หลงทางสายโศกมานานนัก ด้วยพบรักเพียงพรากฝากพิษเสน่หา จนวันนี้ทุกข์ท่วมท้นทรมา จนซึ้งค่าสัจจธรรมอันซ้ำวน เคยกลัวเคยหวั่นราวขวัญหาย พบรักร้ายจนดวงจิตคิดสับสน มีชีวิตเดียวดายหนาวกมล บอกใจตนไม่รักใครต่อไปนี้ พบคนดีในวันที่ฟ้าสีโศก โลกทั้งโลกเทาทึมไร้สิ้นสี มีเพียงใจดวงเหน็บหนาวร้าวฤดี และคงมีเพียงดวงตาว้าเหว่แวว เธอเมตตาเห็นเนื้อแท้ทะนุถนอม และพลีพร้อมหลอมรวมธุลีแก้ว กอบเก็บกำด้วยดวงใจยอมสิ้นแล้ว หวังเพียงแก้วคืนประกายงามท่ามเลือดรักหยาดน้ำตา....! ...............................
8 กรกฎาคม 2551 14:23 น. - comment id 870626
การรอคอยย่อมมีวันสิ้นสุด แต่การรอคอยในบทกลอนของพี่พุด เป็นการสิ้นสุดการรอคอยที่สุขใจนะคะ
8 กรกฎาคม 2551 14:45 น. - comment id 870646
น้องโคลอนคะ.. เรามีกันและกันวันฟ้าพลบ วันจากจบรอท่าเพียงวูบฝัน สัจจะรักมั่นคงตราบนิรันดร์ รอพรหมสรรฟ้าส่งคงได้ครอง.... ด้วยซึ้งใจ ในน้ำใจค่ะ ฝนกำลังรอพรำสาย ให้พี่พุดแหงนเงยมองฟ้าโศกที่กำลังแปรสีค่ะ ให้น้องมีความสุขกับวันฝนพร่างค่ะ รับฝันวันฝนรินราวเพชรพร่าง โลกกระจ่างฟ้าหลังฝนกมลใส เหมือนนภาเคียงนวลหล้าเฝ้าสอนใจ โลกยิ่งใหญ่ทุกข์ธุลีพลีสัจจธรรม ให้หัวใจดวงทองยังผ่องพิสุทธิ์ ล้างใจมนุษย์ด้วยเมตตาระรินร่ำ ให้อภัยดั่งเทียนไสวเฝ้าส่องนำ สู่เส้นทางสวรรค์นำดวงใจไปด้วยกัน เลือดอาจจะไหลท่วมใจด้วยบาดเจ็บ อาจหนาวเหน็บหนามชีวิตลิขิตขวัญ อาจจะเศร้าเหงาโศกท่ามมืดจันทร์ หากตะวันธรรมณ..กลางใจไสวดวง เดียวดายกับโลกเหว่ว้า เรือมนุษย์ประดาที่จมร่วง คลื่นกิเลสถาโถมมายาลวง นิรันดร์สรวงนิพพานฝัน...พลัน....พรากไกล... ..................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1873.html โลกแห่งความฝัน ใหม่ เจริญปุระ เมื่อชีวิต ยังรักที่จะฝัน และบอกกับใจ ทุกวันที่ผ่านมา ด้วยปีกแห่งฝัน จะโบนบินไปถึงฟ้า หวังจะไปให้ถึงในซักวัน กว่าชีวิต จะพ้นไปอีกวัน อีกกี่ความฝัน ที่ฉันจะไขว่คว้า อีกกี่คำถาม ที่รอคอย การค้นหา แล้วถึงรู้ว่ามัน ไม่มีจริง โลกแห่งความจริง ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด โลกแห่งความฝัน ฉันมองเห็นวันสดใส แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน ทอดทิ้งฉัน ไปไหน โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า เฝ้ารอความฝัน ให้ตกตะกอนช้า ช้า เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง โลกแห่งความจริง ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด โลกแห่งความฝัน ฉันมองเห็นวันสดใส แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน ทอดทิ้งฉัน ไปไหน โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า เฝ้ารอความฝัน ให้ตกตะกอนช้า ช้า เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง...
8 กรกฎาคม 2551 20:16 น. - comment id 870750
คุณพุดช่างหาภาพจังเลยค่ะ หาภาพสวยๆจากที่ไหนเหรอคะ
8 กรกฎาคม 2551 22:41 น. - comment id 870779
สวัสดีครับพี่พุดคนงาม จำผมได้มั้ยเอ่ย ไม่ได้คุยกันมาเป็นปีๆ เลยมั้งครับ มาอ่านงานสั้นๆ ทว่าลึกของพี่พุดนะครับ แต่แหม.. มุมมองเหมือนเด็กสาวแรกรักเลยนะครับ แรกรุ่นสยามอย่างนั้น สมัยนี้คงจะมีอารมณ์อย่างนั้นยากเสียแล้ว ตายแล้วเกิดใหม่ได้ภายในสามวันน่ะครับ เหอะๆ เหมือนผมในปัจจุบันที่กำลังหายใจนี้เลย เท่านี้ครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่สาว รักษรัก..ลักจ๊วบ ..
9 กรกฎาคม 2551 10:03 น. - comment id 870898
สวัสดีค่ะพี่พุดคนงาม... วันนี้ดามาอวยพรวันเกิดให้คุณอิม...เลยแวะมาหาพี่พุดค่ะ....พี่พุดสบายดีนะค่ะ...คิดถึงพี่พุดจังค่ะ...ดาขอให้พี่พุดคนงามทั้งตัวและหัวใจ..มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆปรารถนาสิ่งใดขอให้สมปรารถนานะค่ะพี่..... ด้วยปีกแห่งรักและความคิดถึงค่ะ....
9 กรกฎาคม 2551 23:55 น. - comment id 871174
สวัสดีค่ะ พี่พุด หรือถ้าคะน้าจำไม่ผิด พี่พุดเคยใช้ชื่อทะเลขวัญ ครั้งนึงนานมาแล้ว หลายปีที่ไม่เคยได้ข่าวคราวกันเลยนะคะ ภาษาของพี่พุดยังอ่อนหวานปนเศร้าเหมือนเดิม พี่สบายดีนะคะ กลับมาแล้วได้กลิ่นอายบรรยากาศเก่าๆแล้วดีใจจังเลยค่ะ