วันนี้ฉันต้องการใครสักคน มาเดินบนถนนสายหม่นเปลี่ยวเหงา ขอเพียงแค่สักคนในสายลมบางเบา ฉันไม่อยากอยู่กับความเศร้า ให้ความเหงาหลั่งน้ำตา ที่สุดแล้วฉันต้องการคนมาปลอบ มาคอยอยู่รอบรอบในทุกยามที่เหว่ว้า รู้ว่าทดแทนกันไม่ได้ในเวลา แต่ฉันอยากมีใครให้ห่วงหาให้พักพิงใจ เธอคงไม่เดินย้อนกลับมา วันนี้ทางข้างหน้าของเธอดูสดใส กับใครอีกคนที่เธอรักจนหมดใจ กับใครที่ฝันที่ใฝ่ใจตรงกัน กวีหนุ่มเจ้าเอย ใยชิดเชยกลีบแพร่งมาห่างหัน ใยเหินห่างร้างลาความผูกพัน ใยหลงลืมว่ารักกันที่ผ่านมา กวีสาวเจ้าเอย อยู่ควงคู่ชิดเชยความห่วงหา หลับใหลในอ้อมกอดของเวลา หลับใหลในองศาความผูกพัน ฉัน ดายเดียวไหวหวั่นหวั่นไหว ฉันเหินห่างร้างล้าความผูกพันจริงใจ ฉันหม่นไหม้หวั่นไหวเจ้าน้ำตา วันนี้ฉันเหว่ว้าเกินกว่าจะทนไหว วันนี้ฉันหวั่นใจให้โหยหา วันนี้ขอได้ไหมใครสักคนก้าวเข้ามา วันนี้ช่วยรักษาใจฉันที เพราะฉันไม่มีใคร หัวใจจึงหม่นไหม้ป่นปี้ เจ็บช้ำกับรอยรักเก่าไม่เหลือชิ้นดี ได้โปรดหยุดความรู้สึกของฉันที่...ทรมาน
21 กรกฎาคม 2551 17:09 น. - comment id 876614
มีกำลังใจมาฝากจนล้นปรี่ มีความรู้สึกจากเพื่อนดีดีมาให้ มีความอบอุ่นเก็บไว้หากต้องการกำลังใจ อยากได้บ้างไหม เพื่อนคนนี้ มีให้เธอ แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจให้ครับ
21 กรกฎาคม 2551 19:17 น. - comment id 876630
ไร้แม้คำจะอธิบาย ไร้กายที่อยากตอกย้ำ ไร้ใจที่ค่อยคร่ำ ไร้ความทรงจำที่ลบเลือน ....... อ่านแล้วครับ ดั่งตอนนี้เลย ไม่ขอเอ่ยอะไรไปมากว่านี้
24 กรกฎาคม 2551 00:55 น. - comment id 877702
เพราะดีครับคุณไม้หอม อ่านแล้วได้อารมณ์ดี กวีหนุ่มเจ้าเอย ห่างไปใช่ใจเหห่างหัน กลับมาหากวีสาวเจ้าแจ่มจันทร์ จะสู่ขอสู่ขวัญมั่นรักเอย แวะมาแจมครับ