอย มาเฉลยภายในท่านนี้ไซร้
รูปกายก็งาม ไม่ปักหลักคงที่ชอบบินไปหาอิสตรีก็
มีทั้งสุขทุกข์เคล้ากันไปก็อย่างนี้แหละครับ อิอิ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 12:18 น. - comment id 883627

dear silver snitch

      I need you miss & take care same

                  kaewprasert

White roses

7 สิงหาคม 2551 13:38 น. - comment id 883674

คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันค่ะแล้วแต่บุญเหลือวาสนา
ว่าทำร่วมกันมาหรือไม่ค่ะ...

แก้วประเสริฐ

7 สิงหาคม 2551 16:03 น. - comment id 883733

คุณ white roses

           ครับเป็นจริงหากเคยทำบุญร่วมกันแล้ว
อธิษฐานกันมาก็ไม่แคล้วกันครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

8 สิงหาคม 2551 17:24 น. - comment id 884061

ลุงแก้วครับ
อ่านเรื่องเกี่ยวกับทะเลแล้ว
คิดถึงตอนไปเที่ยววังแก้วจังเลยนะครับ
คิดถึงตอนลุงแก้วนั่งอยู่ริมหาดทราย คุยกับแม่พระจันทร์เศร้า
ตอนนั้นกี้นั่งคุมน้องสาวล้างจานอยู่
ลมเย็นสบาย เสียงคลื่นเห่กล่อม
วันนั้นจะมีอีกไหมครับ ลุงแก้ว

แก้วประเสริฐ

8 สิงหาคม 2551 19:17 น. - comment id 884107

คุณ วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

        ผมจำได้แม่นยำเพราะเป็นงานครั้งแรกด้วย
ที่ร่วมไปกับคณะชาวไทยกลอน บรรยากาศดีเยี่ยม
เป็นสถานที่ผมชอบมากด้วยด้านหนึ่งเป็นขุนเขา
ด้านหนึ่งเป็นทะเล บ้านพักอยู่ตรงกลาง ล้วนสรรพ
สำเนียงอันไพเราะยิ่งแล้วยิ่งในคืนเดือนเพ็ญเสีย
ด้วยซิครับทำให้งดงามใหญ่ ครับผมอาบน้ำทะเล
แล้วมานั่งคุยกับพระจันทร์เศร้าพักหนึ่ง นับเป็น
งานที่แสนสนุกสนานมากครับ ทุกๆคนสนุกสนาน
กันดียิ่ง และไม่คิดว่าจะเกิดสิ่งที่ไม่งามเกิดขึ้น
ในภายหลัง คงจะไม่มีโอกาสเช่นนี้อีกแล้วครับ
นอกจากอดีตแห่งความทรงจำ ผมเขียนกลอน
วังแก้วถึงสามครั้งสามคราด้วยความทรงจำดีงาม
พ่อรูปหล่อสบายดีหรือเปล่าครับกาลเวลาก็ล่วง
มานานเหมือนกันนะครับ ผมเองแย่จริงๆไปงาน
ทั้งหมดสี่ครั้งในงานไทยกลอนนี้มีเรื่องกันถึง
สองครั้ง นึกๆแล้วแสนเศร้าจริงๆครับ ผมยัง
คิดไม่ตกเลยว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ทั้งๆที่ไม่น่า
จะเกิดขึ้นเลย จนเกือบท้อ ปกตินั้นผมไม่ค่อย
ชอบไปไหนๆหรอกครับนอกจากเก็บตัวอยู่บ้าน
นานๆทีถึงจะไปสักครั้ง พรุ่งนี้เขาก็มาช่วนไป
เที่ยวค้างคืนที่นครนายก ผมก็ปฏิเสธเบื่อครับ
ยังรักและคิดถึงคุณเสมอ เพราะที่วังแก้วคุณนั้น
รูปหล่อที่สุดในงานก็ว่าได้ครับ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.