คารวะรัตนศรีกวีศิลป์

นรศิริ

คารวะรัตนศรีกวีศิลป์
สองกรกรานกราบแก้ว     กวีศิลป์
คือเพชรแห่งผืนดิน     แผ่นด้าว
คือแสงทองส่องธานินทร์     นานาทวีป
เกลียวคำกิ่งฟ้าน้าว     เหนี่ยวแดน
หมื่นแสนโลกธาตุล้วน     หลากหลาย
เกิดแต่ดาวบ่วาย     วายเว้น
คือศาติธารสาย     อันสงบ
ปทุมบานรับอุษาเฟ้น     เฟื่องไศล
ดาวใดหรือเด่นด้าว    ดาวกวี
กล่อมกรุงษาปฐพี     พุ่งหล้า
คือเกียรติคือศักดิ์ศรี     สวนศิลปะทีป
แกร่งเพชรแกร่งแก้วกล้า     กรัตฉาย
รายรายแลโลกล้วน     ศฤงคาร
หอมศิลป์กว่าจิตราธาร     ธรณีดับ
คารวะปฐมบรมกวีแก้ว      กว่าฟ้าดินสลาย
สืบกาพย์สืบศิลป์     บสุดบสิ้น
      สืบสายกวี
 ไทยพัฒนา      เมื่อมหา     
        อภิฤทธี
 ดรุณวันนี้      ต้องรักศักดิ์ศรี
        ต้องรักษ์ศาสตร์ศิลป์
กวียุคใหม่      เจ้าคือดวงไฟ
          ฉายโชนแผ่นดิน
 ส่องทุกข์เห็นทุกข์     คนจนเป็นสุข
         ยุติธรรมธานินทร์
รสกวีเจ้าริน       เสาวรสจินต์
           พลีแด่ปวงชน
ใครผิดว่าผิด        ใครทุจริต
         ว่าโทษทัณฑ์ผล
สังคมสมดุล      โดยธรรมนำหนุน
        ประชาสุขล้น
     มุ่งพัฒนาคน       บริรักษ์คนจน
     โดยจิตแห่งกวี
 ขอคารวะ           ผู้อมตะ
      กาพย์ร่ำธานี
ทั้งปัญญาชน     เห็นเหตุรู้ผล
      เป็นศักดิ์เป็นศรี
 อันข้าเพียงธุลี      คารวะเมธี
    ประทีปแห่งแผ่นดิน

+++++แต่งเป็นโคลง๔แปลงห่อกาพย์ขับไม้+++++++