เพียงพลิ้ว

23 กรกฎาคม 2551 15:09 น. - comment id 877467

มาช่วยดึงค่ะ
คราวหน้าตกหลุมรักนะคะ

whitelily

23 กรกฎาคม 2551 15:14 น. - comment id 877473

หลุมมันลึกหรือเปล่าค่ะ
ถ้าไม่ลึกเดี๋ยวเพื่อนฉุดขึ้นมาก่อนได้ป่ะ....
เผื่อคนอื่นเขามัวแต่ชักช้า.....

ปล.กลัวคุณโคลอนจาหิวข้าวอ่ะ...

หนุ่มน้อย.

23 กรกฎาคม 2551 15:24 น. - comment id 877480

แวะมาทักทายคนเหงาเศร้าครับ
กำลังหาบันไดมาให้ครับ จะได้ขึ้นมาเสียที


กลอนไพเราะนะครับ

-ร้อยแปดพันเก้า-

23 กรกฎาคม 2551 15:24 น. - comment id 877481

มาช่วยดึงฉุดกระชากจากความเศร้า
ทิ้งเรื่องเล่ามากมายที่กรายผ่าน
จะมัวจมอยู่ไยกับวันวาน
มีกลอนหวานหลากหลายให้เพื่อนชม

หากอยากตกในหลุมของความรัก
ถ้าอกหักตระหนักไว้ใจขื่นขม
ทบเรื่องรกเรื่องรักจักระทม
อาจต้องจมหดหู่เพราะหูเบา

อย่ามัวเพรียกถามใครหากใจอยากหยุด
มีสติจึงจะหลุดจากความเขลา
อาจติดหล่มหลงคำคนต้องทนเอา
อย่าจับเจ่าเสียเวลาต้องฝ่าไป

เชื่อว่ามีคนสนิทและมิตรรัก
คนใจดีสมานสมัครยื่นมือให้
ยิ้มเถิดยิ้มโลกนี้ใช่ของใคร
โลกสดใสใหม่หมาดเราวาดเอง






สวัสดีครับ 

ครูกระดาษทราย

23 กรกฎาคม 2551 15:36 น. - comment id 877487

ขับรถมารับไปให้ไกลหลุมแห่งความเศร้าค่ะ...

โคลอน

23 กรกฎาคม 2551 15:41 น. - comment id 877488

(o*^__________________^*o)



***เพียงพลิ้ว***คราวหน้าว่าจะขุดหลุมเองอ่ะค่ะ...อิอิ


***whitelily***สงสัยจะลึกค่ะท่วมหัวเลย ....ถ้าดึงขึ้นไม่ไหวรบกวนส่งข้าวส่งน้ำให้ด้วยนะคะ...


***หนุ่มน้อย*** ที่มาของกลอนบทนี้มันเริ่มตั้งแต่ที่ โคลอน อ่านบทกลอน ของแมวคราวอ่ะค่ะ...แล้วไล่มาเรื่อยๆถึงบทกลอน ร้อยแปดพันเก้า....ผู้หญิงช่างฝัน....หมอกจาง....

ก็เลยหาทางออกให้ตัวเองด้วยการแต่งกลอนมั่ง...อิอิ

***ร้อยแปดพันเก้า***ขอบคุณบทกลอนที่แปะไว้นะคะ

ตอนนี้ตะกายขึ้นจากหลุมของความเศร้าได้แล้วค่ะ...

โคลอน

23 กรกฎาคม 2551 15:42 น. - comment id 877489

เอี๊ยดดดดด..........

***ครูกระดาษทราย***หวัดดีค่ะ...อิอิ....

สีรถแจ่มมากเลยค่ะ...ไปไหนไปกัน...บรื้นๆๆ

แอ็ปเปิ้ล

23 กรกฎาคม 2551 17:12 น. - comment id 877515

ส่งมือมาให้ฉันสิคนดี
จะพาเธอข้ามผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้
จะกลบหลุมเศร้าพาเธอเข้าหลุมรักออกเดินทางไป
จะส่งความห่วงใยนำทางให้เธอทุกคืนวัน  อิอิ

ปล. ตกนานแล้ว แวะมาฉุดขึ้นมา ไป ๆๆๆ ไปหลุมรักต่อ 555+

ดอกบัว

23 กรกฎาคม 2551 18:13 น. - comment id 877540

สวัสดีค่ะ พี่โคลอน
ดอกบัวมาฉุดพี่โคลอนขึ้นจากหลุมเศร้า
ไปหลุมรักต่อกันเถอะค่ะ อิ อิ อิ 
น้องเปิ้ลรอพี่บัวกับพี่โคลอนด้วยค่ะ อิ อิ
มีความสุขนะค่ะ

ไร้อันดับ

23 กรกฎาคม 2551 19:14 น. - comment id 877547

ฉันหย่อนเชือกไปให้ในหลุมเศร้า
รีบจ้บเข้าผูกตัวอย่ามัวช้า
จับให้แน่นแน่นไว้นะกานดา
คงไม่พาฉันหัวหกตกลงไป 

หย่อนเชือกให้แระ รีบๆ ขึ้นมา
อย่าดิ้นน่ะ เด่ว ตกไปด้วยอีกคน 
เขียนได้ดีเนอะ อ่านแล้วอดที่จะ
หาทางช่วยไม่ได้จริง ๆ 

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

23 กรกฎาคม 2551 19:45 น. - comment id 877556

ตกไปหลายหลุมเหมือนกัน
แต่รอดตัวทุกที อิอิ

ฝนทอง

23 กรกฎาคม 2551 19:57 น. - comment id 877568

ได้ยินข่าวว่าคนตกหลุมความเศร้า
นั่งหงอยเหงาโดดเดี่ยวอยู่เดียวดาย
ช่างเหมือนเราความเศร้ามีมากมาย
จึงโทรสายส่งข่าวเราเศร้าเหมือนกัน

อรุโณทัย

23 กรกฎาคม 2551 20:03 น. - comment id 877570

เดินยังไงครับถึงได้ตกลงไปในหลุมความเศร้า
เดินตัวเบา...เดินตัวปลิว หรือ ดินเร็วรี่
เดินอย่างไร  เดินไป ๆ  หรือวิ่งช่วยบอกที
เดินไม่ดี ดีไม่เดิน เพลินอะไร
จึงได้ตกหลุมความเศร้า...
...เราขอถามอีกที

กันนาเทวี

23 กรกฎาคม 2551 20:33 น. - comment id 877578

เศร้าได้นะคะแต่อย่านาน
ให้พ้นผ่านอย่าหมองศรี
ธรรมดาชีวิตคิดให้ดี
เวลาเศร้าเหงาคนเดียว....

วันนี้หัวเราะหรือร้องไห้
ก็ต้องสู้ๆๆ

กิ่งโศก

23 กรกฎาคม 2551 20:39 น. - comment id 877583

ตกมาอยู่ในหลุมนี้ด้วยกัน ก้อดีครับ จาได้หายเศร้าซะที...
..แวะมาแบ่งปัน ความเศร้าครับ จักได้เจือจางลง..

ฝากฝัน

23 กรกฎาคม 2551 22:29 น. - comment id 877617

อิอิ..พอดีมือสั้นเอื้อมไม่ถึง...แต่แบกพะองมาพอดี...พอใช้ได้มั๊ย...แข็งแรงเชียวนะ..ขอบอก

การัณยภาส

23 กรกฎาคม 2551 22:32 น. - comment id 877619

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
ขอส่งมิตรภาพไปช่วยดึงขึ้นมาจากหลุมเศร้าๆนะคะ

ผมชื่อโจ้

24 กรกฎาคม 2551 00:12 น. - comment id 877666

หวัดดี๊โคลอน
อ่านแล้วยิ้มเลย
ตกหลุมความเศร้า
เขามีแต่ตกหลุมอากาศ
ตกหลุมรัก
นี่ตกหลุมเศร้า
รอมือใครยาวสาวได้สาวเอา
แหะๆ
-------------
สบายดีนะคับ

จิ้งจอกน้อย

24 กรกฎาคม 2551 00:42 น. - comment id 877689

พลาดตกหลุมความเศร้าช่างเหงานัก
อยากตกหลุมความรักกับเขาบ้าง
แต่พลาดพลั้งเพ้อพกตกหลุมพราง
เลยอ้างว้างวังเวงมากกว่าเดิม
.................................................
.................................................

VICTORIA'S SECRET

24 กรกฎาคม 2551 03:01 น. - comment id 877729

หวัดดีจ้า โคลอน...

วันหลังเดินระวังหน่อยนะจ้ะ ไม่งั้นจะตกอีกจ้า

น.นิรัติศัย

24 กรกฎาคม 2551 07:11 น. - comment id 877753

อาการแบบนี้เลย
แต่ไม่นานก็จะลืมเลือนแล้ว

พิมญดา

24 กรกฎาคม 2551 10:41 น. - comment id 877845

Imágenes para hi5 
มาแล้วจ้าขออาสาแก้ร้อนอิอิ

ดื่มน้ำน๊าๆๆ

โคลอน

24 กรกฎาคม 2551 14:15 น. - comment id 877984

***แอ็ปเปิ้ล*** ปะๆไปลงหลุมกันเถอะ...


***ดอกบัว***สวัสดีจ๊ะ...แน่ใจนะจ๊ะว่าจะลงหลุมกับพี่......อิอิ


***ไร้อันดับ***ขอบคุณค่ะ...ไปลงหลุมหน้าด้วยกันมั๊ยคะ สาวๆทั้งนั้นเลย...


***ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก***ขนาดรอดตัวนะเนี่ย...ยังตกหลายหลุม...มีแบบโฮลอินวันป่ะคะ...อิอิ


***ฝนทอง***เศร้าเหมือนกันมาตกหลุมด้วยกันมั๊ยคะ


***อรุโณทัย***ไม่รู้ว่าเดินยังไงเหมือนกันค่ะ ถ้ารู้คงไม่ตก.....อิอิอิ


***กันนาเทวี***ขอบคุณค่ะ...โคลอน เสร้าได้ไม่นานหรอกค่ะ พอดีติดตั้งปุ่ม รีเฟรชไว้ที่สะดืออ่ะค่ะ


***กิ่งโศก***ขอบคุณนะคะ หลุมเศร้านี่ถ้ามีเพื่อนอยู่ด้วยเยอะๆคงหายเศร้าได้จริงๆอ่ะเนอะ


***ฝากฝัน*** ขอบคุณที่มาค่ะ วิธีไหนก็ได้ค่ะ เพราะรู้สึกจะมีข้างล่างอีกหลายคน...อิอิ


***การัณยภาส*** สวัสดีค่ะ...ตอนนี้ โคลอนขึ้นมาเกยตรงปากหลุมแล้วค่ะ...ขอบคุณน๊า


***ผมชื่อโจ้***ลองตกดูมั๊ยล่า......เดี๋ยวให้คนข้างบนช่วยผลัก...อิอิ


***จิ้งจอกน้อย***โดดเกาะหลัง โคลอน ก็ได้ค่ะ ปะไปด้วยกัน คนช่วยดึงตรึมเลย......


***VICTORIA'S SECRET***โบราณท่านว่า สี่เท้ายังรู้พลาด สองขาอย่างเรามีหรือจะคลาดแคล้วเนอะ....วันหลังจะเดินดีๆค่ะ


***น.นิรัติศัย*** รสชาติของชีวิตเนอะ


***พิมญดา****ชื่นใจจัง

ปล. พิมฯ พี่ชง  กาแฟมาให้ถ้วยนึง น้ำตาลหาเอาเองน๊า...อิอิ


****หลุมนี้ไม่มีคนอยู่****
^
^
^
(ติดประกาศไว้ก่อน เผื่อมีใครหลงผ่านมาเดี๋ยวพลัดตก)

พิมญดา

24 กรกฎาคม 2551 16:19 น. - comment id 878072

ง่า...พี่ฝนง่ะ

นิลวรรณ

24 กรกฎาคม 2551 17:19 น. - comment id 878099

เวลาเดินตกหลุมทีไร
เขินทุกทีค่ะ  มีคนเห็นเยอะ
แถมยังโดนว่า ไม่สวยแล้วยังซุ่มซ่าม
เศร้าเลย

อรุณสุข

24 กรกฎาคม 2551 19:17 น. - comment id 878151

ตกหลุมยัง..ดี..กว่าสะดุดขาตัวเองล้มมั้ง
ครับ..อิอิ..ถ้ารู้ว่ามีหลุมความเศร้ารออยู่ข้าง
หน้า..เราคงไม่ตกได้ง่ายๆ.หรอกครับ..
แต่ในความเป็นจริง..คงไม่มีใครรู้ว่า
หลุมเศร้าที่ว่าง.มันอยู่ตรงไหนบ้าง..หรอก
ครับ..ถึงตกกันได้บ่อยๆ..

รัมณีย์

26 กรกฎาคม 2551 00:51 น. - comment id 878856

โคลอน

28 กรกฎาคม 2551 07:03 น. - comment id 879694

***พิมญดา***


***นิลวรรณ*** เวลาโคลอนทำอะไรโก๊ะๆ วิธีที่ลดความอายของตัวเองก็คือคิดว่า "เจอกันวันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่เจอกันแระ" ใครจะมองก็ช่าง..


***อรุณสุข***เนาะ....สะดุดขาตัวเองล้มนี่อายกว่าแน่นอนเลยค่ะ เพราะตกหลุมนี่เรายังหายลงหลุมไป

ปล.หลุมความเศร้ามีเยอะมากเลยค่ะ ต้องเดินดีๆ


***รัมณีย์***ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนนะคะ