ไม่ใช่ฉันไม่อยากยืนมอง.. เรื่องราวของเราสองในวันนั้น บอกตรงตรง..ยังคงรู้สึกผูกพัน แต่ไม่อาจดื้อรั้น..จะกลับไป แม้ครั้งนึงเธอเคยทำให้เจ็บ จนทำให้น้ำตาไม่อาจกักเก็บไว้ แม้ครั้งนึงฉันจะเคยต้องเสียใจ แต่มันก็คุ้มค่ากับความรักยิ่งใหญ่ที่ฉันมี สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็คือ ประคองถือใจบางเบาตัวเองกุมเอาไว้ ปลอบโยนหัวใจทุกครั้งบอกว่า...ไม่เป็นไร บังคับหัวใจ..ว่าอย่ากลับไปเหมือนเดิม เพราะรู้ว่าหัวใจนั้น...ไม่แข็งแกร่งพอ ที่จะช่วยชะลอ...ต้านทานต่อความอ่อนแอไว้ จึงทำได้แค่มองข้างหน้า...แล้วก้าวเดินต่อไป ทั้งที่ยังแอบเก็บเธอเอาไว้ "ในใจเหมือนเดิม"
25 กรกฎาคม 2551 11:45 น. - comment id 878572
แวะมาดูความรู้สึกที่ผ่านเลยครับ ถึงจะรัก แต่ต้องจาก แม้ไม่อยาก จะจากไป ในหัวใจ ยังมีเธอ อยู่เสมอ ไม่ลบเลือน ก็คงไม่คืนกลับเพื่อไปเจ็บ ขอเพียงเก็บไว้ เป็นความทรงจำที่เคยงดงามก็คงพอ สู้สู้เพื่อวันข้างหน้าครับ
25 กรกฎาคม 2551 13:00 น. - comment id 878600
บางคน บางความรู้สึก บางอารมณ์ ตั้งใจเก็บไว้ไม่เผลอลืมเลยค่ะ
25 กรกฎาคม 2551 15:51 น. - comment id 878678
มาให้กำลังใจคะ
25 กรกฎาคม 2551 18:32 น. - comment id 878711
เหมือนแก้วร้าวยากประสาน ใช่หรือป่าวเอ่ยคุณกานต์
25 กรกฎาคม 2551 19:18 น. - comment id 878718
ขอขอบคุณ... คุณ ยิปซี4 ขอบคุณสำหรับกลอนที่มาร่วมแจมกันครับ แล้วคุณยิปซีเคยมีความทรงจำแบบนี้กับใครบ้างมั้ย ถ้าเคยมีก็แต่งกลอนแบ่งปันกันมาให้อ่านบ้างนะครับ จะคอยติดตามผลงานครับ คุณ เพียงพริ้ว บางอย่างที่อยากจะลืม ก็มักลืมไม่ลง ไม่รู้ทำไม โนะ ^0^ คุณ มณีจันทร์ แอบรักแอบคิดถึงใครอยู่น้อ? บอกเค้าไปเลยครับ จะได้ไม่อึดอัด ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ คุณ สายทิพย์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่นำมาฝากครับ แล้วแวะมาทักทายกันบ่อยๆนะครับ คุณ พิมญดา ครับ..ก็คงเป็นอย่างนั้น คงเหมือนแก้วร้าวใบนึง จะต่อยังงัยก็คงไม่เหมือนเดิม ว่าแต่...คุณพิมอยากได้แก้วร้าวๆไปดูเล่นซักใบมั้ยครับ ^0^