กับรักเผื่อเหลือที่คิดกอดเกาะ เสียงพลิ้วเพราะเคาะจิตพาอึดอัด ซ้ายก็งามขวาแจ่มเกินคิดคัด ยากสลัดตัดขาดหยุดยั้งรัก วันวานเจอคนหนึ่งจิตคึกคัก วันนี้หลักถูกผลักเพราะเผลอกัก คนวันนี้น่ารักเกินเมินทัก จึงต้องพักแวะชวนสรรค์ต่อพจน์ ผ่านอีกวันพบใหม่ใจสะอึก ห้วงรู้นึกพิมพ์ภาพคนสวยสด คนอะไรช่างงามพาระทด ต้องรีบจดที่อยู่แล้วตามติด หนึ่งสัปดาห์ผ่านพ้นต้องเสาะเคล็ด กลเม็ดก่อนเก่าไม่ศักดิ์สิทธิ์ เพราะคนงามมีมากล้อมทั่วทิศ จำต้องคิดลบทอนรีบปลดซะ หนึ่ง-สอง-สามตัดก่อนเพราะเก่านัก สี่-ห้าดักตามหึงจึงสละ หกดูแล้วใจร้อนชวนปะทะ เจ็ดสะอาดเรื่องมากยากเคียงคบ อาทิตย์นี้จึงเป็นโสดไร้พิรุธ รีบเร่งรุดดักรอเพียรประจบ คนรักใหม่งามเกินเคยพานพบ ต้องตลบตะแลงเพียรเพิ่มภักดิ์ แค่สามเดือนผ่านพ้นจิตกระตุก คนปลุกทุกข์คนใหม่ที่พังหลัก คือคนน้องแสนงามของคนรัก เศร้ารุมผลักอีกครั้งกับรักเลาะ ปล. เพิ่งอ่านทำความเข้าใจกับกลบทนี้เมื่อชั่วโมงก่อนที่ผ่านมาแล้วโอเลี้ยงแต่งเลย ผิดพลาดไม่ถูกใจผู้ใดขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 21:39 น. - comment id 872456
กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น) เท่านั้น เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวรฯ โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า
12 กรกฎาคม 2551 22:18 น. - comment id 872482
นึกว่าลืมกลับบ้านจิ
12 กรกฎาคม 2551 22:29 น. - comment id 872485
วันหยุดอาทิตย์เข้า.........มาเยือน ฟ้าแจ่มสุขนะเพื่อน......พี่น้อง ความหวังสั่งยังย้ำเตือน.....แม้นตื่น พักผ่อนเถิดพวกพ้อง......จันทร์ต้องทำงาน
13 กรกฎาคม 2551 06:27 น. - comment id 872549
กลเม็ดคนร้อยรักช่างสรรคิด คล้ายดังติดอ่านไปยังเสนาะ ลองคิดต่อตามคิดจิตให้เพราะ กรับฤๅเกราะขาดหายไร้จังหวะ อิอิ โอย........ไม่ไหวละกลบทนายโรงลืมกรับ
13 กรกฎาคม 2551 08:23 น. - comment id 872573
มาอ่านค่ะ โห เพิ่งทำความเข้าใจแล้วแต่ง เลยเหรอคะ พี่ซักเดือนก็คงแต่งยังไม่ออกค่ะ ภาพสวยอีกแล้ว ช่างหานัก เพลงก็เพราะ กลอนก็เยี่ยม
13 กรกฎาคม 2551 09:38 น. - comment id 872615
แวะมาสามรอบแล้วค่ะ..อยากแต่งเป็นบ้าง.. ไปลองแล้วไม่ประสบผลเลย.. ขอชื่นชมกลบททุกบทที่คุณแต่งนะคะ เยี่ยมมากค่ะ
13 กรกฎาคม 2551 10:45 น. - comment id 872652
ยอดเยี่ยมจริงๆทำได้ไงอยากหัดแต่งจังเลย พยายามเลียนแบบแล้วก็ขำตัวเองมันไม่เอาไหนเลยแต่จะพยายามต่อไปค่ะ
13 กรกฎาคม 2551 12:55 น. - comment id 872770
ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่แวะมาอ่านอีกนะคะ โอเลี้ยงเมื่อ3ปีก่อนเริ่มหัดกลอนเปล่าหลังจากหัดเขียน-อ่านไทยจนคล่องอีกหน เริ่มแรกหัดกลอนเปล่าโดยเขียนกลอนออกมาในรูปกึ่งบันทึกประจำวัน พอปีกลายเริ่มหัด-กลอนแปด+กลบท แรกสุดโอเลี้ยงเขียนเรื่องเป็นกลอนแปดก่อน แล้วจากนั้นค่อยมาคิดขัดเกลาอีกทีให้เป็นไปตามกลบท คุณครูพิม พี่ช่อ คุณนรศิริ ลองจากกลอนแปดก่อนสิคะ แล้วจากกลอนแปดเราค่อยมาคิดแก้คำตามหลักบังคับ วิธีนี้ปัจจุบันโอเลี้ยงไม่ต้องใช้แล้ว แต่พี่ๆอีกหลายคนที่เคยลองตามก็บอกพอได้กันนะคะ ส่วนกลบทนี้ก็เหมือนกับกลบทเทพชุมนุม กลบทมธุรสวาที ที่โอเลี้ยงว่าเป็นกลบทง่ายอีกนะคะ เพราะคล้ายกลอนแปดมาก
13 กรกฎาคม 2551 13:04 น. - comment id 872779
โอเลี้ยงลองด้นสดๆถ้าไม่ถูกใจหรือคำพาให้พี่คนใดระคาย ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ คุณครูพิมบอกมาช่างยากนัก แวะมาทักสามหนยังสะอึก แต่โอเลี้ยงว่าสนุกพาจิตคึก อยากให้พี่ศึกษาใหม่อย่าเพิ่งงด
13 กรกฎาคม 2551 13:10 น. - comment id 872783
ของพี่กันฯบทนี้ก็เยี่ยมยอด ทั้งถ่ายทอดสอดความได้ถูกหลัก ใช้คำท้ายวรรคสอง-สามที่ทายทัก ได้น่ารักถูกหลักคำตายจิ
13 กรกฎาคม 2551 13:24 น. - comment id 872789
ขอพี่ช่อฯลดกังวลลงสักนิด อย่ากลัวผิดสะกิดจิตเจ็บหนัก ต้องกล้าเดินลุยสู้ต่อกร่อนพัก ต้องกล้าผลักอุปสรรคดันให้ลับ ลุยๆๆๆค่ะพี่ช่อฯ
13 กรกฎาคม 2551 13:36 น. - comment id 872795
คุณนระฯต้องกล้าเดินลุยดะ เล่นจะจะอย่าแค่คิดเฝ้าหลีกหลบ ทีละวรรคเขียน-อ่านพร้อมทวนทบ แล้วจะพบสนุกมารอรด ลองดูนะคะ
13 กรกฎาคม 2551 13:45 น. - comment id 872799
ชอบภาพอย่าลืมแวะไปมองๆที่นี่บ้างนะคะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jiujik&month=07-2008&group=5&date=12&gblog=4
13 กรกฎาคม 2551 15:45 น. - comment id 872849
แวะมาเยี่ยมจ้า
13 กรกฎาคม 2551 17:44 น. - comment id 872901
ทำไมต้องมีกลบทด้วยครับ
13 กรกฎาคม 2551 19:01 น. - comment id 872967
โห เก่งจัง ศึกษาไม่นานก็แต่งได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงไร้เงา คงอีกนานแน่สำหรับกลบทนี้ถึงจะมีโอกาสแต่งได้สักบท ชื่นชมในผลงานค่ะ
13 กรกฎาคม 2551 20:07 น. - comment id 872994
ตอบพี่ก่องกิก โอเลี้ยงคิดว่า กลบทอาจมีขึ้นเพราะแก้ความเบื่อหน่ายของข้าราชการในสมัยก่อนที่ต้องเดินทางไปตรวจดูงานในที่ต่างๆ และการเดินทางนานถ้าไม่มีอะไรเล่นระหว่างนั่งเรือนั่งเกวียนเป็นวันๆอาจบ้าตาย และถ้าเล่นกลอนแปด กาพย์ ฉันท์อาจง่ายเกินไปสำหรับบรมครูที่ชำนาญ ดังนั้นการสร้างกลบททันทีที่คิดได้ระหว่างเดินทาง(ดังเช่นกลบทนายโรงลืมกรับ) จึงเริ่มฮิตมากขึ้นจนทำให้ไทยมีกลบทต่างชนิดมากมาย แหะๆ โอเลี้ยงเดาเช่นนี้ค่ะว่าแต่พี่กิกจะลองกลบทอะไรบ้างคะ โอเลี้ยงจะรออ่านนะคะ
13 กรกฎาคม 2551 20:13 น. - comment id 872995
โอเลี้ยงว่า เป็นเพราะคุณผู้หญิงไร้เงายังไม่ได้คิดหัดจริงจังมากกว่า นะคะ พอมีเวลาหัดเข้าจริงๆจะพบว่าไม่ยากเลยก็ได้นะคะ