มีกุหลาบหนามแหลมคมไว้ดอมดม สีสวยสมคำร่ำลือชื่อก้องฟ้า ครองครองไว้ในอ้อมใจเสมอมา มากราคาล้ำค่ายิ่งกว่าสิ่งใด เฝ้าฟูมฟักรักษาไว้ในอ้อมแขน เก็บไว้แทนเพื่อนคู่คิดคอยชิดใกล้ ทั้งรักและทั้งหวงกว่าสิ่งใด มิยอมให้ผู้ใดได้ไปครอง ปักกุกลาบแสนงามไว้ยามเช้า นั่งคอยเฝ้ากุหลาบไว้ข้างในห้อง พัดเป่าพรมน้ำไว้ค่าดั่งทอง คอยครอบครองเป็นเจ้าของเพียงผู้เดียว กาลเวลาผันผ่านไปนานเนิ่น กุหลาบงามมองแล้วเพลินก็แห้งเหี่ยว จากที่เคยล้ำค่าก็ซีดเซียว ไร้คนเหลียวไร้คนแลคนสนใจ แรกเริ่มกุลาบงามสีสวยสด ก็ยังหมดความงามความสดใส ความสำคัญความชอบก็จากไป เหลือไว้เพียงความแห้งเฉาจนเหี่ยวตาย เปรียบดังเช่นเป็นคุณค่าภาษารัก กว่าจะรู้ว่ารักกันมันช่างสาย คบกันผิวเผินรักเพียงกาย แล้วสุดท้ายรักมลายดและเงียบงัน อ่านจบแล้วลองคิดดูจะรู้ว่า กาลเวลาเมื่อผันผ่านและผ่านผัน รักดีกว่าเดิมเช่นแรกรักกัน หรือรักนั้นเริมจืดจางร้างลาไป คนจะรักหรือชอบกันนั้นแสนง่าย เหมือนดอกไม้แรกได้มาน่าหลงไหล แต่ความต่างของความรักความเชื่อใจ อยู่ที่ใครจะกอบเกี่ยวไว้ให้ยั่งยืน
11 กรกฎาคม 2551 15:21 น. - comment id 871955
รักมีค่าเสมอค่ะสำหรับพี่สาว กับคนอื่น ไม่รู้ค่ะ
11 กรกฎาคม 2551 17:31 น. - comment id 872050
12 กรกฎาคม 2551 00:45 น. - comment id 872182
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและอ่านผลงานซึ้งๆค่ะ ไพเราะมากค่ะ ให้ข้อคิดได้ดีมากด้วย จริงที่ความรักนั้นมีคุณค่าเสมอ แต่มันอยู่ที่ว่าใครจะรักษามันไว้ได้นานแค่ไหน หรือใช้ความรักนั้นเป็นหรือไม่เป็น บางคนมองความรักแค่ผิวเผิน แต่บางคนก็มองความรักแบบลึกซึ้ง สุดท้ายก็คงต้องปลงอนิจจังล่ะค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 20:30 น. - comment id 872404
เป็นคุณค่าแห่งรักที่ปักจิต เพราะหากคิดแล้วใช่ในเรื่องนี้ เพราะความรักทายทักได้มากมี แต่สักพักก็หลีกหนีและร้างลา ความรัก หากต้องการให้ยั่งยืน ต้องใช้ความเข้าใจ และการเอาใจใส่ไว้เป็นสำคัญค่ะ