ทั้งที่อยู่ใกล้กันเพียงแค่นี้ กลับเหมือนมีกำแพงกีดกั้นขวาง ทำให้ใจต้องเจ็บมิจืดจาง กับหนทางที่ต้องพบเพชิญ อยากก้าวเท้าก้าวเข้าไปแนบชิดใกล้ ฝากดวงใจเอ่ยคำรักมิขัดเขิน เผยให้รู้เธอสำคัญใช่ส่วนเกิน แต่ก็เขินเกรงใจเพื่อนรอบกาย แต่ไม่เอ่ยดวงใจก็ยังหวั่น กลัวสักวันวันนั้นอาจจะสาย วันที่เธอไม่อยู่ให้เห็นกาย ใจฉันคงต้องสลายไปเหมือนกัน